ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η γερμανική FAZ επανέρχεται σχετικά με τις θέσεις της Ν.Δ στο Μακεδονικό και περιγράφει το -κατά τον συντάκτη του άρθρου και ανταποκριτή της εφημερίδας στην Αθήνα Michael Martens- δίλημμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ποιο είναι αυτό; “Θα πάει με τους εθνικιστές ή με τους πολιτικούς του φίλους στην Ευρώπη (ΕΛΚ);”.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Το ερώτημα του Martens είναι προφανώς ρητορικό, παρότι επιμένει πως σύμφωνα με τις δικές του πληροφορίες, ο πρόεδρος της Ν.Δ έχει πει σε συνομιλητές του στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο πως εν γένει συμφωνεί με το κείμενο που υπέγραψαν Ελλάδα και ΠΓΔΜ αλλά “πρέπει να κάνει θόρυβο για να συσπειρώσει το εκλογικό του ακροατήριο”.
Και είναι ρητορικό διότι η Ν.Δ επέλεξε να μην συνταχθεί με την ομόθυμη στήριξη της συμφωνίας απ΄ ολόκληρο το πολιτικό φάσμα στην Ευρώπη (από τους Χριστιανοδημοκράτες μέχρι τους Σοσιαλιστές και την Αριστερά). Έχει εκτιμήσει -και πιθανότατα σωστά- πως το Μακεδονικό αναδεικνύεται σε πεδίο τυφλής κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, κάτι από το οποίο η αξιωματική αντιπολίτευση φιλοδοξεί να αντλήσει σημαντικά εκλογικά οφέλη.
Το εάν αυτό απηχεί τις πραγματικές απόψεις του κ. Μητσοτάκη το γνωρίζουν πολύ καλά οι “Ευρωπαίοι φίλοι του”. Με μια τεράστια διαφορά. Τα στελέχη του ΕΛΚ δεν ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές.
Βεβαίως, ανάμεσα στο να διαφωνεί κανείς με τη “Συμφωνία των Πρεσπών” και στο να συνθηματολογεί με ιαχές περί “εθνικής μειοδοσίας” και “προδοτών” (Κασαπίδης, Πατούλης, Κυρανάκης, Σαμαρικοί κ.ά) η απόσταση είναι μεγάλη. Η Ν.Δ θα μπορούσε να αποκομίσει περίπου τα ίδια οφέλη εάν απλώς διαφωνούσε με το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης Τσίπρα- Ζάεφ. Δεν θα αμφισβητούνταν η ηγεμονία της στη Βόρεια Ελλάδα. Αντί να επιλέξει, όμως, την οδό της σκληρής κριτικής στη συμφωνία και της παρουσίασης της δικής της θέσης, προτίμησε να διολισθήσει σταδιακά από τη μη θέση στις εθνικιστικές κραυγές. Αυτή είναι μια άλλη επιλογή και αυτό ακριβώς είναι που προβληματίζει τους Ευρωπαίους.
Επί της ουσίας, η Ν.Δ επιχαίρει που ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει πλήρως το πολιτικό κόστος της επίλυσης μιας 26αετούς εκκρεμότητας για την οποία φέρει και η ίδια μεγάλη ευθύνη.
Win win. Και ο Τσίπρας λύνει το Μακεδονικό και η ίδια κερδίζει ψηφοφόρους που κινούνται μεταξύ θυμικού, απογοήτευσης και εθνικισμού. Αφήστε που έτσι σβήνει σιγά σιγά η “μελανιά” της Ιστορίας σχετικά με όσα συνέβησαν από το “πακέτο Πινέϊρο” μέχρι την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ενδιαφέρον παράδοξο: Η Ν.Δ “θριαμβολογεί” για τη στάση του 1992 (κανένας όρος Μακεδονία) αλλά προβάλλει τη στάση του Καραμανλή στο Βουκουρέστι. Δύο σε συσκευασία του ενός.
Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που τόσο η Ν.Δ, όσο και τα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ “έθαψαν” κυριολεκτικά τις ιστορικές μαρτυρίες Ράλλη, Βαρβιτσιώτη και άλλων αλλά και τις επίσημες δηλώσεις Αβραμόπουλου, Βενιζέλου, Μπακογιάννη ακόμα και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα είναι, όμως, όπως αρέσκεται να λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης, το Μακεδονικό “το Καστελόριζο του Τσίπρα”;
Μένει να το δούμε. Είναι βέβαιο πως η Ν.Δ θα κάνει ότι μπορεί για να συντηρήσει αυτό το κλίμα στην κοινωνία και δη στη Βόρεια Ελλάδα. Με “αντισυγκεντρώσεις” και πιθανώς κάποια μεγάλη συγκέντρωση κατά του Τσίπρα στη ΔΕΘ. Οι προετοιμασίες γίνονται.
Σε μια ώριμη κοινωνία τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά. Όμως τα χρυσόψαρα κολυμπούν ανάμεσά μας. Όταν έχεις υποστεί τα πάνδεινα στα χρόνια των μνημονίων, όταν νοιώθεις απογοήτευση για το πολιτικό σύστημα και δεν αισθάνεσαι ότι δικαιώθηκε η ελπίδα σου από τον ΣΥΡΙΖΑ, ξεσπάς σε ότι βρεις μπροστά σου. Και το Μακεδονικό δεν είναι “ότι βρεις”. Σηκώνει το βάρος της Ιστορίας για την οποία καθένας επιλέγει την εκδοχή που τον συμφέρει. Παρότι η ετυμηγορία της υπήρξε κατηγορηματική και βαριά. Αλλά ποιος νοιάζεται, τώρα, για την Ιστορία;
Εν κατακλείδι, λοιπόν, κανένα δίλημμα δεν έχει (κατά την FAZ) ο Κυριάκος Μητσοτάκης, Ο κύβος ερρίφθη.
Ο Τσίπρας θα οδηγείται στις εκλογές ως “stateman” που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και αντιμετώπισε το θέμα του χρέους και ο Μητσοτάκης θα πορεύεται με το λάβαρο του (νέου) Μακεδονικού Αγώνα. Και θα ελπίζει πως όταν κερδίσει τις εκλογές θα μπορέσει να ανακτήσει το κόμμα του, το οποίο τώρα έχει εκχωρήσει στον Αντώνη Σαμαρά και τον Άδωνι Γεωργιάδη.