panos_drivas Ο πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου, Γκι Φέρχοφσταντ, με άρθρο του στη «Le Monde» εξηγεί γιατί δεν πρέπει να υποκύπτουμε σε έναν φαντασιακό κίνδυνο μεταναστευτικής κρίσης και υπογραμμίζει ότι ο στόχος των λαϊκιστών είναι να εκμεταλλευθούν το ζήτημα της μετανάστευσης προκειμένου να διαλύσουν την ΕΕ.
Λίγες μέρες πριν από την εθνική εορτή της Γαλλίας, το Συνταγματικό Συμβούλιο έρχεται να αποκαταστήσει τη σημασία του αιτήματος για «αδελφοσύνη» που προέταξε η Γαλλική Επανάσταση. Ήταν καιρός ένα θεσμικό όργανο μιας μεγάλης χώρας της ΕΕ να αρθρώσει έναν λόγο-πυξίδα σε αυτή την παρανοϊκή συζήτηση περί μετανάστευσης, λέει ο Φέρχοφσταντ. Ό,τι κι αν πιστεύουμε για τα αίτια και τις συνέπειες του φαινομένου, επί της ουσίας πρόκειται για ανθρώπους που ζητούν να φθάσουν στην ήπειρό μας, και η αδελφοσύνη θα πρέπει να είναι το κύριο αίσθημα που θα μας καθοδηγεί.
Και διερωτάται: Θα αφεθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να οδηγείται από «fake news» που μαγειρεύονται σε βιεννέζικα φαρμακοτριβεία αποσκοπώντας στην επανεθνικοποίηση της πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης, μιας πολιτικής κοινής από το 1998;
Δεν υφίσταται μεταναστευτική κρίση το καλοκαίρι του 2018, υπάρχει μια πολιτική κρίση που προκαλείται από τον Ιταλό ΥΠΕΣ, Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος κλείνει τα λιμάνια της χερσονήσου στους μετανάστες σκόπιμα για να φέρει το χάος στην Ευρώπη. Οι πειρατικές μέθοδοί του είναι λιγότερο υποκριτικές από εκείνες του Αυστριακού Καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς, όμως ο στόχος τους είναι ο ίδιος, όπως και των Βικτορ Ορμπαν και Λε Πεν: να διαλύσουν την ΕΕ.
Ας μη γελιόμαστε. Αυτή η ψευδο-κρίση είναι ένας πολιτικός και ιδεολογικός αγώνας κατά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, υποστηρίζει. Και συνεχίζει: Σήμερα είναι απολύτως δικαιολογημένη η αναθεώρηση των κριτηρίων εισδοχής στην ΕΕ. Είναι σαφές ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί θέλουν να περιορίσουν τη μετανάστευση και οι ηγέτες οφείλουν να σεβαστούν αυτή τη βούληση. Αλλά όπως, είμαι βέβαιος, και η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας, πιστεύω πως η αποφασιστικότητα δεν πρέπει να εμποδίζει την ανθρωπιά. Όποια και αν είναι η μοίρα που επιφυλάσσεται στους μετανάστες – άσυλο ή παραμονή για λίγους, απομάκρυνση για τους περισσότερους, κέντρα φιλοξενίας εντός ΕΕ η πλατφόρμες υποδοχής σε τρίτες χώρες – θα πρέπει πάντοτε υπάρχει σεβασμός στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τις ευρωπαϊκές αξίες. Εάν υπάρχει ένα σημείο που μας διακρίνει από τους λαϊκιστές, αυτό είναι ο ανθρωπισμός. Αυτός που ενέπνευσε τους ιδρυτές της Ένωσης, οι οποίοι είχαν αντιμετωπίσει τα χειρότερα της εθνικιστικής και λαϊκιστικής λέπρας, αλλά ποτέ δεν υπαναχώρησαν ως προς τις αρχές στην διαμόρφωση των οποίων η Γαλλία τόσο πολύ συνέβαλε.