ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Πέντε χρόνια αφότου έβαλε «τελεία» στη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό, ο Ερνέστο Βαλβέρδε αναλαμβάνει την -ίσως- δυσκολότερη προπονητική δουλειά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, διαδεχόμενος τον Λουίς Ενρίκε στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Ο 53χρονος τεχνικός, που αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι από τους φίλους των «ερυθρολεύκων», αλλά ταυτόχρονα κέρδισε το σεβασμό και των αντιπάλων, με την ηπιότητα και τον μειλίχιο χαρακτήρα του, θα προπονεί από τη νέα σεζόν αστέρια παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Λιονέλ Μέσι, ο Νεϊμάρ, ο Λουίς Σουάρες και ο Αντρές Ινιέστα.
Σίγουρα η διαδρομή από το «Γ. Καραϊσκάκης» στο «Καμπ Νου», με ενδιάμεσο σταθμό το «Σαν Μαμές» και την αγαπημένη του Αθλέτικ Μπιλμπάο, μοιάζει… ατελείωτη για ένα «μυρμήγκι» (το παρατσούκλι του στη Βασκονία), όμως τώρα που πήρε τη μεγάλη απόφαση δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Κατά την επίσημη παρουσίασή του, ο Βαλβέρδε υποσχέθηκε ότι η δική του Μπαρτσελόνα θα επιστρέψει στο ποδόσφαιρο κατοχής, το οποίο σιγά-σιγά είχε αφήσει στην άκρη ο προκάτοχός του. Αυτό συνεπάγεται πίεση ψηλά για γρήγορη ανάκτηση της κατοχής, καλή και συνεχή κυκλοφορία της μπάλας, επιθετικό πνεύμα από όλους τους παίκτες της ενδεκάδας. Ενα μοντέλο παιχνιδιού δηλαδή παραπλήσιο με αυτό που εφάρμοσε ο Ισπανός στον Ολυμπιακό -τηρουμένων των αναλογιών φυσικά- και σίγουρα πιο κοντά στο… περίφημο (ή περιβόητο, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς) «τίκι-τάκα» του Πεπ Γκουαρντιόλα.
Την ίδια στιγμή, όμως, οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο Βαλβέρδε είναι πολλές. Θα πρέπει, δε, να το κάνει γρήγορα και με τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω του, κάτι με το οποίο ουδέποτε υπήρξε άνετος. Αν στον Ολυμπιακό η πίεση είχε κυρίως να κάνει με το αποτέλεσμα και με την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο, στην Μπαρτσελόνα η πίεση δεν περιορίζεται στις τέσσερις γραμμές, ούτε στη χρονική διάρκεια ενός αγώνα. Κάθε κίνηση και κάθε κουβέντα του Ισπανού τεχνικού θα γίνεται αμέσως είδηση, κάθε απόφασή του (π.χ. για την ενδεκάδα ή την αποστολή ενός παιχνιδιού) θα σχολιάζεται αυτοστιγμεί κι όλα αυτά θα πρέπει να τα διαχειριστεί με αυτοπεποίθηση, αλλά χωρίς εκρήξεις. Ο Λουίς Ενρίκε πέρασε… δύσκολες στιγμές στις συνεντεύξεις Τύπου στη Βαρκελόνη και η επιθετική του διάθεση προς τους δημοσιογράφους δεν τον βοήθησε. Γενικότερα τα καταλανικά ΜΜΕ αρέσκονται να κάνουν… δύσκολη τη ζωή του εκάστοτε προπονητή της Μπαρτσελόνα, πολύ περισσότερο αν αυτός δεν προέρχεται από τα σπλάχνα της ομάδας. Και ο Βαλβέρδε, παρότι έπαιξε για δύο σεζόν (1988-90) στους «μπλαουγκράνα», δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία…
