Ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν ήδη μία διεθνής «περσόνα» πριν ο Αλέξης Τσίπρας «κάνει το λάθος» ( “the choice of people in key posts,”) -όπως ο ίδιος άφησε έμμεσα να εννοηθεί στον «Guardian»- να του εμπιστευθεί τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές κατά την πρώτη εξαιρετικά ταραχώδη περίοδο μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Ιανουαρίου του 2015.
Ουδείς, ωστόσο, μπορεί να αμφισβητήσει πως η αξία της μετοχής του εκτοξεύθηκε μετά την «απόλυσή» του από την κυβέρνηση και την δεξιοτεχνική -από την πλευρά του- επικοινωνιακή διαχείριση της ασαφούς και μάλλον ανεφάρμοστης πρότασης του για το περίφημο «plan X».
«Γκουρού» της Nintendo και ειδικός της «Θεωρίας των Παιγνίων», ως ευφυής μαθηματικός και επισκέπτης καθηγητής των Οικονομικών σε μια σειρά καλά πανεπιστήμια από το Τέξας μέχρι το Σίδνεϋ και από το Τορίνο μέχρι το Σάσεξ, ο Βαρουφάκης «εξαργυρώνει» με εντυπωσιακό τρόπο όσα φέρεται να κατέγραφε στο smartphone του. Είτε στο Eurogroup της Ρίγας, είτε ίσως, σε κάποιες συναντήσεις και υπουργικά συμβούλια στην Αθήνα.
Η «ηθική πλευρά» του θέματος ελάχιστους ενδιαφέρει σε μια «εποχή τεράτων» όπου κυριαρχεί ο πολιτικός κανιβαλισμός και η μικροπολιτική σκοπιμότητα. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν ενοχλείται από τη διαστρέβλωση της όποιας φήμης απέκτησε. Ίσως το επιδιώκει κιόλας.
Ούτε δείχνει να αναγνωρίζει πως το «λάθος» του Τσίπρα διεύρυνε τους ορίζοντές του και τον κατέστησε «κινηματογραφικό» αστέρα σε μια διεθνή πολιτική σκηνή που διψάει για «εξωτικές» φιγούρες. Ως τέτοια αυτοπροσφέρεται.
Και ο Άδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, πουλάει βιβλία (όχι δικά του) αλλά είναι αλήθεια πως ο Γιάνης Βαρουφάκης το κάνει πιο εκλεπτυσμένα κι απ΄ότι φαίνεται πιο εποικοδομητικά για τον ίδιο.
Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης τον αποκάλεσε «γραφικό». Λάθος. Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει σχέδιο. Ως εμπνευστής του όρου «δημιουργική ασάφεια» το «εγώ» του τρέφεται από την ασάφεια. Όσο λιγότερο δημιουργική τόσο καλύτερα. Αρκεί να προκαλεί πρωτοσέλιδα εναντίον του ανθρώπου που από γοητευτικό ακαδημαϊκό τον ανέδειξε σε ευρωπαϊκή πολιτική φιγούρα. Στόχος; Όχι μόνο η «γλυκιά εκδίκηση» για τον εξοβελισμό του το 2015, ούτε περισσότερα best sellers και περισσότερες διαλέξεις ανά την υφήλιο.
Ο στόχος είναι πολιτικός και διαθέτει συγκεκριμένο ορίζοντα.
Σεραφείμ Κοτρώτσος,
αναδημοσίευση από τη Νέα Σελίδα