Το μέλλον της Ευρώπης είναι ανοικτό, καθώς ο μετασχηματισμός της θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση της νέας γερμανικής κυβέρνησης, η οποία δεν προβλέπεται να σχηματιστεί πριν το τέλος Μαρτίου του 2018. Όποια όμως και να΄ναι η νέα κυβέρνηση της Γερμανίας δεν θα είναι διατεθειμένη «να βάλει το χέρι στην τσέπη» και να αμοιβαιοποιήσει τα ευρωπαϊκά χρέη ή να παρέμβει υπέρ της ευρωπαϊκής ανάπτυξης.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι αποκλίσεις των οικονομιών του Νότου και της Α. Ευρώπης έχουν αυξηθεί λόγω της κρίσης και δεν διαφαίνεται ξανά πορεία σύγκλισης. Ακόμη και στην περίπτωση που σχηματιστεί κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών(CDU) και Σοσιαλδημοκρατών(SPD), «η συναίνεση των Γερμανών θα συνεχίσει να περιστρέφεται γύρω από τη θέση Σόιμπλε. Η Γερμανία είναι ευτυχής με το status quo, και υπερήφανη γι αυτό που έχει», λέει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Πρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS), καθηγητής Φρανσουά Εσμπούρ, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα για λίγες μέρες. Από αυτό θα προκύψουν οι δυσκολίες συνεννόησης της Γερμανίας με τη Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν, προσθέτει ο κ. Εσμπούρ, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου κατά την προεκλογική του εκστρατεία.
Ο κ. Εσμπούρ τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι επί του παρόντος καταναλώνεται το περισσότερο «πολιτικό οξυγόνο» στην υπόθεση του Brexit, δεν πρέπει να ξεχάσουμε την υπόθεση της διεύρυνσης των Δ. Βαλκανίων, η οποία είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και της περιοχής. Δεν μπορεί να υπάρξει σταθερή Σερβία, λέει, αν δεν γίνει μέλος της ΕΕ.
Χαρακτηρίζει «ευτυχές» το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε επίσκεψη Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα, μετά από πολλές δεκαετίες και τονίζει ότι δεν πρέπει να κηρύξουμε νεκρή την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας, γιατί έτσι «προσβάλλουμε το μέλλον». Ο Ερντογάν δεν είναι αιώνιος, αλλά η Τουρκία θα είναι πάντα εδώ, σημαντική για την Ελλάδα και την Ευρώπη, σημειώνει, προσθέτοντας ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν για τη Λοζάνη, θεωρεί ότι δεν έπρεπε να ανακινήσει το ενδεχόμενο αναθεώρησης γιατί είναι η Τουρκία αυτή που έχει εύθραυστα σύνορα και όχι οι γείτονές της και ότι αναθεωρώντας τη συγκεκριμένη συνθήκη κινδυνεύουν και τα «παιδιά» της, όπως η Συνθήκη του Μοντρέ.