Οι αγωνιστικές προκλήσεις είναι επίσης σημαντικές, και δεν αναφερόμαστε μόνο στις μεταγραφές (γι΄αυτές άλλωστε δεν αποφασίζει μόνος ο προπονητής) ή στην απαίτηση για την κατάκτηση τίτλων. Οι Καταλανοί έμοιαζαν στη διάρκεια της φετινής σεζόν να μην έχουν «ανάσες» κι αυτό έχει να κάνει με το ότι κάποιοι παίκτες μεγαλώνουν, αλλά και με το περιορισμένο rotation. Οι MSN (Μέσι, Σουάρες, Νεϊμάρ) δεν αντικαθίστανται σχεδόν ποτέ όταν είναι διαθέσιμοι και αυτό μπορεί να εξελιχθεί στο μεγάλο «στοίχημα» του Βαλβέρδε. Στη Ρεάλ, ο Ζινεντίν Ζιντάν έπεισε τον Κριστιάνο Ρονάλντο ότι δεν γίνεται να παίζει σε όλα τα ματς και αμφότεροι ανταμείφθηκαν, με τον Πορτογάλο να είναι εξαιρετικά φρέσκος στο φινάλε της σεζόν, όπου κρίνονται τα πάντα. Στην Μπαρτσελόνα, όποτε ο Λουίς Ενρίκε επιχείρησε κάτι ανάλογο με τον Μέσι, άκουσε πολλή γκρίνια και κάποια στιγμή (στην πρώτη του χρονιά) παραλίγο να το πληρώσει με τη θέση του, μετά από μία ήττα από τη Σοσιεδάδ. Ο Αργεντινός συμπληρώνει μία 12ετία με φουλ ρυθμούς αγώνων, έχει μπροστά του και το Μουντιάλ της Ρωσίας και λογικά θα βγει κερδισμένος από μία ειδική διαχείριση, όμως το αυτονόητο δεν είναι πάντα η πιο εύκολη επιλογή.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε αναμένεται να κριθεί επίσης από το βαθμό αξιοποίησης των παικτών που έρχονται από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Η περίφημη «Μασία» συνεχίζει να παράγει ταλέντα, που όμως δυσκολεύονται πολύ να καθιερωθούν στην πρώτη ομάδα των «μπλαουγκράνα» και συνήθως καταλήγουν δανεικοί και… αγύριστοι σε άλλες ομάδες (Μπόγιαν, Ντεουλοφέου, Τέγιο είναι μερικά πρόσφατα παραδείγματα). Το γεγονός αυτό «απογυμνώνει» τη Μπάρτσα από ένα δομικό στοιχείο του χαρακτήρα της και είναι μία από τις παραμέτρους που έχει αδυνατίσει τα τελευταία χρόνια την εικόνα του «mas que un club» (μαζί με τα σκάνδαλα κακοδιαχείρισης και τις περιπτώσεις φοροδιαφυγής), αλλά επιπλέον απάδει και της κοινής λογικής: αντί να ξοδεύει εκατομμύρια για να αποκτήσει «χρυσές μετριότητες» όπως ο Αντρέ Γκόμες και ο Πάκο Αλκάθερ, που προορίζονται για εναλλακτικές λύσεις, είναι σίγουρα πιο φτηνή -και πιθανά πιο αποτελεσματική- η ψήφος εμπιστοσύνης στις ακαδημίες.
Τόσο ο Πεπ Γκουαρντιόλα, όσο και ο Λουίς Ενρίκε, επέλεξαν να κλείσουν μόνοι τους τον κύκλο τους στο «Καμπ Νου», εξηγώντας ότι τη συγκεκριμένη δουλειά δεν μπορεί κανείς να την κάνει για πολλά χρόνια, διότι η φθορά είναι μεγάλη. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε βρίσκεται ακόμη στην αφετηρία της διαδρομής και σίγουρα θα ήθελε πολύ να φτάσει στο σημείο εκείνο, που θα μπορεί να κρίνει αν οι δύο προκάτοχοί του είχαν δίκιο ή όχι. Παρά τη δεδομένη εμπειρία του, τίποτα δεν είναι αρκετό για να σε προετοιμάσει για τις απαιτήσεις του «Καμπ Νου». Θα χρειαστεί να δουλέψει αγόγγυστα και να σηκώσει πολλές φορές το βάρος του, σαν αληθινό μυρμήγκι. Αν τα καταφέρει, τον περιμένει μία θέση στο ολόχρυσο βιβλίο της ιστορίας της Μπαρτσελόνα. Αν όχι, θα έχει χάσει μία ευκαιρία που για τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του θα μείνει για πάντα ένα άπιαστο όνειρο. Το καλό για τον Ερνέστο, είναι ότι θα έχει πάντα το Καραϊσκάκη να τον περιμένει…
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