ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Πριν περίπου μία δεκαετία στις Ηνωμένες Πολιτείες είδαν το φως της δημοσιότητας κλινικές μελέτες που αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα του Prozac -το οποίο στην Ελλάδα κυκλοφορεί με την εμπορική ονομασία Ladose-, γνωστού και ως “χάπι της χαράς” αφού λέγεται ότι προκαλεί ευφορία σε άτομα που φλερτάρουν με την κατάθλιψη ή πάσχουν από ισχυρά αγχωτικά σύνδρομα.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Η φαρμακοβιομηχανία Eli Lilly που παρασκευάζει το Ladose (Prozac), πάντως, αμφισβήτησε έντονα τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων κλινικών μελετών και επέμεινε πως το συγκεκριμένο φάρμακο έχει “εξαιρετική δράση” και βοηθά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η ανακοίνωση, ωστόσο, της πολυεθνικής κατέληγε στο γνωστό στους ιατρικούς κύκλους μότο (muttum) ” οι ασθενείς δεν πρέπει να διακόψουν την αγωγή τους προτού συνεννοηθούν με τον ιατρό που τους παρακολουθεί”.
Η αλήθεια είναι πως μερικά φάρμακα, ακόμα και αμφισβητούμενης δραστικότητας, λειτουργούν καταπραϋντικά μόνο και μόνο επειδή οι ασθενείς πείθονται για την αξία τους (διαβάστε σχετικά). Κυρίως επειδή έχουν την ανάγκη να πεισθούν.
Οι προαναφερθείσες κλινικές μελέτες δεν έχει διαπιστωθεί εάν μπορούν να έχουν εφαρμογή στην πολιτική. Φαίνεται, όμως, πως υπάρχει ένα “φάρμακο” που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δράσει όπως το Prozac. Και ονομάζεται ΚΙΝ.ΑΛ (εμπορική ονομασία Kinal), γνωστό στους πολιτικούς κύκλους ως “το χάπι της χαράς της Κεντροαριστεράς”.
Υπό την επήρεια κάποιου τέτοιου πολιτικού “φαρμάκου” μάλλον κάποια στελέχη του φορέα που ιδρύθηκε πριν μερικούς μήνες και πνέει ήδη τα λοίσθια “χαίρονται” και προβλέπουν πως το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να συγκεντρώσει στις επόμενες εθνικές εκλογές έως και το 20% του συνόλου των ψηφοφόρων.
Ουδείς ψόγος. Οτιδήποτε μπορεί να καταπολεμήσει την πολιτική κατάθλιψη είναι ευπρόσδεκτο. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η φαρμακευτική αγωγή της υπεραισιοδοξίας και της απολυτότητας ενδείκνυται για πολιτικούς και πολιτικά κόμματα. Κανείς δεν κατέρχεται στις εκλογές και δηλώνει πως θα υποστεί πανωλεθρία διότι είναι βέβαιο πως κανείς ψηφοφόρος δεν πρόκειται να ψηφίσει και να ταυτισθεί με κάποιον που προετοιμάζεται για το βατερλό του.
Από την αισιοδοξία έως την πραγματικότητα, ωστόσο, η απόσταση είναι ενίοτε μεγάλη. Τεράστια.
Όπως και το στέλεχος αυτό του Κινήματος Αλλαγής που δήλωσε προχθές ότι στις εθνικές εκλογές το υπό την κυρία Φώφη Γεννηματά νέο (;) κόμμα μπορεί να “χτυπήσει εικοσάρι”. Κι αυτό, μάλιστα, όχι υπό την εκδοχή του ρεύματος της Κεντροαριστεράς και του αθροίσματος διαφόρων πολιτικών δυνάμεων του χώρου –όπως ήταν το αρχικό όραμα που συμπυκνώθηκε υπό την καθοδήγηση του Νίκου Αλιβιζάτου στην εκλογή αρχηγού από πάνω από 200.000 πολίτες– αλλά ως σκέτο νέτο (παλιό και λιγότερο παλιό) ΠΑΣΟΚ.
