ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η Frankfürter Allgemeine Zeitung σχολιάζει την έκτακτη σύνοδο για το προσφυγικό στις Βρυξέλλες. «Ήταν τελικά μια καλή ιδέα να συγκληθεί την Κυριακή μια «άτυπη συνάντηση» με θέμα την πολιτική ασύλου;» διερωτάται ο σχολιογράφος. Και συνεχίζει: «Το ότι τελικά, αντί των οκτώ χωρών που αρχικά είχαν προσκληθεί, συμμετείχαν δεκαέξι, δείχνει ότι ακόμη πολλές κυβερνήσεις συνεχίζουν να έχουν συμφέρον για μια κοινή λύση. Ενδιαφέρον έχει το ποιοι απουσίαζαν: οι Ανατολικοευρωπαίοι. Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη πράξη (αυτο)απομόνωσης. Πώς θα μπορούν πια οι Δυτικοευρωπαίοι καθώς επίσης και οι Γερμανοί πολιτικοί να δικαιολογήσουν προς τους ψηφοφόρους τους την οικονομική βοήθεια προς την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Τσεχία ή τη Σλοβακία, όταν οι εκεί κυβερνήσεις δεν είναι διατεθειμένες να διεξάγουν διάλογο;».
Το σχόλιο κλείνει παρατηρώντας ότι «αν η ΕΕ δεν παραμείνει ενωμένη στο θέμα της πολιτικής ασύλου, τότε η θα μετατραπεί βαθμιαία σε μια ‘Ευρώπη των εθνών’, κάτι που ονειρεύονται μάλιστα πολλοί και στη Γερμανία. Όλοι θα κάνουν ό,τι θέλουν και η συνεργασία θα είναι εφικτή μόνο για συγκεκριμένα θέματα. Σπανίως γίνεται λόγος για το τι θα μπορούσαμε χάσουμε από μια τέτοια στάση. Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τα ανοιχτά σύνορα –κι αυτά όχι μόνο για τους μετανάστες, αλλά κυρίως για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις της Ευρώπης».
H Frankfurter Rundschau γράφει για το ίδιο θέμα: «Ήδη από πριν ήταν σαφές: Δεν θα προέκυπτε τίποτα από τη μίνι έκτακτη σύνοδο με θέμα την πολιτική ασύλου, λίγες μέρες πριν τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ήταν λοιπόν μια συμβολική σύνοδος; Όχι ακριβώς. Υπήρχε στην αρχή λόγος για τη διεξαγωγή της, πριν βέβαια αυτός χαθεί, όταν η Ιταλία απείλησε να μην έρθει στις Βρυξέλλες, εάν η Γαλλία και η Γερμανία δεν συμφωνούσαν προηγουμένως σε σειρά θεμάτων. Η Μέρκελ έπρεπε να κάνει πίσω. Επιθυμεί από τη μια πλευρά να μεταπείσει την Ιταλία, που είναι πρώτη χώρα υποδοχής, αλλά από την άλλη, ο εθνολαϊκιστής υπ. Εσωτερικών της Ιταλίας δεν θέλει η χώρα του να δεχθεί ‘ούτε έναν πρόσφυγα επιπλέον’. Για τον λόγο αυτό η σύνοδος δεν είχε σκοπό να οδηγήσει σε δύσκολες αποφάσεις. Η Μέρκελ θέλει να διασφαλίσει την εξουσία της, αναζητά εταίρους, θέλει να δει πού υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς, για παράδειγμα μέσω παροχής οικονομικής βοήθειας. Εάν παραμείνει απομονωμένη, τότε η διάλυση της καγκελαρίας της από τον Ζεεχόφερ είναι δεδομένη».