Ο Νίκος Μαραντζίδης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Ιστορικός, καθηγητής του πανεπιστημίου Μακεδονία, έχει ξεσηκώσει κατά καιρούς έντονες αντιδράσεις για την “οπτική” του σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο και τον ρόλο της Αριστεράς. Το βιβλίο, μάλιστα, που συνυπογράφει με την Στάθη Καλύβα, έχει προκαλέσει συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.
Από την άλλη, ο καθηγητής Μαραντζίδης είναι και επικεφαλής του εργαστηρίου μετρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονία (ΠΑ.ΜΑΚ) και μέχρι πριν μερικούς μήνες συνεργαζόταν με τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ. Επί χρόνια παρουσίαζε ο ίδιος τις δημοσκοπήσεις (δίπλα στη Σία Κοσιώνη), οι οποίες προκαλούσαν (κι αυτές) αντιδράσεις επειδή συνήθως καλλιεργούσαν εντυπώσεις περί…θριάμβου της Ν.Δ και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι ενστάσεις του συνδέσμου των δημοσκοπικών εταιρειών (ΣΕΔΕΑ) και κάποιες “δεύτερες σκέψεις” στην διεύθυνση του Σκάϊ, οδήγησαν τη σχέση τους σε ρήξη και ο τηλεοπτικός σταθμός εγκαινίασε πρόσφατα συνεργασία με την εταιρεία Pulse.
Εσχάτως, μάλιστα, ο κ. Μαραντζίδης έχει πυκνώσει την αρθρογραφία του (protagon.gr), διατυπώνοντας πότε αιχμές για τη “βιωσιμότητα” του Κινήματος Αλλαγής, πότε ευθείες κατηγορίες για την διολίσθηση της Ν.Δ προς την ακροδεξιά -με αφορμή το Σκοπιανό και την “υιοθεσία” των συνθημάτων των συλλαλητηρίων- και, μόλις πριν μερικές ημέρες, για τον “ιστορικό συμβιβασμό του ΣΥΡΙΖΑ”.
Το σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή και ήγειρε “αμφιβολίες” για τη σκοπιμότητα του καθηγητή. Αίφνης, ο αγαπητός στους φιλελεύθερους της σκληρής αντιΣΥΡΙΖΑ γραμμής άρχισαν να αναζητούν λόγους και αιτίες για τη στροφή του κ. Μαραντζίδη.
Γράφει σε ένα απόσπασμα του άρθρου:
Εδώ και καιρό ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εισέλθει σε φάση μετασχηματισμού. Από ριζοσπαστικό κόμμα μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικό. Δηλαδή μετασχηματίζεται σε φιλοευρωπαϊκό κόμμα που ιδεολογικά και πολιτικά αποδέχεται (προς στιγμήν ανόρεχτα) τους κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της μεικτής οικονομίας. Η αλλαγή γίνεται «στα τυφλά», μέσω της τριβής του με τις απαιτήσεις της διακυβέρνησης, χωρίς προγενέστερη σοβαρή θεωρητική επεξεργασία, υπό την πίεση της επιθυμίας για παραμονή στην εξουσία και της διάθεσης να παίξει κεντρικό ρόλο στη συνέχεια.
Η πορεία αυτή είναι χωρίς επιστροφή. Κατά τη διάρκειά της θα αναπτυχθούν εσωτερικές αντιθέσεις και θα επιχειρηθεί η νεκρανάσταση της ριζοσπαστικότητας του ΣΥΡΙΖΑ από κομμάτια του που φέρουν βαρέως τον «ιστορικό συμβιβασμό». Μακροπρόθεσμα, καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν θα αποδώσει. Οι δυνάμεις του ρεαλισμού θα παραμείνουν, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ισχυρότερες.Απέναντι σε αυτή μου τη θέση, αναπτύσσεται ένας αντίλογος, που συνοψίζεται στα παρακάτω: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναζητεί μια νέα σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα. Προσποιείται τον ρεαλιστικό συμβιβασμό ενώ συνειδητά διατηρεί ζωντανό τον ακραίο ριζοσπαστισμό του, «που λειτουργεί ως υφέρπουσα απειλή ή προσδοκία, ανάλογα με το ακροατήριο». Σύμφωνα με τη θέση αυτή είναι αφελείς και επικίνδυνοι «όσοι νομίζουν ότι θα πάμε ως παιδική εκδρομή στις εκλογές, επειδή είμαστε στο πλαίσιο μιας συμβατικής εναλλαγής ευρωπαϊκών δυνάμεων στην εξουσία». Πολιτικό συμπέρασμα των παραπάνω είναι η επιδίωξη δημιουργίας «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, προκειμένου αυτός να απομονωθεί και να ηττηθεί στρατηγικά.
