ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Φίλος, καλός γνώστης των ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών παρασκηνίων που διετέλεσε επί σειρά ετών στέλεχος στη FIFA μου διηγήθηκε πριν καιρό μια άκρως διδακτική ιστορία την οποία ανακάλεσα, τώρα, στη μνήμη μου, εν μέσω αυτής της ανεκδοτολογικού χαρακτήρα αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για την “ιδιοκτησία” (ownership που έλεγε παλαιότερα και η τρόικα) του “φαινομένου Σαββίδη”.
Λίγο καιρό πριν την ψηφοφορία για την ανάθεση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022, λίγα και “εκλεκτά” στελέχη της FIFA και της UEFA έλαβαν μία “περίεργη” πρόσκληση για γεύμα στα Ηλύσια Πεδία. Αποστολέας της πρόσκλησης ο τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί, ο επονομαζόμενος και Conquerant (νικητής, κατακτητής) την εποχή της παντοδυναμίας. Η χρονική συγκυρία δεν ήταν τυχαία καθώς επίκειτο η κρίσιμη ψηφοφορία για τη χώρα που θα φιλοξενούσε το Μουντιάλ του 2022.
Μεταξύ των προσκεκλημένων στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων και ο ισχυρός άνδρας του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου Μισέλ Πλατινί (ο οποίος αργότερα ενεπλάκη στο γνωστό θηριώδες σκάνδαλο). Ο Σαρκοζί ήταν δηλωμένος φανατικός οπαδός και υποστηρικτής της Παρί Σεν Ζερμέν, μια ομάδα που το φθινόπωρο του 2010 -όταν πραγματοποιήθηκε το γεύμα- βρισκόταν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και σε εξευτελιστικό για την ιστορία της αγωνιστικό τέλμα μετά την αποτυχία των προσπαθειών εξυγίανσης της αμερικανικής εταιρείας Colony Capital που την είχε αναλάβει.
Στο τραπέζι εκείνο, μαζί με τον Πλατινί, είχαν προσκληθεί από τον Σαρκοζί διάφοροι παράγοντες μεταξύ των οποίων και ο εστεμμένος πρίγκιπας του Κατάρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ-Τανί, όσο και ο Πρωθυπουργός του Εμιράτου. Το παρασκήνιο οργίαζε εκείνη την εποχή σχετικά με τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις του ίδιου του Σαρκοζί να πωληθεί η Παρί Σεν Ζερμέν στους επενδυτές από το Κατάρ.
Οι τελευταίοι, ωστόσο, ζητούσαν ανταλλάγματα. Ήθελαν την υποστήριξη του Μισέλ Πλατινί και των στελεχών του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που μπορούσε να επηρεάσει ώστε το Κατάρ να αναλάβει την διοργάνωση του 2022. Εκ των υστέρων, ο τότε πρόεδρος της UEFA είπε ότι “ο Σαρκοζί δεν με πίεσε να υποστηρίξω την υποψηφιότητα του Κατάρ”, ωστόσο όλοι κατάλαβαν γιατί προσκλήθηκαν σε εκείνο το γεύμα.
Και αυτό επιβεβαιώθηκε λίγο μετά, όταν ο Πλατινί από υποστηρικτής της υποψηφιότητας των ΗΠΑ έγινε ένθερμος “συνήγορος” της υποψηφιότητας του Κατάρ. Η Γαλλία, από την άλλη, υπέγραψε εκείνη την περίοδο μερικές εντυπωσιακές εμπορικές συμφωνίες με το Εμιράτο και μερικούς μήνες αργότερα (καλοκαίρι του 2011) ένα επενδυτικό fund του Κατάρ ( Qatar Indestment Authority) αγόρασε την παρισινή ομάδα., αναλαμβάνοντας να καλύψει όλα τα χρέη της.
Ο Σαρκοζί έστησε μία μεγάλη παρασκηνιακή συμφωνία και πολλοί στη Γαλλία ισχυρίζονται πως κέρδισε τη συμπάθεια, ίσως και την οικονομική υποστήριξη των Καταριανών. Πάντως, εάν κρίνει κανείς από την ισχυροποίηση της Παρί Σεν Ζερμέν (μετεγγραφή του Νεϊμαρ κ.ά) και τα γαλλικά επιχειρηματικά “ντιλ” με το Κατάρ, εκείνο το γεύμα αποδείχθηκε εξαιρετικά επικερδές.
Παρόλα αυτά ουδείς στη Γαλλία διανοήθηκε να ψέξει τον Σαρκοζί για τη “φιλία” του με τον Αλ Τάνι. Ούτε ο διάδοχός του Ολάντ, ούτε ο Μακρόν, ούτε οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι στους Ρεπουμπλικανούς.
