panos_drivas Εκτός από τη Γαλλία, καμία χώρα δεν ήταν πιο ανακουφισμένη από τη Γερμανία για τη νίκη του Emmanuel Macron. Με τον Macron, η διάβρωση της ΕΕ μπορεί να αντιμετωπιστεί, ενώ με την Marine Le Pen θα είχε επισπευσθεί. Όπως η Γερμανία, η Γαλλία θα συνεχίσει να είναι υπέρ της ενοποίησης και υπέρ της αξιοποίησης της ΕΕ για την προώθηση των πολιτικών της φιλοδοξιών, οπότε η αναζωογόνηση της γαλλό-γερμανικής συμμαχίας είναι στον ορίζοντα.
Στο Βερολίνο, η νίκη του Macron θεωρείται ως το πιο σημαντικό βήμα σε μια σειρά λαϊκών επιλογών εναντίον του εθνικιστικού λαϊκισμού. Ξεκινώντας με την εκλογή του Alexander van der Bellen στην προεδρία της Αυστρίας και τις ολλανδικές κοινοβουλευτικές εκλογές, η αποτυχία του Εθνικού Μετώπου να εκτροχιάσει τη Γαλλία και την ΕΕ, σηματοδοτεί ότι η “ευρωπαϊκή ευρωστία” της Γερμανίας εξακολουθεί να ισχύει και σε άλλα μέρη της ηπείρου. Την ίδια στιγμή, το γερμανικό δεξιό κόμμα Alternative fur Deutschland (AFD) υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις και έχει χαμηλές επιδόσεις και στις δύο πρόσφατες περιφερειακές εκλογές.
Στο Βερολίνο, η εκστρατεία του Macron είχε την έγκριση και των δύο μεγάλων κομμάτων, κυρίως διότι υποσχέθηκε μία παύση της προσέγγισης του Francois Hollande, ο οποίος ήθελε να διασφαλίσει την στήριξη της Γερμανίας και της ΕΕ προτού αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της μεταρρύθμισης στο εσωτερικό. Οι μεταρρυθμίσεις του Macron, ανεξαρτήτως της ευρωπαϊκής στήριξης, θα παρακολουθούνται στενά από το Βερολίνο. Εάν επιτύχει, η προθυμία των Γερμανών πολιτικών να δεσμευτούν με τη Γαλλία σε κοινά ευρωπαϊκά projects, θα αυξηθεί.
Το πεδίο αυτών των projects έχει γίνει ένα φλέγον ζήτημα στην προεκλογική ρητορική και των δύο κομμάτων που υποστηρίζουν τον Macron. Οι Σοσιαλδημοκράτες υποστηρίζουν κατηγορηματικά τις ιδέες του Macron για την μεταρρύθμιση της Ευρώπης μέσω ευρωομολόγων, ενός προϋπολογισμού της ευρωζώνης ή ενιαίων κοινωνικών πολιτικών, διότι τους επιτρέπει να ασκούν κριτική στις πολιτικές της Merkel για την ΕΕ. ΟΙ Χριστιανοδημοκράτες από την άλλη πλευρά, κυρίως προειδοποιούν εναντίον της αμοιβαιοποίησης του χρέους ή περισσότερων γερμανικών χρημάτων για την Ευρώπη. Καθώς τα ζητήματα της ΕΕ στη Γερμανία βρίσκονται κατά κύριο λόγο στα χέρια της Καγκελαρίου και του υπουργού Οικονομικών, οι ρόλοι είναι σαφώς καθορισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο, η υποστήριξη για τον Macron είναι ένας λεπτός τρόπος για να επιτεθούν τα κυβερνώντα κόμματα, το ένα στο άλλο.
Εκτός από την κομματική πολιτική, η γερμανική κυβέρνηση μοιράζεται την βασική προσέγγιση του Macron για την Ευρώπη. Όπως και ο Macron, η Angela Merkel θεωρεί την ΕΕ ως έναν πολλαπλασιαστή της επιρροής της Γερμανίας στην Ευρώπη και πέρα από αυτή. Σε αντίθεση με τον Macron ωστόσο, η Merkel υιοθετεί μια σούπερ-ρεαλιστική προσέγγιση στη διαδικασία πολιτικής της ΕΕ. Θα ήθελε περαιτέρω ενοποίηση, όπως και ο Macron, αλλά τα χρόνια που ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης, έχει αποκτήσει ένα βαθύ σκεπτικισμό όσον αφορά την ισχύ του οράματός της για τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Ο Macron πιστεύει στη θεσμική μεταρρύθμιση για να κλείσει το χάσμα μεταξύ Βρυξελλών και πολιτών, ενώ η Merkel πιστεύει στην υιοθέτηση μιας πολιτικής εστιασμένης στο αποτέλεσμα. Ο Macron έχει σκιαγραφήσει το όραμά του μιας νέας οικονομικής συμφωνίας για την Ευρώπη, αλλά η άποψη της Merkel κυριαρχείται από την απροθυμία των Γερμανών ψηφοφόρων να δεσμεύσει περισσότερους πόρους στην Ευρώπη.
Όταν θα λάβουν χώρα οι μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία, η νέα γερμανική κυβέρνηση θα είναι ανοιχτή να διερευνήσει ενιαίες προσεγγίσεις στην οικονομική ανάπτυξη, στις επενδύσεις και στην κοινωνική ισότητα. Αν και σπανίως αναγνωρίζεται δημοσίως, εκείνοι που βρίσκονται στο Βερολίνο κατανοούν ότι το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας θα πρέπει με κάποιον τρόπο να βοηθήσει την ΕΕ να είναι βιώσιμη. Ωστόσο, ο τωρινός και ο επόμενος Καγκελάριος θα προτιμήσει να συνδέσει τις νέες του δεσμεύσεις με συγκεκριμένους στόχους και πολιτικές παρά να δαπανηθεί μέσω των προγραμμάτων της ΕΕ. Μια διμερή συνθήκη μεταξύ των δύο χωρών για την αντιμετώπιση μελλοντικών προκλήσεων, θα μπορούσε να αποτελέσει την προτιμώμενη πορεία δράσης. Εξάλλου, ο συμβολισμός της γαλλό-γερμανικής συμφιλίωσης εξακολουθεί να απευθύνεται στους ανθρώπους και στις δύο πλευρές του ποταμού Ρήνου.
Συγγραφέας: Josef Janning
ΠΗΓΗ: capital.gr, ecfr.eu