panos_drivas Στενές δίοδοι, μηδενική ορατότητα και η αέναη απειλή του μουσώνα κατέστησαν την επιχείρηση τόσο δύσκολη.
Ο Σαμάν Γκουνάν, 38 ετών, πρώην μέλος της ομάδας καταδρομών του ναυτικού της Ταϊλάνδης, πέθανε αφότου έχασε τις αισθήσεις του, καθώς τοποθετούσε πρόσθετες φιάλες αερίου στο στόμιο του θαλάμου, που είχαν παγιδευτεί τα αγόρια.
Ενας δύτης απαντά στις απορίες:
– Πόσο δύσκολη ήταν η επιχείρηση;
– Πολύ. Κάθε κομμάτι της επιχείρησης παρουσίασε διαφορετικό βαθμό δυσκολίας. Οι διασώστες έπρεπε να κολυμπήσουν μέσα από πλημμυρισμένες διόδους, μετά να βγουν στην επιφάνεια και να περπατήσουν το επόμενο τμήμα και στη συνέχεια να καταδυθούν ξανά. Υποχρεώθηκαν να επαναλάβουν τη διαδικασία και μάλιστα μαζί με τα παιδιά, πολλά εκ των οποίων δεν ήξεραν να κολυμπούν. Κάθε κίνηση ήταν μια άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στους παραδοσιακούς κανόνες ασφαλείας και στις ανάγκες, που υπαγόρευαν οι συγκεκριμένες περιστάσεις. Οι μοναδικές συνθήκες σε αυτό το πρόβλημα σήμαιναν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονταν επιτόπου.
– Πόσο διαφορετική είναι η κατάδυση σε σπήλαιο από αυτή της ανοιχτής θάλασσας;
– Σε ένα σπήλαιο δεν έχει κανείς ανοιχτή πρόσβαση στην επιφάνεια. Αν λοιπόν παρουσιαστεί κάτι έκτακτο μέσα στο νερό, δεν μπορεί κανείς να ξεφορτωθεί τον εξοπλισμό και να ανεβεί στην επιφάνεια για να πάρει αέρα. Πρέπει πρώτα να περάσει μέσα από το σπήλαιο. Ο εξοπλισμός είναι πιθανό να πιαστεί σε ένα στενό πέρασμα και ίσως είναι δύσκολο να επισκευάσει μόνος του το πρόβλημα. Οσο περισσότερο εξοπλισμό πάρει μαζί του, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για κάποιο ατύχημα. Υποθέτω ότι οι δύτες θα είχαν αποχωριστεί οτιδήποτε περιττό και θα πήραν μαζί τους μόνο τα απολύτως απαραίτητα γι’ αυτόν τον λόγο. Οι σπηλαιοδύτες συχνά φέρουν τις φιάλες συμπιεσμένου αέρα στα πλευρά του σώματός του αντί στην πλάτη για να μπορούν να τις φτάσουν.
– Μπορούσαν οι δύτες να δουν κάτω από το νερό καθώς προσπαθούσαν να βρουν τον δρόμο προς την έξοδο;
– Δεν το θεωρώ καθόλου σίγουρο. Κάθε βρώμα μέσα στο σπήλαιο θολώνει το νερό, ειδικά καθώς οι δύτες περνούσαν μέσα από αυτό. Δεν χρειάζεται μεγάλη αναταραχή κάτω από το νερό για να μην μπορεί κανείς να δει ούτε το χέρι του, ακόμη και με φακό. Οι επαγγελματίες δύτες είναι εξοικειωμένοι με αυτή τη χαμηλή ορατότητα κάτω από το νερό. Τα παιδιά όμως όχι.
Ταϊλανδοί και ξένοι δύτες κρατούσαν ένα στατικό σκοινί μέσα από τα πλημμυρισμένα κομμάτια για να μη χάνουν τον δρόμο. Ενήλικοι και παιδιά μπορούσαν να πλοηγηθούν με τη βοήθεια αυτής της γραμμής, που περιόριζε τις πιθανότητες να χαθεί κάποιος κάτω από το νερό. Το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού έγινε διά της αφής.
– Υπάρχουν Αμερικανοί δύτες του ναυτικού που εκπαιδεύονται σε σπήλαια σαν κι αυτά;
– Δεν έχω ακούσει καμία στρατιωτική μονάδα να εκπαιδεύεται στην κατάδυση σπηλαίων. Τα ρίσκα είναι τεράστια και τα πλεονεκτήματα δεν δικαιολογούν τον κίνδυνο. Το πιο κοντινό είναι η κατάδυση σε ναυάγια ή υποβρύχια.
ΠΗΓΗ: Καθημερινή