Του Γιάννη Συμεωνίδη
Η Hatice Kilic εργαζόταν ως δασκάλα του ιδιωτικού δημοτικού σχολείου «Hasan Tanik» στην πρωτεύουσα της Τουρκίας, την Άγκυρα. Προς μεγάλη της ατυχία το σχολείο της, μαζί με άλλα βεβαίως, στοχοποιήθηκε από το καθεστώς τρόμου που έχει επιβάλει ο πρόεδρος της χώρας Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν ως συμφερόντων του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος κατηγορείται ως ο ιθύνων νους της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016. Τα σχολεία έκλεισαν και οι δάσκαλοι έχασαν διά παντός την άδεια διδασκαλίας για οποιοδήποτε άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Οι ίδιοι, μάλιστα, στοχοποιήθηκαν από το καθεστώς με άδικες διώξεις και φυλακίσεις.
Η Hatice είναι παντρεμένη με τον Emrullah Kilic, μηχανολόγο μηχανικό και σύμβουλο της Ένωσης Επιχειρηματιών Τουρκίας, αρκετά μέλη της οποίας αποτελούν «κόκκινο πανί» για την κυβέρνηση και βρίσκονται είτε στη φυλακή είτε εκτός της χώρας. Η οικογένεια Kilic έχει δύο μικρά ανήλικα παιδιά και είναι αρκετά γνωστή κι αξιοσέβαστη στην τουρκική κοινωνία.
Στο πλαίσιο της εκκαθάρισης αντιφρονούντων από το καθεστώς, αρχικώς στοχοποιήθηκε ο σύζυγος της Hatice για δήθεν υποστήριξη σε πρόσωπα τα οποία εμπλέκονται στο αποτυχημένο πραξικόπημα και για άλλους παρόμοιους λόγους. Εκδόθηκε, μάλιστα, ένταλμα σύλληψης σε βάρος του.
Ως «αποδεικτικά στοιχεία» χρησιμοποιήθηκαν η θέση του στην Ένωση Επιχειρηματιών, οι καταθέσεις του στην τράπεζα Bankasia (δήθεν συμφερόντων Γκιουλέν), καθώς και η εφαρμογή «Bylock» στο κινητό του τηλέφωνο (δήθεν επικοινωνίας των αντιφρονούντων)!
Ο σύζυγος διέφυγε στις ΗΠΑ για να γλιτώσει, όπου του παρασχέθηκε καθεστώς νόμιμης διαμονής. Από τότε, όμως, αρχίζει ο μεγαλύτερος Γολγοθάς για την Hatice.
Σε αντίπραξη, οι τουρκικές Αρχές διώκουν τώρα εκείνη που έμεινε πίσω, με αβάσιμες κι εξοντωτικές κατηγορίες. Της ανακλήθηκε η άδεια διδασκαλίας ως δασκάλας, ενώ της ακύρωσαν την ισχύ του διαβατηρίου της με σκοπό τον εγκλωβισμό της εντός της χώρας.
Δεχόταν, εξάλλου, σε τακτική βάση παρενοχλήσεις κι απειλές από κρατικές και παρακρατικές Αρχές, που αφορούσαν το πρόσωπό της και την οικογένειά της. Την ίδια ώρα, δρομολογούνταν σε βάρος της ποινικές διώξεις για τα αδικήματα που επιχείρησαν να προσάψουν στον σύζυγό της.
Διέφυγε στην Ελλάδα με τα δύο ανήλικα τέκνα της για να γλιτώσει. Στη χώρα μας, ωστόσο, συνέβη το αντίθετο από αυτό που θα περίμενε ως σκληρά διωκόμενη από το καθεστώς Ερντογάν.
Οι ελληνικές Αρχές, αν και γνώριζαν την ιδιότητα και την προσωπική της περιπέτεια, την συνέλαβαν για χρήση πλαστού διαβατηρίου κι απόπειρα παράνομης εξόδου από τη χώρα της και την έθεσαν υπό κράτηση, μαζί με τα δύο μικρά ανήλικα παιδιά της.
