ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αφελής, κυνικός ή απλώς απελευθερωμένος λόγω της επικείμενης αποδέσμευσής του από τη θέση του προέδρου του Eurogroup, ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ ομολόγησε -απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Νίκου Χουντή- ότι το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης διαρθρώθηκε, το 2010, με αποκλειστικό στόχο να διασωθούν οι τράπεζες. Όχι, προφανώς, οι ελληνικές, αφού, όπως μας έλεγαν τότε, η ελληνική κρίση ήταν κρίση χρέους και δημοσιονομική και όχι τραπεζική, όπως στην Ιρλανδία ή αργότερα στην Κύπρο. Οι ξένες τράπεζες έπρεπε να διασωθούν και κυρίως οι γερμανικές και οι γαλλικές που ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα.
Και ομολόγησε ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ πως τα χρήματα των Ελλήνων (με τις τραγικές περικοπές μισθών, συντάξεων, την υπερφορολόγηση και την εκτόξευση της ανεργίας στο 30%) χρησιμοποιήθηκαν γι αυτό τον σκοπό. Για να διασωθούν οι ξένες τράπεζες και όχι για να αντιμετωπισθεί η “μοναδική ελληνική περίπτωση”, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν τότε οι δανειστές και αναπαρήγαγαν απνευστί ξένα και ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Το κυρίαρχο επιχείρημα εκείνης της περιόδου για τον “τεμπέλη” Έλληνα, το σπάταλο κράτος (όχι ότι δεν ήταν…), το υπερδιογκωμένο Δημόσιο και όλα τα συναφή που μετέδιδαν τα συστημικά μέσα και αποτέλεσε την προμετωπίδα της “λογικής” του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ήταν κατά την ομολογία Ντάϊσελμπλουμ ένα ψευδές επιχείρημα που υπηρέτησε τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και διευκόλυνε την εφαρμογή ενός τιμωρητικού μνημονιακού προγράμματος.
Όσοι επισήμαιναν τότε αυτές τις στρεβλώσεις της “συνταγής” κατηγορήθηκαν ως λαϊκιστές, απειλήθηκαν, δε, ακόμα και με…εισαγγελέα όταν φώναζαν πως η αρχή του παντός ήταν η απομείωση του χρέους- κάτι που ζητούσε, όπως είναι γνωστό, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ θα αποχωρήσει από την προεδρία του Eurogroup και πιθανώς θα επιβραβευτεί με κάποιο άλλο αξίωμα. Ο Σόϊμπλε έγινε πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής και οι πρωταγωνιστές της περιόδου διάγουν ασφαλή πολιτικό βίο παρακολουθώντας άλλοι εκ του μακρόθεν τις εξελίξεις και άλλοι παραμένουν ενεργοί στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Το ότι η Ελλάδα έζησε και εξακολουθεί να ζει μια τραγωδία είναι μόνο μία εσφαλμένη εκτίμηση εκείνης της εποχής ή, ακόμα χειρότερα, μια καταχθόνια σκοπιμότητα.
Στα καθ’ ημάς ουδείς έχει απολογηθεί ή έχει κάνει στοιχειώδη αυτοκριτική. Τουναντίον, αρκετοί εξ εκείνων που ανέχθηκαν, συμφώνησαν ή συναίνεσαν σε αυτό που περιέγραψε ο Ντάϊσελμπλουμ παραμένουν ενεργοί και υπόσχονται νέες διασώσεις…
Περασμένα ξεχασμένα, δηλαδή…