ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η τελευταία μακροσκελής απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι “φωτοτυπία” των προθέσεων του Αλέξη Τσίπρα να συμπήξει μέτωπα συνεργασίας σε τοπικό επίπεδο. Λιγότερο ή περισσότερο αυτό μεταφράζεται σε υποστήριξη ψηφοδελτίων με επικεφαλής που δεν θα προέρχονται απαραίτητα από τον χώρο του κυβερνώντος κόμματος. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Αρναουτάκης στην Κρήτη και ο Κατσιφάρας στη Δυτική Ελλάδα είναι δύο τέτοιες περιπτώσεις.
Η επίθεση φασιστοειδών κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη ανέδειξε τη σύμπνοια του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού τόξου απέναντι σε ένα φαινόμενο αναζωπύρωσης της ακροδεξιάς που τρομάζει. Οι αναφορές του καθηγητή του ΠΑΜΑΚ και πολιτικού επιστήμονα Νίκου Μαραντζίδη για την ύπαρξη μιας “βαθιάς Θεσσαλονίκης” επισήμαναν αυτή ακριβώς τη διάσταση που τροφοδοτείται από τη διχαστική ρητορική ορισμένων περί το Σκοπιανό και όχι μόνο.
Ο πρωθυπουργός έκανε μία απλή κίνηση. Υψηλού πολιτικού συμβολισμού και ουσίας αλλά και (με πολιτική “σκοπιμότητα”) στο πλαίσιο της κατεύθυνσης που περιέγραψε η απόφαση των κομματικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Επισκέφθηκε τον Γιάννη Μπουτάρη στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης για να εκφράσει τη συμπαράστασή του και την απερίφραστη καταδίκη των κρουσμάτων πολιτικής βίας, αλλά, ταυτόχρονα, για να προαναγγείλει, όπως όλα δείχνουν, την απόφασή του να υποστηρίξει μια νέα υποψηφιότητα του δημάρχου.
Πέρα από την όποια κριτική μπορεί να ασκηθεί στον Γιάννη Μπουτάρη για το έργο ή τις παραλείψεις της δημοτικής αρχής (λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά τη διάρκεια της οκταετίας της κρίσης), η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα είναι σαφής και σκοπεύει να αναδείξει το προοδευτικό πρόσημο των συνεργασιών που επιδιώκει όχι μόνο στον χώρο της αυτοδιοίκησης αλλά και στο πεδίο της διακυβέρνησης.
Στην άλλη πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Σκάϊ, να δηλώσει πως “ο Γιάννης Μπουτάρης δεν είναι ένας επιτυχημένος δήμαρχος”. Ως εκ τούτου έθεσε τη διαχωριστική γραμμή πολιτικής αντιπαράθεσης με μια πιθανή υποψηφιότητα Μπουτάρη στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι βιάστηκε να τοποθετηθεί με αυτό τον τρόπο όχι γιατί διέκρινε τώρα ότι “ο Μπουτάρης είναι κακός δήμαρχος” αλλά διότι ο τελευταίος “συμβολοποιήθηκε” ως στόχος μιας σκληρής δεξιάς άποψης. Οι σχετικές δηλώσεις του Μάκη Βορίδη αλλά και εκπροσώπων της ακραίας (μη κοινοβουλευτικής) δεξιάς, προφανώς έπαιξαν τον ρόλο τους.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ωστόσο, να θυμηθεί κανείς τι έλεγε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον Γιάννη Μπουτάρη, δύο χρόνια πριν. Όταν, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είχε δημόσια εκφράσει την προτίμησή του υπέρ του κ. Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ, όχι ως ψηφοφόρος του, βεβαίως, αλλά αξιολογώντας τον ως πολιτικό που (τότε) επιθυμούσε να κινηθεί στον χώρο του κέντρου και της μετριοπάθειας.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε συγχαρεί (τότε) τον Γιάννη Μπουτάρη (16/9/2016) γιατί η Θεσσαλονίκη είχε μπει στο δίκτυο των 100 πιο ανθεκτικών πόλεων, λέγοντάς του ότι ” αγαπητέ δήμαρχε, και η Θεσσαλονίκη και οι Θεσσαλονικείς έχουν δείξει πολύ μεγάλη αντοχή στα χρόνια της κρίσης” και πως “η πόλη επί της δημαρχίας Μπουτάρη βρίσκεται αντιμέτωπη με πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές”.
