ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Από τη μία η άποψη του Κασαπίδη της Ν.Δ περί “εσχάτης προδοσίας”, του Σαμαρά για “ταπεινωτική συμφωνία και εθνική ήττα” και του Άδωνι ότι “οι Πρέσπες είναι το Καστελόριζο του Τσίπρα”.
Αν και μάλλον βιαστικά την διατύπωσε αυτή τη θέση ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εάν κρίνει κανείς πως υπήρξε διαπρύσιος κήρυκας των μνημονίων και ως εκ τούτου η υπαγωγή -δια του Καστελορίζου- στα προγράμματα διάσωσης μάλλον ως Αούστερλιτς θα έπρεπε να αξιολογηθεί και όχι ως Βατερλό.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Από την άλλη ο διεθνής Τύπος που κάνει λόγο για “ιστορική συμφωνία”, το Foreign Policy που εκτιμά πως αξίζουν το Νόμπελ Ειρήνης ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ζόραν Ζάεφ, το Focus και η Handelsblatt που θεωρούν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης “απομονώνεται διεθνώς” και γίνεται υποχείριο των εγχώριων εθνικιστών προς άγρα ψήφων.
Ας αφήσουμε, ωστόσο, εκείνους που είναι έτοιμοι να εκτελέσουν τους “προδότες” στο Γουδή και τους άλλους για τους οποίους “έβγαλε βρώμα η ιστορία” (ιδιαίτερα μετά τη δημοσιοποίηση αποχαρακτηρισμένων και μάλλον ήπιας εκδοχής εγγράφων σχετικά με την 26χρονη διαπραγμάτευση). Κι ας αφήσουμε και όσους από την κυβέρνηση θριαμβολογούν πρόωρα, δεδομένου ότι η υπόθεση της συμφωνίας θα κριθεί από τα επόμενα βήματα.
Πρώτα, από το εάν πολιτικά επικυρωθεί στη γειτονική χώρα (Κοινοβούλιο, δημοψήφισμα, συνταγματικές αλλαγές) και μετά από την υλοποίηση των τεχνικών αλλά μείζονος αξίας και σημασίας παραμέτρων της.
Όμως το μεγάλο βήμα έγινε. Και το ερώτημα είναι “σωστά έγινε;”.
Από τη μία πλευρά έρχεται μία “πυροβολαρχία” αναλυτών και αρθρογράφων που εμφανώς πρόσκεινται στη Ν.Δ. Ορισμένοι -υπομονή…- ίσως είναι και υποψήφιοι με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές. Κάποιοι συμβουλεύουν στον ελεύθερο χρόνο τους και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ή, πάντως, βρίσκονται σε “εποικοδομητική επικοινωνία” με ηγετικά στελέχη του κόμματος συνδιαμορφώνοντας την “γραμμή”.
Όλοι αυτοί μιλούν για “εθνική καταστροφή” και δικαιολογούν τις ακροδεξιές ιαχές περί “ικριωμάτων”, κάνοντας τον εύληπτο συμψηφισμό με όσα περί γερμανοτσολιάδων φώναζαν (ηλιθιωδώς) κάποια στελέχη της άλλης πλευράς προ πενταετίας.
Απέναντί τους στέκονται διανοούμενοι, αναλυτές και άλλοι που περιγράφουν τη συμφωνία ως έναν έντιμο και θετικό συμβιβασμό που ευνοεί τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας και αποτελεί απάντηση στους εκκολαπτόμενους εθνικισμούς στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη.
Όλοι αυτοί απέχουν πόρρω από το χαρακτηρισθούν Συριζαίοι. Μάλλον φανατικοί αντι-Σύριζα (στις περισσότερες εκφάνσεις της κυβερνητικής πολιτικής) είναι. Και, πάντως, ο πατριωτισμός τους δεν έχει αμφισβητηθεί μέχρι τώρα.
Ο Στέφανος Κασιμάτης της Καθημερινής, ο φιλελεύθερος πολιτικός επιστήμονας (ΠΑΜΑΚ) Νίκος Μαραντζίδης, ο συνταγματολόγος και “νονός” του ΚΙΝΑΛ Νίκος Αλιβιζάτος, ο επίσης συνταγματολόγος Γιώργος Σωτηρέλης, οι Χρήστος Ροζάκης και Χάρης Παμπούκης (παλιοί συνεργάτες των Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου), η πρώην επικεφαλής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας της Ν.Δ Μαριάννα Πυργιώτη, ο Γιώργος Καρελιάς του protagon.gr, ο Θάνος Οικονομόπουλος του i-efimerida.gr, ο Γιώργος Λιάνης και πολλοί ακόμα. Ακόμα και την παλαιότερη αρθρογραφία του εμβληματικού περί το Μακεδονικό Νίκου Μέρτζου για την ανάγκη συμβιβασμού με σύνθετη ονομασία την “έθαψαν”.
Η αρθρογραφία τους επί της συμφωνίας το τελευταίο διάστημα αποδεικνύει πως υπάρχει ένα “μέτωπο λογικής” απέναντι στις εθνικιστικές κορώνες όσων συναγωνίζονται τους Μπαρμπαρούσηδες αλλά με δημοκρατικό μανδύα.
Θα ήταν πολλοί περισσότεροι εάν η “προϋπηρεσίᔨτου ΣΥΡΙΖΑ σε μια ηπιότερη πολιτική στάση πριν το 2015 ήταν ισχυρότερη. Κι αν, κυρίως, δεν προβαλλόταν ως μείζον αυτή τη στιγμή η “ανάγκη” να πέσει η κυβέρνηση, όπως επιθυμούν η ηγετική ομάδα της οδού Πειραιώς και μια σειρά από μέσα ενημέρωσης που υποκινούν την πολιτική αποσταθεροποίηση.
Όπως συμβαίνει, όμως, πάντοτε, οι μετριοπαθείς φωνές ακούγονται λιγότερο από τις ιαχές των ακραίων. Ιδιαίτερα όταν ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας παραμένει μεταξύ άγνοιας και απροθυμίας να πληροφορηθεί επαρκώς και σφαιρικά και ως εκ τούτου προτιμά τα συνθήματα από την επιχειρηματολογία και τις θεωρίες συνωμοσίας από τις γεωπολιτικές διαστάσεις όσων συνέβησαν στις Πρέσπες.
Ακόμα και τα έγγραφα που αποδεικνύουν τι έπραξαν επί 26 χρόνια κάποιοι εξ όσων κουνούν σήμερα το δάχτυλο και διχάζουν τα ενταφιάζουν κανονικά τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και τα απαξιώνει η αντιπολίτευση.