Η παραπάνω προσέγγιση είναι λανθασμένη. Πεισματικά προσκολλημένη στο παρελθόν, αναλύει τις εξελίξεις στατικά αδυνατώντας να αντιληφθεί τις συνέπειες του καλοκαιριού του 2015 στη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, που απώλεσε τότε τη μισή σχεδόν οργανωμένη βάση του. Επιπλέον, κουβαλώντας έναν βαθιά ελληνικοκεντρικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, αδυνατεί να αντιληφθεί τη δύναμη που έχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το διεθνές πλαίσιο στη διαμόρφωση των εσωτερικών ζητημάτων. [διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο]
Η αντίδραση ήρθε από το σάϊτ iefimerida.gr που είναι γνωστό ότι στηρίζει -σχεδόν “ταυτοτικά”- τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και τις απόψεις του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Γράφει, λοιπόν, η διευθύντρια του σάϊτ και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σοφία Γιαννακά υπό τον τίτλο “Ποια μύγα τσίμπησε τον Μαρατζίδη”:
“Τι λέει ο Μαραντζίδης; Ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε προς το καλύτερο μετά τη νίκη στις εκλογές του 2015. Από ένα ριζοσπαστικό κόμμα έγινε σοσιαλδημοκρατικό: πλέον, έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αποδέχεται τη φιλελεύθερη δημοκρατία και τη μεικτή οικονομία. Εγινε, θα λέγαμε, ένα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μείγμα, από εκεί που ήταν σταλινο-αναρχικό.
Μάλιστα, σταθμό στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ο Μαραντζίδης θεωρεί την εκδίωξη από τις γραμμές του όλων των ακραίων, τύπου Λαφαζάνη και Ζωής.
Ο Μαραντζίδης πιστεύει ότι αυτή η μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι θετική για την Ελλάδα και αποτελεί μια νίκη της Δημοκρατίας επί των κομμουνιστών. Απαριθμεί (είναι ειδικός αναλυτής του κομμουνισμού, έγραψε με τον Στάθη Καλύβα ένα συγκλονιστικό βιβλίο για τον ελληνικό Εμφύλιο) κι άλλα ευρωπαϊκά πρώην αντισυστημικά κόμματα που μεταλλάχθηκαν σε μετριοπαθή σχήματα και συντονίζουν τα βήματά τους στο ευρωπαϊκό κεκτημένο που ως χθες πολεμούσαν.
Κι έτσι, καταλήγει στην ανάλυσή του, ο ΣΥΡΙΖΑ από νεοκομμουνιστικός λύκος γίνεται σταδιακά ένα άκακο σοσιαλιστικό αρνί.
Η αλήθεια είναι, βεβαίως, πως ο κ. Μαραντζίδης παραμένει φιλελεύθερος, όπως ο ίδιος πολύ συχνά επισημαίνει. Διακρίνει, ωστόσο μια μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο και δεν αφήνει ασχολίαστες τις διολισθήσεις της Ν.Δ σε θέσεις ακραίες που συμβολίζονται από τον αντιπρόεδρο Άδωνι Γεωργιάδη. Εκείνο, ωστόσο, που προκαλεί αντιδράσεις είναι πως ο καθηγητής του ΠΑ.ΜΑΚ “χαλάει την μαγιά” της επχιειρηματολογίας για έναν “Τσίπρα- Μαδούρο” και τον “εθνολαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”. Ο ίδιος δηλώνει πως θα συνεχίσει να αρθρογραφεί ελεύθερα. Οι μέχρι πρότινος ένθερμοι υποστηρικτές των απόψεών του, ωστόσο, αισθάνονται άβολα με όσα λέει και γράφει. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ΜΜΕ που τον “αποθέωναν”, τώρα τον έχουν σχεδόν αποκλείσει…