Ένα εσωτερικό αντιπολιτευτικό σύστημα κάνει ότι μπορεί εσχάτως να ακυρώσει ή έστω να απομειώσει την αξία της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια. Είναι αυτονόητο πως η 28η Αυγούστου μπορεί να μην είναι ημερομηνία- ορόσημο που θα άρει τις συνέπειες των σκληρών δημοσιονομικών πολιτικών που εφαρμόζονται.
Το τρίτο μνημόνιο έχει, άλλωστε, συγκεκριμένες “ρήτρες” που δύσκολα αίρονται. Η μείωση των συντάξεων (προσωπική διαφορά) και του αφορολόγητου από την 1/1/2019 και την 1/1/2020 είναι δύο επώδυνα μέτρα που έχουν προ καιρού αποφασιστεί.
Όμως, ο συνδυασμός μιας “αξιοπρεπούς” ελάφρυνσης του χρέους -που συζητείται αυτές τις μέρες στο Washington Group- και η επιστροφή σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα (πάντοτε υπό συνθήκες εποπτείας, όπως συνέβη στις περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Κύπρου), αποτελούν, αναμφίβολα, εξέλιξη που θα επιτρέψει στις αγορές να υποδεχθούν την ελληνική οικονομία. Πολιτικά αυτό θα σημάνει το τέλος της 8αετούς περιόδου των μνημονίων και τη διάβαση σε ένα νέο καθεστώς με μη αμελητέους βαθμούς ελευθερίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει πως από τις αρχές Σεπτεμβρίου και μετά αποκτά τη δυνατότητα να αναπτύξει πολιτικές πρωτοβουλίες, σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο, τέτοιες που να του επιτρέπουν να οδηγηθεί στις εθνικές εκλογές μέσα σε ένα καλύτερο περιβάλλον για τον ίδιο και το κόμμα του. Παρότι ουδείς μπορεί να αποκλείσει κάποια έκτακτη κατάσταση, ο πρωθυπουργός έχει εστιάσει την προσοχή του σε δύο ημερομηνίες: τον Μάϊο του 2019 και σε μία εθνική αναμέτρηση που θα συνδυάζεται με τις ευρωεκλογές, ή τον Οκτώβριο του ίδιου έτους (με την ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησης) σε συνδυασμό με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και οι δύο ημερομηνίες διαθέτουν πολιτικά επιχειρήματα που μένει να διευκρινισθούν προϊόντος του χρόνου. Και, πάντοτε, βεβαίως, υπό τις ανεξέλεγκτες μεταβλητές που δημιουργεί η κατάσταση σχετικά με την ένταση που προκαλεί η Τουρκία -και λιγότερο οι εξελίξεις στο θέμα της ΠΓΔΜ.
Ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου δεν μπορεί, ως εκ τούτου, παρά να είναι ευμετάβλητος. Η ουσία είναι, πάντως, πως η χώρα, ξεκινώντας από τον προσεχή Σεπτέμβριο, εισέρχεται σε μια μακρά περίοδο περίπου 18 μηνών που θα έχει: ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές, εθνικές εκλογές, πιθανώς κάποιο δημοψήφισμα -αν και προσώρας η κυβερνητική πλευρά το διαψεύδει- σχετικά με τη Συνταγματική Αναθεώρηση και, στο τέλος, την προεδρική εκλογή, τον Φεβρουάριο του 2020.