Για να έχουν πραγματικό νόημα οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς είναι προφανές πως πρέπει να καταλήγουν σε ένα “διά ταύτα” συνεννόησης. Όχι πως αναμένουμε αυτή την συνεννόηση σχετικά με τις αποφάσεις του Eurogroup. Επ΄ αυτού είναι αναμενόμενο, ακόμα και μετά την “εμπιστευτική” ενημέρωση του Αλέξη Τσίπρα, σχετικά με όσα διεμείφθησαν στην κλειστή αίθουσα της συνεδρίασης, τα πολιτικά κόμματα να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Ακολουθεί, άλλωστε, η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, την επόμενη εβδομάδα, που θα λάβει χαρακτήρα πολιτικής σύγκρουσης εφ’ όλης της ύλης.
Στην ατζέντα των συναντήσεων στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει και το Κυπριακό. Ίσως ελάχιστοι να το κατανόησαν ακούγοντας τις δηλώσεις των αρχηγών κατά την έξοδό τους από το πρωθυπουργικό γραφείο, ωστόσο το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό ενόψει της δεύτερης διάσκεψης για το εθνικό θέμα στα τέλη του μήνα. Στο παρασκήνιο, άλλωστε, κλιμακώνονται οι τουρκικές πιέσεις για μία “άρον άρον συμφωνία” δίχως να θίγονται τα μείζονα ζητήματα της ασφάλειας (κατοχικά στρατεύματα) και των εγγυήσεων. Αλλά και η προσπάθεια της Άγκυρας να βάλει στο τραπέζι των συνομιλιών ως “προαπαιτούμενο” μιας τέτοιας λύσης (;) την μη υλοποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού της Λευκωσίας. Οι αναφορές του Μπιναλί Γιλντιρίμ, άλλωστε, για το θέμα αυτό, από την Αθήνα, αποκαλύπτουν πλήρως τις προθέσεις της Άγκυρας, η οποία εν προκειμένω έχει την στήριξη και άλλων “παικτών”, του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Έσπεν Άϊντε συμπεριλαμβανομένου.
Γι αυτό και είναι απολύτως αναγκαία η αποκρυστάλλωση της εθνικής γραμμής που όλες οι πολιτικές δυνάμεις επικαλούνται. Καμία γραμμή δεν είναι εθνική εάν δεν εξειδικεύεται και δεν διακηρρύσσεται. Και για να συμβεί αυτό (επειδή η διαδικασία των επαφών του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς δεν προβλέπει κάποιο”κοινό ανακοινωθέν”) πρέπει να ακουστεί πολύ καθαρά από τα πολιτικά κόμματα. Προσώρας, δυστυχώς, περισσότερο έχει ακουστεί η διαφωνία σχετικά με το Eurogroup παρα οτιδήποτε άλλο…