ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σπάνια η πολιτική δίνει μια τόσο μεγάλη ευκαιρία σε έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι εξελίξεις σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, μέσα σε εσωτερικές συνθήκες πόλωσης και διχασμού, δημιουργούν για τον πρόεδρο της Ν.Δ μια ευτυχή συγκυρία. Ίσως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να στείλει στον Ζόραν Ζάεφ λουλούδια και μία κάσα φιάλες από τον “Μακεδονικό Ερυθρό” του Τσάνταλη, ακόμα κι αν χρειαζόταν να επιστρατευτεί, για ακόμα μία φορά, η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Μαρία Σπυράκη.
του ΚΩΣΤΑ ΕΞΑΡΧΟΥ
Τα πράγματα μπορεί να αγγίζουν τα όρια του πολιτικού κυνισμού –συνηθισμένο, ωστόσο, φαινόμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας, το οποίο αφορά τους πάντες, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους, τώρα και στο παρελθόν– , όμως, για τη Ν.Δ διαμορφώνει συνθήκες σχεδόν ιδανικές.
Η υπερψήφιση των συνταγματικών αλλαγών στο κοινοβούλιο του βόρειου γείτονα, ανοίγει αναμφίβολα το δρόμο για την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών και την κύρωσή της από την παρούσα (ελληνική) Βουλή. Στην οδό Πειραιώς μπορούν να επιχαίρουν γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει ακέραιο το πολιτικό κόστος (μικρότερο ή μεγαλύτερο, θα δούμε) για όλα αυτά, η Ν.Δ θα εισπράξει το όφελος της ύψωσης της σημαίας του όψιμου “μακεδονομάχου” και ο βασικός της αντίπαλος, Πάνος Καμμένος, θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να μην έχει κατορθώσει να αποτρέψει την ψήφισή της, όπως αρχικώς είχε δεσμευθεί.
Τι σημασία έχει εάν η μισή, ίσως και παραπάνω, κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του αντιλαμβάνεται πλήρως ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ένας καλός συμβιβασμός, εάν λάβει κανείς υπόψη του τα τραγικά λάθη της ελληνικής διπλωματίας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90; Τι σημασία έχει εάν ο πατέρας του σημερινού αρχηγού της έλεγε (συνεντεύξεις του στο αρχείο Σγουράκη, απομνημονεύματα Γιάννη Βαρβιτσιώτη, εξομολογήσεις του ιδίου στο βιβλίο του Σταύρου Τζίμα, πρακτικά διαπραγματεύσεων του υπουργείου Εξωτερικά κ.λ.π) πως “δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία”; Τι σημασία έχει το πλαίσιο διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης Καραμανλή με τη Ντόρα Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών; Τι σημασία έχει η ” εθνική γραμμή” του Βουκουρεστίου;
Η διολίσθηση της πολιτικής της Ν.Δ από τη σύνθετη ονομασία στο… κενό, κατά τους τελευταίους περίπου 10 μήνες και η εμφανής διάσταση μεταξύ του ίδιου του αρχηγού και του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αποδίδουν τα μάλλα.
Η “καυτή πατάτα” του Μακεδονικού δεν θα φτάσει ποτέ, απ΄ ότι φαίνεται, στα χέρια του κ. Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση θα διαχειρισθεί μέχρι τέλους το θέμα και θα το παραδώσει στην (όποια) επόμενη κυβέρνηση λυμένο μετά από μία 27ετή αναποτελεσματική διαχείριση.
Μέχρι τις επόμενες εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορεί να επισκέπτεται τη Βόρεια Ελλάδα ως εκείνος που προσπάθησε να αποτρέψει την υλοποίηση της εκχώρησης ονόματος, γλώσσας και εθνότητας, να εισπράττει τις ψήφους των οργισμένων, την ίδια ώρα που θα ελπίζει να καρπωθεί τα οφέλη από τη διευθέτηση ενός προβλήματος που ταλάνισε επί τρεις δεκαετίες την ελληνική διπλωματία.
Και επειδή, όπως ισχυρίζεται, η συμφωνία έχει ήδη αρχίσει να παράγει “τετελεσμένα”, εφόσον γίνει πρωθυπουργός θα έχει να διαχειριστεί ένας σαφώς καλύτερο βαλκανικό περιβάλλον και θα συναντά τον “Βόρειομακεδόνα” Ζόραν Ζάεφ με…βαριά καρδιά αλλά με μεγάλη (κρυφή) ικανοποίηση.