Το Β’ Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, στις 19 Ιουλίου, με απόφασή του ήρε την κράτησή της μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, η οποία προσδιορίστηκε για τις 27 του ίδιου μήνα. Η Τουρκάλα δασκάλα πήρε μια βαθιά ανάσα, όχι όμως για πολύ.
Την επόμενη ημέρα συνειδητοποίησε ότι ο Γολγοθάς της σε καμία περίπτωση δεν είχε τελειώσει. Οι αστυνομικές Αρχές του Αεροδρομίου Αθηνών είχαν δρομολογήσει τη διοικητική της κράτηση, λόγω «επικινδυνότητας περί τη δημοσία τάξη», με σκοπό την απέλασή της στην Τουρκία!
Στις 20 Ιουλίου, η Hatice υπέβαλε μέσω των Ελλήνων δικηγόρων της Ανδρέα κι Αλέξη Αναγνωστάκη αίτημα πολιτικού ασύλου στην Ελλάδα, όπου επισημαίνεται πως «τυχόν απέλαση ή επαναπροώθηση στην Τουρκία θα την εκθέσει σε έδαφος όπου απειλείται η ζωή και τα ανθρώπινα δικαιώματά της, σε ανεπίτρεπτη, πολυετή φυλάκιση ή θανατική ποινή». Η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικώς: «Η οικογένειά μου και τα δύο ανήλικα παιδιά μου θα καταστραφούν ύστερα από αυτό».
Οι δικηγόροι της Τουρκάλας δασκάλας Ανδρέας κι Αλέξης Αναγνωστάκης τονίζουν προς τις ελληνικές Αρχές την εξοντωτική μεταχείριση που της επιφυλάσσεται: «Η κράτηση διωκόμενης μητέρας δεν είναι σύμφωνη με τις αξίες και το πνεύμα του νόμου. Τα περί επικινδυνότητας είναι αβάσιμα προσχήματα». Γι’ αυτό και ζητούν την απελευθέρωσή της με βάση όχι μόνο το νόμο, αλλά και τις αρχές του ανθρωπισμού.
Ματαίως, εξάλλου, περίμενε η Hatice μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά της, που κάθονταν στα πόδια της στο ακροατήριο, από το Β΄ Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 27 Ιουλίου να δικαστεί η υπόθεσή της και να λήξει ο εφιάλτης της.
Με έκπληξη άκουσε από το δικαστήριο πως δεν υπάρχει στο Πρωτοδικείο Αθηνών ούτε ένας διαθέσιμος μεταφραστής της τουρκικής γλώσσας για να παραστεί στη διαδικασία! Με αυτό το επιχείρημα (πρόσχημα;)- θυμίζει πολύ τις υποθέσεις Πάσσαρη και Siemens με την έλλειψη μετάφρασης- το δικαστήριο ανακοίνωσε την αναβολή της υπόθεσης για τις 22 Νοεμβρίου.
Η διωκόμενη δασκάλα ανάπνευσε, έστω προσωρινώς, τον αέρα της ελευθερίας στις 26 Αυγούστου. Μετά από κοπιώδεις διαδικασίες, οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές εδέησαν να της χορηγήσουν αναστολή εκτέλεσης της απέλασης κι άρση της διοικητικής της κράτησης που της είχαν αρχικώς επιβληθεί.
Οι δικηγόροι της Ανδρέας κι Αλέξης Αναγνωστάκης εκφράζουν στο www.anatropinews.gr την έντονη ικανοποίησή τους για την έκβαση της υπόθεσης: «Καμία διωκόμενη από αυταρχικά καθεστώτα μητέρα δεν μπορεί να θεωρείται ως “επικίνδυνη” παρά των ελληνικών Αρχών». Σημειώνουν, όμως, πως μολονότι ο εφιάλτης της περιπέτειάς της φαίνεται να υποχωρεί, η ζωή της βρίσκεται ακόμα πιθανόν σε κίνδυνο, από προφανείς λόγους. Γι’ αυτό και καλούν τις ελληνικές Αρχές να διασφαλίσουν την προστασία της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας της ίδιας και των παιδιών της.