Άδικο ή όχι για τη Ντόρα Μπακογιάννη, το “κανείς συγγενής στην κυβέρνηση” είναι, αναμφίβολα, μία ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα είχε, όμως, επαφή με την πραγματικότητα και δεν θα κινδύνευε να διολισθήσει σε ένα ακόμα επικοινωνιακό πυροτέχνημα εάν συνοδευόταν από το ” κανείς συγγενής στη Βουλή, κανένας συγγενής στις Βρυξέλλες, κανένας συγγενής στο κρατικό μηχανισμό”.
Διότι, εάν, για παράδειγμα, η μεν Ντόρα δεν είναι στην κυβέρνηση και “μετατεθεί” σε θέση Επιτρόπου στην Κομισιόν (για να επιστρέψει, επιτέλους, και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος που μάλλον πλήττει στην Grande Place) και τη θέση της στη Βουλή πάρει ο πρώην δήμαρχος Καρπενησίου και νυν περιφερειάρχης Κωστής Μπακογιάννης, η ρήση του Κυριάκου στη συνέντευξη του στην “Καθημερινή” είναι απλώς ένα ακόμα “πολιτικό κόλπο”.
Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν, άλλωστε, αρκετοί βουλευτές που είναι γιοί, κόρες ή συγγενείς παλαιών βουλευτών. Η οικογενειοκρατία “πάει σύννεφο”, κι ας έγινε προσπάθεια να διασκεδαστεί το παλαιοκομματικό φαινόμενο με την διαπόμπευση του υιού Τραγάκη.
Το “κανείς συγγενής στην κυβέρνηση” θα έπρεπε να αφορά κάθε γόνο πολιτικού τζακιού, εάν πράγματι ήθελε ο Κυριάκος να κάνει πραγματική πολιτική τομή. Εντάξει, τον εαυτό του δεν θα μπορούσε να τον αφορά γιατί έχει “γράψει χιλιόμετρα” και, τώρα, είναι υποψήφιος πρωθυπουργός. Και θα κριθεί ως πρόεδρος του κόμματος και ως κυβερνήτης αύριο -εφόσον, φυσικά, κερδίσει τις εκλογές.
Ας το κάνει, όμως, για όλους τους άλλους, είτε είναι δικοί του συγγενείς, “κολλητοί”, ή συγγενείς άλλων πολιτικών της παράταξης.