panos_drivas Και εκεί που νομίζαμε ότι θα ησυχάσουμε και ότι η ζωή θα ηρεμούσε μετά τη φονική λαίλαπα του Ιουλίου, δύο απανωτά χτυπήματα ήρθαν να επιβεβαιώσουν πώς τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ίσως ακούγεται κοινότυπο όμως αποτελεί πλέον πραγματικότητα ότι στο εξής όλο και πιο συχνά θα αντιμετωπίζουμε ακραία φαινόμενα που έχουν να κάνουν με την κλιματική αλλαγή. Προς επίρρωσιν, και ενώ ακόμη δεν έχει περάσει καλά καλά το καλοκαίρι -ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε με τα προηγούμενα δεδομένα- δύο ισχυρές κακοκαιρίες απλώς μας θύμισαν αυτό που επισημαίνουν εδώ και χρόνια οι επιστήμονες, και εμείς δεν νοούμε να καταλάβουμε. Και συνολικά αλλά και σε επίπεδο κρατικού μηχανισμού.
Λίγο μετά τα μέσα Σεπτέμβριου ο «Ξενοφών», κατά τ’ άλλα εξαιρετική περίπτωση ιστορικού αλλά και Σωκρατικού αρχαίου ημών προγόνου, μας «ξερίζωσε το μυαλό» με αέρηδες που έφθασαν ακόμη και τα 10 μποφόρ και θερμοκρασίες… κάτω από 20ο. Δεν ήταν η πρώτη φορά, αλήθεια, όμως όχι τον Σεπτέμβριο ο οποίος παραδοσιακά είναι ο μήνας της νηνεμίας μετά τα μελτέμια του Αυγούστου, με ήρεμες θάλασσες, μπάνια να συνεχίζονται και τα απαραίτητα μαζέματα ενόψει του Χειμώνα.
Πριν προλάβουμε να ανασυνταχθούμε, να’ σου και ο «Ζορμπάς». Αυτός και αν ήταν… Medicane τον ονόμασαν οι επιστήμονες, σύμπτυξη του Mediterranean και του hurricane ή απλά ένας Μεσογειακός κυκλώνας. Σπάνιο φαινόμενο στη γειτονιά μας αλλά μάς έδωσε και καταλάβαμε. Άνοιξαν οι ουρανοί…
Δεν θα συμφωνήσω ότι γίναμε ΗΠΑ, περισσότερο προς την Ινδονησία φέρνουμε, όσον αφορά τις θλιβερές συνέπειες και τα αποτελέσματα των κυκλώνων (και δεν μιλάμε καν για την ίδια ένταση) σε επίπεδο καταστροφών αλλά και ανθρώπινων απωλειών (βλέπε Μάνδρα). Και όσο το γρηγορότερο το αντιληφθούν αυτό οι αρμόδιοι, τόσο καλύτερα για όλους.
Είναι εύλογο ότι μεγάλο μέρος της αρμοδιότητας αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, εκτός από την κεντρική διοίκηση, βαρύνει την τοπική αυτοδιοίκηση, τόσο σε επίπεδο Δήμων όσο και σε επίπεδο περιφέρειας.
Οι δύο βασικές αυτοδιοικητικές δομές με δεδομένο πάντα τις χρηματοδοτικές δυσκολίες, θα πρέπει να μελετήσουν και να προτείνουν προς την κεντρική κυβέρνηση οργανωτικές λύσεις για την ενίσχυση των υλικοτεχνικών υποδομών – υπηρεσιών και την κατασκευή έργων, ώστε να αντιμετωπίζονται επαρκώς ακραία φαινόμενα και να δημιουργείται η αίσθηση της ασφάλειας στους πολίτες.
Μια και βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, καλό θα ήταν στα προγράμματα των υποψήφιων συνδυασμών να συμπεριληφθεί ουσιαστικά και αυτού του είδους ο σχεδιασμός. Δεν είναι πλέον δευτερεύων ζήτημα.
Πώς θα γίνει καλύτερα αυτό; Πάντως όχι μέσα από γραφεία… όπου συνηθίζουν οι τοπικοί επαΐοντες να καταλήγουν σε αποφθέγματα… «Η εθελοντική εργασία είναι ένας τρόπος για να δημιουργηθούν δεσμοί και να υπάρξει κατανόηση ανάμεσα στους διοικητικούς και τους χειρώνακτες εργάτες»…. έλεγε ο επαναστάτης σύμβολο του 20ου αιώνα, ο οποίος όντας ως υπουργός δούλευε πολύ συχνά με εργάτες σε φυτείες.
Θα μου πείτε αλλουνού παπά πολιτικά ευαγγέλια, που επιβάλλουν ο λόγος να γίνεται πράξη…. Κάτι που όσο και αν το θέλουμε (ανεξαρτήτως πολιτικής προσέγγισης) να συμβαίνει, απέχει παρασάγγας από τη σημερινή εικόνα των πολιτικών μας, αυτοδιοικητικών και μη.
Παναγιώτης Ι. Δρίβας