ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Θρήνος στον Ολυμπιακό και στο ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς πριν από λίγο έγινε γνωστό ότι πέθανε ο Κώστας Πολυχρονίου.
Εγγράφηκε για πρώτη φορά σε σωματείο το 1953 στην ηλικία των 17 ετών και εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1968, αγωνιζόμενος αποκλειστικά για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Παρότι η εναρκτήρια εμφάνισή του με την α΄ ομάδα πραγματοποιήθηκε σε συνάντηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα και μόλις 6 μόλις αργότερα, συγκεκριμένα κατά την αδιάφορη βαθμολογικά ήττα 1-3 από τον γειτονικό Ατρόμητο, η επόμενη σε επίσημο αγώνα καθυστέρησε μέχρι τη μεθεπόμενη περίοδο (Οκτώβριος 1955),δεδομένου ότι το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε να μην τον προωθήσει πριν την ολοκλήρωση των σχολικών του υποχρεώσεων.
Συνδύαζε άψογα το δυναμισμό και την τεχνική στο παιχνίδι του.[4] Συμπλήρωσε 305 συμμετοχές και 37 τέρματα σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα και Α’ κατηγορία, 55/17 για το κύπελλο, 47/18 στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς και 16/2 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των «ερυθρολεύκων» (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.
Στην εθνική Ελλάδας
Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας 27 συνολικά συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μάη 1957, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1958.
Προπονητική σταδιοδρομία
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Άξια αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και στην εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32).
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
6 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1956, 1957, 1958, 1959, 1965-66, 1966-67
8 Κύπελλα Ελλάδας: 1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68 (χωρίς συμμετοχή στον τελικό)
5 Πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς: 1954-55, 1955-56, 1956-57, 1957-58, 1958-59
1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1961-1963.
Ο θρυλικός αγώνας με την Σάντος του Πελέ
Η βραζιλιάνικη Σάντος πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη και στο τέλος Ιουνίου του 1961 φθάνει και στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Το ήδη μεγάλο γεγονός της άφιξης των Βραζιλιάνων πήρε ακόμα μεγαλύτερη αξία άμα τη παρουσία του Πελέ, που, παρ’ ότι 21 Μαΐων τότε, είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο (ας μην ξεχνάμε ότι με εκείνον πρωταγωνιστή η Βραζιλία κατέκτησε το 1ο παγκόσμιο κύπελλο της ιστορίας της στην Σουηδία το 1958). Η βραζιλιάνικη Σάντος πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη και στο τέλος Ιουνίου του 1961 φθάνει και στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Το ήδη μεγάλο γεγονός της άφιξης των Βραζιλιάνων πήρε ακόμα μεγαλύτερη αξία άμα τη παρουσία του Πελέ, που, παρ’ ότι 21 Μαΐων τότε.
Προτού αγωνιστεί λοιπόν εναντίον του Ολυμπιακού, η Σάντος κοντραρίστηκε και με τους άλλους δύο μεγάλους του ΠΟΚ, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Όπως αναμενόταν, οι Βραζιλιάνοι επικράτησαν δις σημειώνοντας από 3 τέρματα (3-0 επί των «κιτρινόμαυρων» και 3-2 επί των «πρασίνων») και, όπως έδειχναν τα πράγματα, οι Πειραιώτες θα ήταν το επόμενο «θύμα». Τι ενίσχυε αυτήν την «βεβαιότητα»; Μα τα αποτελέσματα της ομάδας του Σάο Πάολο στην Ευρώπη από το 1957 περιοδεύοντας σε 12 ευρωπαϊκές χώρες έχοντας απολογισμό σε 52 αγώνες 38 νίκες-7 ισοπαλίες και 7 ήττες με τέρματα 212-98! Εκείνο το βράδυ στην Αθήνα, πάντως, θες από διαίσθησή του, θες από την αγωνία, ο κόσμος που γέμισε το γήπεδο (σχεδόν 25.000) σαν να περίμενε κάτι μεγάλο από την πειραϊκή ομάδα, που δύο μόλις ημέρες πριν, κατακτούσε το κύπελλο Ελλάδας στον ίδιο τόπο (3-0 τον Πανιώνιο).