Λόρδος Βύρων και Τσιμισκή
Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι Αλ Τάνι. Εισήλθε στην ελληνική δημόσια σφαίρα με μια ιθαγένεια που του απονεμήθηκε επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά ως νέος…Λόρδος Βύρων ή, έστω, Ζυλ Ντασέν. Δεν έχει γίνει γνωστό εάν χρειάστηκε να πραγματοποιηθεί κάποιο αντίστοιχο γεύμα, είναι ωστόσο γνωστό πως ο Σαμαράς ζήτησε από τον ομογενή επιχειρηματία να αγοράσει τη ΣΕΚΑΠ (για να μην βρεθεί στα χέρια Τούρκων επιχειρηματιών), όπως νωρίτερα άλλοι κυβερνώντες του είχαν ζητήσει να διασώσει από το “λουκέτο” το εμβληματικό ξενοδοχείο “Μακεδονία Παλλάς” της Θεσσαλονίκης.
Οι σχέσεις του Ιβάν Σαββίδη με τον Αντώνη Σαμαρά ήταν γνωστές εκείνη την περίοδο. Όπως ήταν γνωστές και οι σχέσεις του Κώστα Καραμανλή και όλων των βορειοελλαδιτών βουλευτών της Ν.Δ με τον επιχειρηματία που, είναι αλήθεια, επένδυσε μεγάλα ποσά σε επιχειρήσεις και αναπτυξιακά πρότζεκτ στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Μετά τον Σαμαρά, ο Τσίπρας βρήκε έναν Σαββίδη στέρεα εγκατεστημένο στη Θεσσαλονίκη. Με ένα ευρύ πλέγμα επιχειρήσεων που δίνει δουλειά σε χιλιάδες κόσμου, με πολυάριθμη και ισχυρή ομάδα επιρροής στη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο (Ζαγοράκης, Καϊλή κ.ά), με σχεδόν όλους τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες στο πλευρό του, με έναν ΠΑΟΚ από ασθμαίνοντα πρωταγωνιστή, με μια ολόκληρη πόλη στα πόδια του. Κι έπιασε, προφανώς, το νήμα από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι. Το γεγονός ότι αναπτύχθηκε “χημεία” μεταξύ τους είναι γνωστό. Ο Σαββίδης κάτι είδε στον Τσίπρα που του άρεσε (το έχει ομολογήσει, άλλωστε, δημοσίως), ο δε δεύτερος ανακάλυψε έναν επιχειρηματία με φιλοδοξίες που δεν είχε εχθρική διάθεση εναντίον του , όπως το πανίσχυρο επιχειρηματικό, ποδοσφαιρικό και μιντιακό κατεστημένο των Αθηνών.
Και η “χημεία” έγινε ακόμα πιο ισχυρή από τη στιγμή που εξαιτίας ποδοσφαιρικών και μιντιακών ανταγωνισμών η Ν.Δ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να αναγάγει τον Ιβάν Σαββίδη σε εχθρό. Τα πράγματα είναι απλά. Όσο ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος είναι με τον Κυριάκο, άλλο τόσο ο Σαββίδης ήταν με τον Τσίπρα. Κι’ όλα αυτά εύκολα μπορούν να αλλάξουν εάν οι σχεδιασμοί του επιχειρηματία αλλάξουν ή, εάν, έστω, αλλάξουν οι πολιτικές συνθήκες.
Όμως ο Σαββίδης δεν είναι κάτι ουρανοκατέβατο. Όπως όταν περπατήσεις στην πλατεία Κοραή του Πειραιά πίνουν νερό στο όνομα του Μαρινάκη, έτσι και στην Τσιμισκή θεωρούν τον ομογενή επιχειρηματία “μάνα εξ ουρανού” για μια πόλη που -άλλοτε καλώς, άλλοτε κακώς- έμαθε να ζει με το αίσθημα της αδικίας έναντι των “χαμουτζήδων” και του “κράτους των Αθηνών”. Εκεί που απέτυχαν ο Ευθυμιάδης, ο Χαϊτογλου, ο Μυλωνάς, ο Φιλίππου, η Βελλίδου και άλλοι του παλαιότερου Θεσσαλονικιώτικου επιχειρηματικού και μιντιακού κατεστημένου, ο Σαββίδης βρήκε πρόσφορο έδαφος να καλλιεργήσει έναν …πραγματικό μύθο.
Είναι εξαιρετική επ΄ αυτού η προσέγγιση που επιχειρεί ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος Κώστας Γιαννακίδης με άρθρο του στο protagon.gr.
Ως εκ τούτων, είναι, τελικά, βλακώδης η συζήτηση σχετικά με το “τίνος είναι ο Σαββίδης”. Ο Σαββίδης είναι του εαυτού του, του ΠΑΟΚ και της Θεσσαλονίκης. Για τους ανθρώπους, εκεί στον Βορρά, είναι -έτσι πιστεύουν- μια ευκαιρία να βγάλουν το κεφάλι από το νερό. Ακόμα κι αν αυτό δεν είναι ακριβές ουδείς μπορεί να το υποτιμήσει…