ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το παιχνίδι περί “ανομίας” είναι και θεσμικά άτοπο και πολιτικά- κοινωνικά επικίνδυνο. Νερό στον μύλο της ακροδεξιάς και εκείνων με που φλερτάρουν μαζί της για να γκρεμίσουν, υποτίθεται, τα οχυρά της “ηγεμονίας της Αριστεράς”.
Αλλά είναι και ανόητο. Η αστυνομία που κατηγορούν ότι έχει παραλύσει (λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης ή ανικανότητας Τόσκα) είναι η ίδια αστυνομία την οποία επιβραβεύουν ότι εξαρθρώνει υποδειγματικά τη συμμορία απαγωγέων του Λεμπιδάκη. Είναι η ίδια αστυνομία που συνέλαβε τον 29χρονο και η εισαγγελία του απήγγειλε βαριές κατηγορίες για τρομοκρατία. Είναι η ίδια αστυνομία που απ ότι φαίνεται είναι θέμα χρόνου να συλλάβει τους δολοφόνους του Ζαφειρόπουλου.
Δεν γίνεται, όμως, όταν η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της να μην λέγεται μια κουβέντα θετική για τον Τόσκα και όταν καθυστερεί να ζητείται η παραίτησή του. Οι ιαχές περί ανομίας που συνοδεύονται από καταγγελία περί έλλειψης πολιτικής βούλησης δεν συνάδουν με τις επιτυχίες των μηχανισμών της ΕΛΑΣ.
Ότι υπάρχουν κενά ασφαλείας είναι σαφές. Υπήρχαν όμως και παλαιά. Όταν οι μεγαλοκακοποιοί μπαινοέβγαιναν στον Κορυδαλλό (και με ελικόπτερα), όταν το οργανωμένο έγκλημα και οι συμμορίες σκότωναν, όταν οι Βλαστοί, οι Στεφανάκοι, οι Παλαιοκώστες κ.ά δρούσαν σχεδόν ανενόχλήτοι. Όταν απήγαγαν τον Μυλωνά, τον Παναγόπουλο κι όταν το οργανωμένο έγκλημα συναντούσε την τρομοκρατία.
Όταν έκαιγαν το Πολυτεχνείο με τα έργα τέχνης, όταν σκότωναν πολίτες μέσα στα σπίτια τους και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις. Εάν ζούμε στην Κολομβία -που δεν το πιστεύω- μάλλον εκεί ζούσαμε εδώ και πολλά χρόνια.
Απλώς, τώρα, σε μια Ευρώπη του Κουρτς, του Μπάμπιτς, της Λεπέν και άλλων, που συντηρητικοποιείται ταχύτατα, και σε μια Ελλάδα που κάποιοι αναζητούν εναγωνίως ένα πολιτικό αφήγημα (αφού τα παλιά μάλλον τελειώνουν), η ανομία και το “μυθιστόρημα της Μπογκοτά” αναδεικνύονται ως μια κάποια λύση. Σαν τους …Βαρβάρους.
Αν ξυπνήσουμε, όμως, ένα πρωί και κάποιοι νοσταλγούν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής ή άλλοι αρχίζουν να εγείρουν το “δικαίωμα” της οπλοκατοχής, τότε θα είναι, απλώς, πολύ αργά…