“Είναι γνωστό ότι με τον δήμαρχο προερχόμαστε από άλλους ιδεολογικούς χώρους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βρούμε ένα πεδίο κοινής λογικής. Διότι αυτό λείπει σήμερα από τη χώρα, αυτό λείπει από τη Δημόσια Διοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Άνθρωποι να κάθονται κάτω, να βλέπουν ποια είναι τα συγκεκριμένα προβλήματα και να προτείνουν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες λύσεις”, έλεγε ο πρόεδρος της Ν.Δ.
Δεν θα ανέμενε κανείς από τον κ. Μητσοτάκη να στηρίξει τον Γιάννη Μπουτάρη στην επανεκλογή του. Θα ήταν παράδοξο κάτι τέτοιο.Είναι άλλο, όμως, να “ανακαλύπτεις” πως ο Μπουτάρης δεν είναι καλός δήμαρχος, μία εβδομάδα μετά την επίθεση των φασιστοειδών εναντίον του, και όταν είχες ήδη εξάρει την πολιτική προσωπικότητά του και τη δυνατότητα να βρεις “πεδίο λογικής και συνεργασίας μαζί του”.
Στο φινάλε, εάν ο Μπουτάρης είναι καλός, λιγότερο καλός ή κακός δήμαρχος θα το αξιολογήσουν οι πολίτες στις επόμενες εκλογές. Αρκεί να τον αξιολογήσουν, πράγματι γι αυτό, και για το όραμα που έχει για μια ανοικτή και εξωστρεφή Θεσσαλονίκη και όχι στο πολιτικό ημίφως που προτιμούν ορισμένοι.
Υ.Γ Η ερώτηση και η πλήρης απάντηση του κ. Μητσοτάκη:
Π. ΤΣΙΜΑΣ: Να πω κάτι γι’ αυτό; Ο κ. Μπουτάρης, αν είναι καλός ή κακός Δήμαρχος, δεν μπορώ να το πω εγώ, γιατί δεν κατοικώ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά είναι ένας άνθρωπος που είναι φιλελεύθερος, εξωστρεφής, της αγοράς, ανοικτόμυαλος. Θα φανταζόταν κανείς ότι ταιριάζουν τα χνώτα του πιο πολύ στον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρά στον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας τον στηρίζει για Δήμαρχο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι. Γιατί;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κοιτάξτε. Κατ’ αρχάς, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να σας πω ότι σε προσωπικό επίπεδο, μου είναι συμπαθής. Θεωρώ ότι πράγματι βοήθησε τη Θεσσαλονίκη να αποκτήσει μία εξωστρέφεια. Θεωρώ όμως ότι ως Δήμαρχος δεν έχει πετύχει. Δείτε την κατάσταση της πόλης. Και ξέρετε, οι Δήμαρχοι κρίνονται στη βάσανο της καθημερινότητας. Αν είναι καθαρή η πόλη, αν λειτουργούν καλά οι δημόσιες υπηρεσίες. Και θεωρώ, από την εικόνα που έχω, ότι τουλάχιστον ο κ. Μπουτάρης εκεί δεν έχει πετύχει. Άρα, το ζήτημα στις δημοτικές εκλογές δεν έχει τόσο να κάνει με την ιδεολογική προέλευση των υποψηφίων, όσο με την αποτελεσματικότητά τους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Και μην έχετε καμία αμφιβολία, κύριε Τσίμα, ότι την επόμενη μέρα οι πολίτες δε θα ακούσουν τα Κόμματα και τις παραινέσεις τους, όταν πρόκειται ειδικά για τους Δημάρχους. Για τους περιφερειάρχες λιγότερο. Ειδικά για τους Δημάρχους, θα ψηφίσουν αυτούς που θεωρούν ότι είναι καλοί. Οι πετυχημένοι Δήμαρχοι θα επανεκλεγούν ασχέτως από πού προέρχονται.
Διαβάστε και το άρθρο του Γιώργου Καρελιά στο protagon.gr
Ο Μπουτάρης αντίδοτο στη μαυρίλα και στη μούχλα…
Ο Μπουτάρης δεν είναι κομματική επιλογή. Αν ηττηθεί στις επόμενες εκλογές, θα έχει νικήσει η «βαθιά» Θεσσαλονίκη, του εθνικισμού και του ψευτοπατριωτισμού. Θα είναι μια ρεβάνς της Θεσσαλονίκης της διαφθοράς, του Παπαγεωργόπουλου και του Ψωμιάδη. Και αυτών που επιδίωξαν την εξόντωσή του…