Έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια από την πτώση της χούντας του Φράνκο και τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στην Ισπανία– στις 15 Ιουνίου 1977-, για να προφέρει βασιλιάς της χώρας για πρώτη φορά το χαρακτηρισμό «δικτατορία» για το αυταρχικό καθεστώς του στρατηγού.
Αυτό συνέβη κατά την τελετή, την Τετάρτη, εορτασμού της επετείου στο Κοινοβούλιο από τον βασιλιά Φίλιππο ΣΤ’.
Ο Φίλιππος είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει τούτην την έκφραση στις άλλες δύο ομιλίες του ενώπιον του Κοινοβουλίου, την πρώτη κατά την αναγόρευσή του σε άνακτα του κράτους, μετά την παραίτηση του πατέρα του Χουάν Κάρλος Α’ και κατά την τελετή έναρξης της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
«Οι βουλευτές και Γερουσιαστές που αναδείχθηκαν στις εκλογές της 15ης Ιουνίου είχαν ενώπιόν τους μία ιστορική ευθύνη: να δώσουν μία πολιτική απάντηση στα σφάλματά μας του παρελθόντος και να ξεπεράσουν τις διαφορές ανάμεσα στους Ισπανούς, που ήταν πεπεισμένοι πως ο Εμφύλιος Πόλεμος κι η δικτατορία ήταν, όπως είχε τονιστεί τότε σε αυτές εδώ τις αίθουσες συνεδριάσεων, μία τεράστια τραγωδία που πάνω της δεν έπρεπε να θεμελιωθεί το μέλλον της Ισπανίας», υπογράμμισε ο βασιλιάς.
Θέλοντας, επίσης, να υπερτονίσει την σημασία εκείνης της δημοκρατικής μετάβασης, ο Φίλιππος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στη «Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία που προέκυψαν από εκείνες τις εκλογές ενώθηκαν διάφορες γενιές Ισπανών, απ’ όσους βρίσκονταν στο εσωτερικό κι άλλους που έζησαν εξόριστοι, με πορείες ζωής ολότελα διαφορετικές, με ιδεολογίες πολύ ξένες μεταξύ τους, αλλά όλοι τους ανεξαιρέτως εμφορούνται από το ίδιο πνεύμα».
Τούτες οι φράσεις του Φιλίππου επιστέγασαν τον λόγο του, που ήταν αφιερωμένος σε εκείνες τις διάφορες φάσεις της ισπανικής ιστορίας που χαρακτηρίζονται από τις συγκρούσεις, τους πολέμους, τα πραξικοπήματα, με αφετηρία το πρώτο Σύνταγμα της χώρας το 1812.