panos_drivas Η ελληνική στρατιωτική χούντα βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο που ανέτρεψε τον πρόεδρο Μακάριο και τον αντικατέστησε με τον Νίκο Σαμψόν. Το καθεστώς των συνταγματαρχών κατέρρευσε μετά την εισβολή της Τουρκίας στο νησί…
Ομοίως, το 1982, η στρατιωτική χούντα της Αργεντινής, ξεκίνησε μια προσπάθεια σωτηρίας της από την καταστροφική οικονομική κρίση και την αντίσταση που αντιμετώπιζε, εισβάλλοντας στα νησιά Φώκλαντ. Η Βρετανία έστειλε γρήγορα το ναυτικό της και ανακατέλαβε τα νησιά.
Το καθεστώς της χούντας που κατέστρεψε την Αργεντινή από το 1976 κατέρρευσε το 1983 και οι ηγέτες του οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη. Οι Τούρκοι είναι εύκολο να πείθονται από τέτοιου είδους περιπέτειες. Απλά θυμηθείτε τον ενθουσιασμό των Τούρκων εθνικιστών κατά τη διάρκεια της εισβολής στη συριακή περιοχή της Αφρίν στις αρχές του έτους.
Οι τυφλοί οπαδοί του Τούρκου Προέδρου αρκούνται σε μια πατριωτική ευφορία στο εσωτερικό της χώρας. Και όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, πέραν του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), ακολουθούν χωρίς καμία αμφιβολία. Όχι μόνο τα πολιτικά κόμματα, αλλά και μια μεγάλη πλειοψηφία Τούρκων θα ακούσουν χαρούμενοι τα τύμπανα του πολέμου. Όλοι οι Τούρκοι, έχουν την πεποίθηση ότι η χώρα τους περιβάλλεται από εχθρούς και είναι πάντα έτοιμοι να πολεμήσουν αυτούς τους εχθρούς.
Ακόμη και αν η Τουρκία πράγματι περιβάλλεται από εχθρούς, δεν μπορεί να τους πολεμήσει εύκολα. Η σύγκρουση με τα κράτη του Καυκάσου είναι αδύνατη, το Ιράν και το Ιράκ είναι εξίσου πολύπλοκα και η Τουρκία είναι ήδη εγκλωβισμένη στη Συρία. Δεν μπορεί κανείς να δικαιολογήσει έναν πόλεμο με τη Βουλγαρία . Η σύγκρουση με την Ελλάδα θα προκαλέσει αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελλάδα έχει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ως εκ τούτου, ο μόνος πιθανός στόχος μιας εξωτερικής κλιμάκωσης φαίνεται να είναι η Κύπρος, για πολλούς λόγους. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι, ειδικά ο πρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών, εδώ και αρκετό καιρό έχουν διαμαρτυρηθεί δυναμικά και απειλούν τις προσπάθειες εξερεύνησης φυσικού αερίου γύρω από την Κύπρο. Μια τέτοια κίνηση δεν θα συμβάλει στην άμβλυνση των οικονομικών δυσχερειών της χώρας και θα σήμαινε πόλεμο για το φυσικό αέριο.
Παρόλα αυτά, όλες αυτές οι απόψεις είναι γελοίες γιατί από το 1983 η Τουρκία έχει αναγνωρίσει ότι η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) είναι ανεξάρτητο κράτος. Τώρα, μια διαπραγμάτευση εξ ονόματος αυτού του “κυρίαρχου” κράτους θα μπορούσε να σημαίνει μόνο ότι αποτελεί εκ των πραγμάτων μέρος του τουρκικού εδάφους. Η τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ο εκπρόσωπος της ΤΔΒΚ. Έτσι, η μόνη επιλογή θα ήταν η προσάρτηση της ΤΔΒΚ στην Τουρκία. Αν αυτό δεν αποδειχτεί αρκετό, η Άγκυρα θα μπορούσε να ξεκινήσει ακόμη και μια στρατιωτική σύγκρουση με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ωστόσο, τα πραγματικά γεγονότα δεν είναι τόσο εύκολα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολα. Σχετικά με το ζήτημα της έρευνας του φυσικού αερίου γύρω από το νησί της Κύπρου, η τουρκική κυβέρνηση είναι πραγματικά μόνη. Αντιμετωπίζει δύο χώρες μέλη της ΕΕ, την Κύπρο και την Ελλάδα. την ΕΕ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο και τη Συρία.