Ο αγώνας αποτελούσε το «κύκνειο άσμα» για τον μεγάλο Μπάμπη Κοτρίδη ενώ ο Ηλίας Ρωσσίδης λόγω τραυματισμού στο μάτι, δεν μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι και ύστερα από 2-3 «διερευνητικές» επιθέσεις βρήκε γρήγορα τον δρόμο προς τα δίχτυα με τον Αντώνη Ποσειδώνα στο 10’ που συνδυάστηκε με τον Γιώργο Σιδέρη και, αποφεύγοντας δύο αμυντικούς, νίκησε τον Λαέρσιο (1-0).
Το γήπεδο «πήρε φωτιά» όχι βεβαίως από μια φωτοβολίδα που έπεσε μετά την επίτευξη του τέρματος, αλλά από τις κραυγές του κόσμου. Το υπόλοιπο του ημιχρόνου κύλησε χωρίς πολλές φάσεις με τους Βραζιλιάνους να διαμαρτύρονται για τα μαρκαρίσματα των Πειραιωτών και τον Σάββα Θεοδωρίδη να αποκρούει στο 26’ «οβίδα» του αρχηγού Ζίτο. Στο 43’ όμως ο Ολυμπιακός «ξαναχτυπά» με τον Τάσο Σουρούνη που με δυνατό σουτ αιφνιδιάζει τον Λαέρσιο γράφοντας το 2-0. Η Σάντος έμοιαζε «έξω από τα νερά της» και προετοίμαζε την αντεπίθεσή της. Πράγματι στο 50’ κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή, ο Ζίτο το εκτελεί και η μπάλλα που προσκρούει στον Στεφανάκο, καταλήγει στα δίχτυα (2-1).
Το ενδιαφέρον κορυφωνόταν όπως και η ένταση μεταξύ των παικτών και λίγο μετά το βραζιλιάνικο τέρμα ο Σορμάνι «κλαδεύει» τον πάντοτε ήρεμο Κοτρίδη που του επιτίθεται ενώ και ο Κουτίνηο χτυπά τον Έλληνα άσσο. Ακολουθεί πανδαιμόνιο με μπόλικες «φιλοφρονήσεις» ανάμεσα στους παίκτες που είχε ως κατάληξη την αποβολή του Κουτίνηο από τον διαιτητή Ιωαννίδη (προπολεμικό άσσο του ΠΑΟΚ) που κρίθηκε γενικώς μη επαρκής να τηρήσει τον πειθαρχικό έλεγχο.
Η νίκη των «ερυθρολεύκων» είχε τεράστιο αντίκτυπο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, αφού μόνο οι Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρσελόνα, Γάνδη, Ίντερ, Φιορεντίνα, Γάνδη και UDA Ντούκλας είχαν γευτεί ως τότε την χαρά της νίκης εναντίον της. Το ψυχολογικό προβάδισμα πλέον το κρατούσε γερά ο Ολυμπιακός ύστερα και απ’ αυτήν την δοκιμασία, δυνάμωσε την άμυνά του για να διατηρήσει αυτό το σπουδαίο αποτέλεσμα ενώ στο 75’ ο Σιδέρης έστειλε την μπάλλα στο δοκάρι. Οι Πολυχρονίου και Στεφανάκος από το κέντρο της άμυνας ήλεγχαν τα πάντα σε… έδαφος και αέρα, με τον πρώτο να πιστώνεται την εξουδετέρωση του Πελέ. Ο μέγιστος Βραζιλιάνος μάλιστα, προσκεκλημένος από τους «ερυθρολεύκους» το 2005 για την εγγραφή νέων μελών στο Καραϊσκάκη, συνάντησε ξανά τον τότε αντίπαλό του και κουνώντας το δάχτυλό του χαμογελώντας του είπε: «κάπου σε ξέρω εσένα»!
Η νίκη των «ερυθρολεύκων» είχε τεράστιο αντίκτυπο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, αφού μόνο οι Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρσελόνα, Γάνδη, Ίντερ, Φιορεντίνα, Γάνδη και UDA Ντούκλας είχαν γευτεί ως τότε την χαρά της νίκης εναντίον της. Ακόμα ο θρίαμβος αυτός έγινε σταθμός της «ερυθρόλευκης» ιστορίας αλλά και… τραγούδι, αρχικά από τους Στράτο Παγιουμτζή και Μαρίνο Γαβριήλ, ενώ το «ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ» αποτελεί κομμάτι του ύμνου της πειραϊκής ομάδας που άδεται από τους φίλους τους συλλόγου ως τις μέρες μας. Στα δυσάρεστα της αναμέτρησης ο θάνατος ενός 55χρονου φιλάθλου από καρδιακή προσβολή (Νικόλαος Καλούδης).