Διότι τι μένει στο Κίνημα Αλλαγής από τη στιγμή που και τυπικά (ουσιαστικά αυτό έχει ήδη επέλθει) φύγει το Ποτάμι; Το ΠΑΣΟΚ και ο Καμίνης, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ.
Πόσο ισχυρή πρέπει, όμως, να είναι η δόση με “χάπι της χαράς” για να φτάσει το ΠΑΣΟΚ στο 20%;
Οι τρεις μόνο τελευταίες δημοσκοπήσεις (οι δύο εκ των οποίων διόλου κολακευτικές για τον ΣΥΡΙΖΑ) αποδεικνύουν πως όσο Prozac ή Kinal και να καταναλώσει κανείς το “εικοσάρι” δεν προκύπτει με τίποτα.
Πρόθεση ψήφου για το ΚΙΝ.ΑΛ (με το Ποτάμι εντός παιδιάς):
Pulse (Σκάϊ), 6,5%
Alco (Kontra Channel), 6,4%
Metron Analysis (Τα Νέα), 7,1%
Επαναλαμβάνω, τα ποσοστά αυτά αποτυπώνουν τη δημοσκοπική ισχύ του ΚΙΝ.ΑΛ με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη να ανήκει ακόμα, τυπικά, στο νέο φορέα. Όμως, εάν ανατρέξει κανείς στις τελευταίες εθνικές εκλογές (Σεπτέμβριος 2015) θα διαπιστώσει πως ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ) και Ποτάμι έφταναν αθροιστικά ή και ξεπερνούσαν κατ΄ ελάχιστον το 10%. Η δε ΔΗΣΥ μόνη της ήταν κοντά στο 6%.
Από το Σεπτέμβριο του 2015, λοιπόν, παρά τις τυμπανοκρουσίες για την ίδρυση του νέου φορέα, την κινητοποίηση 200.000 πολιτών, την πρωτοφανή μιντιακή υποστήριξη και την προβολή της Φώφης Γεννηματά, το ΚΙΝ.ΑΛ εξακολουθεί να υπολείπεται (δημοσκοπικά) κατά πολύ του ποσοστού που αθροιστικά είχαν συγκεντρώσει, τότε, τα συστατικά του κόμματα.
Καθ’ όλο το διάστημα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποστεί μεγάλη πίεση, αξιωματική αντιπολίτευση και μιντιακό σύστημα που την υποστηρίζει κάνουν λόγο για καταστροφή της οικονομίας και της χώρας, “ξεπούλημα”, “προδοσίες” και άλλα πολλά. Παρόλα αυτά το ΚΙΝ.ΑΛ αντί να αξιοποιήσει τη δημοσκοπική φθορά της κυβέρνησης βρέθηκε να μετρά ποσοστά μικρότερα από εκείνα προ τριετίας. Ενδιαφέρον;
Πως θα σταθεί δυνατό, λοιπόν, τώρα να εκτοξευθεί από το δημοσκοπικό “εξαράκι” στο εκλογικό “εικοσάρι” ένα χρόνο μετά, είναι θέμα πολιτικής οξυδέρκειας αλλά μπορεί να είναι, απλώς, η επίδραση μιας καλής φαρμακευτικής (με πολιτικούς όρους, για να μην παρεξηγηθούμε…) αγωγής.
Κι ας μην υπολογίζουν, τέλος, ορισμένοι την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω Μακεδονικού.
Πρώτον, γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί, και, δεύτερον, διότι ακόμα και εάν συμβεί τις ψήφους των “μακεδονομάχων” τις έχουν καπαρώσει άλλοι. Από τους ιππείς της “μακεδονικής φάλαγγας” που έχουν ήδη παραταχθεί στη Ν.Δ μέχρι τους Βελόπουλους, Φαήλους και άλλους που καραδοκούν…