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι μέρος του θέματος, η Ρωσία δεν είναι ικανοποιημένη από τη ρητορική και τις φιλοδοξίες της Τουρκίας. Από μια άποψη, το θέμα αυτό είναι σχεδόν ιδανικό για το καθεστώς της Άγκυρας. Τούρκοι που πολεμούν όλες τις δυνάμεις του κόσμου! Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε τους τίτλους των κυβερνητικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Θα χαρούν να μιλούν για την “μοναξιά” της Τουρκίας, όπως την χαρακτήρισε ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.
Αλλά μια τέτοια επιχείρηση δεν θα τελείωσε διαφορετικά από αυτές που έγιναν από τις χούντες της Ελλάδας και της Αργεντινής. Ας δούμε πιο προσεκτικά τη Ρωσία. Η Κύπρος είναι στην ουσία προστατευόμενη από τη Ρωσία με σημαντική παρουσία και οικονομικό ενδιαφέρον στο νησί. Για να μην αναφέρουμε την εγγύτητα του νησιού με τη Συρία, η οποία έχει γίνει ένας ρωσικός δορυφόρος στη Μέση Ανατολή. Η Ρωσία είναι βασικός παράγοντας στην ανατολική Μεσόγειο.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η Άγκυρα, κάνοντας μια κίνηση για να διεκδικήσει συμμετοχή σε κυπριακά “οικόπεδα ενέργειας”, έχει ως στόχο να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Πώς ταιριάζει αυτό με τα ενδιαφέροντα της Ρωσίας; Εν τω μεταξύ, οι χώρες της περιοχής, το Ισραήλ, η Κύπρος, ο Λίβανος, η Αίγυπτος και η Ελλάδα υπογράφουν διμερείς, τριμερείς εμπορικές, βιομηχανικές και στρατιωτικές συμφωνίες. Η Τουρκία δεν περιλαμβάνεται σε καμία από αυτές τις συμφωνίες.
Ακόμα και η Βουλγαρία εξέφρασε ενδιαφέρον για την ένταξη στο έργο μεταφοράς αερίου μεταξύ Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου. Τι γίνεται με τις διεθνείς μεγάλες εταιρείες, τις εταιρείες εξόρυξης αερίου που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, όπως η ENI, η ExxonMobil, η Qatar Petroleum και η Noble Energy; Παρόλο που το τουρκικό ναυτικό έδιωξε ένα πλοίο εξερεύνησης της ΕΝΙ, το σκάφος της ExxonMobil έδεσε στο λιμάνι της Λεμεσού χωρίς καμία παρακολούθηση. Αυτό το λιμάνι χρησιμοποιείται από κοινού από τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός από τις δύο στρατιωτικές τους βάσεις στο νησί, η Βρετανία έχει επίσης στείλει αρκετά πολεμικά πλοία στην Κύπρο. Το βρετανικό πυρηνικό υποβρύχιο HMS Talent μαζί με τρία άλλα πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ και τρία αντιτορπιλικά, το USS Carney, το USS Ross και το USS Winston S. Churchill βρίσκονται στη Μεσόγειο από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Το αμερικανικό πλοίο USS Mount Whitney έδεσε στη Θεσσαλονίκη, για να εκπροσωπήσει το Ναυτικό των ΗΠΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η Γαλλία χρησιμοποιεί θαλάσσιες και αεροπορικές βάσεις στην Κύπρο στο πλαίσιο διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας που υπογράφηκε μεταξύ των κρατών το 2007. Ως εκ τούτου, κοιτάζοντας όλους τους πρωταγωνιστές και τα κράτη της περιοχής, δεν φαίνεται ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι μπορούν να υλοποιήσουν τους λεκτικούς τους εκφοβισμούς . Αλλά εδώ και αρκετό καιρό η Άγκυρα δεν έχει σχέση με τη λογική, τη μετριοπάθεια ή τη συνεργασία. Ακριβώς το αντίθετο. Ακριβώς όπως η ελληνική χούντα ή η χούντα της Αργεντινής που απέτυχαν να υπολογίσουν το κόστος των πράξεών τους και τελικά προκάλεσαν τη δική τους πτώση.”
Cengiz Aktar
ΠΗΓΗ: Militaire.gr, news247.gr