Newsroom Η σημασία της ελευθερίας του Τύπου στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι τόσο μεγάλη ώστε η κατοχύρωση της ελευθεροτυπίας στα συντάγματα των χωρών και στις διεθνείς συνθήκες να αποτελεί αναφαίρετο κεκτημένο.
Σε μια εποχή όμως που η δημοσιογραφία τίθεται υπό αμφισβήτηση, έρχεται μια σειρά από δολοφονίες δημοσιογράφων να μας αποδείξει ότι υπάρχει ακόμη η μαχητική και αποκαλυπτική δημοσιογραφία.
Συμπληρώθηκε λοιπόν ένας χρόνος από τη δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνη Καρουάνα Γκαλιζία, όταν ανατινάχτηκε το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητό της μπροστά από το σπίτι της. Η Μαλτέζα δημοσιογράφος πλήρωσε με τη ζωή της την έρευνα που είχε κάνει για μια σειρά από υποθέσεις διαφθοράς, μεταξύ των οποίων και τα περίφημα Panama Papers.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά, στις 6 Οκτωβρίου 2018, βιάστηκε και εν συνεχεία στραγγαλίστηκε η δημοσιογράφος Βικτώρια Μαρίνοβα στην πόλη Ρούσε της Βουλγαρίας. Η 30χρονη δημοσιογράφος ερευνούσε υποθέσεις σχετικά με την κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων στη Βουλγαρία και την εμπλοκή πολιτικών. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, το 30 – 40% των ευρωπαϊκών κονδυλίων δαπανήθηκαν σε μίζες.
Μέσα στο σπίτι του, μαζί με τη σύντροφό του, δολοφονήθηκε ο Γιαν Κούτσακ. Ο 27χρονος Σλοβάκος δημοσιογράφος είχε αποκαλύψει υποθέσεις φορολογικής απάτης μεταξύ επιχειρηματιών που συνδέονται με το κυβερνών κόμμα της Σλοβακίας, ενώ ήταν έτοιμος να δημοσιεύσει ρεπορτάζ το οποίο αφορούσε τυχόν δεσμούς Ιταλών επιχειρηματιών με την καλαβρέζικη μαφία «Ντραγκέτα». Ο Κούτσιακ σκοτώθηκε με μια σφαίρα στο στήθος, ενώ η σύντροφός του με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Στην τραγική λίστα έρχεται να προστεθεί ο φρικτός θάνατος του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, ο οποίος αρχικά αγνοείτο. Τελευταία φορά εντοπίστηκε ζωντανός όταν πήγε στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές, δεν βγήκε ποτέ από το προξενείο και, όπως αναφέρουν, ο Κασόγκι δολοφονήθηκε και διαμελίστηκε εντός του προξενείου από ειδική ομάδα και μάλιστα η διαδικασία βιντεοσκοπήθηκε. Ο Τζαμάλ Κασόγκι γνώριζε ότι ήταν στόχος του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας. Τον Νοέμβριο του 2016 στο Bloomberg είχε δηλώσει : «Ένας άνδρας λαμβάνει όλες τις αποφάσεις, εκδίδει νύχτα διατάγματα, χωρίς να συνεννοείται με κανέναν. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στη Σαουδική Αραβία».
Στο τελευταίο άρθρο του, στην «Washington Post» ο Κασόγκι, αναφερόμενος στο καθεστώς που επικρατεί στον αραβικό κόσμο, είχε πει: «Μέσω της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου διεθνούς φόρουμ, απομονωμένου από την επιρροή εθνικιστικών κυβερνήσεων, που διαδίδουν το μίσος μέσω της προπαγάνδας, οι καθημερινοί άνθρωποι στον αραβικό κόσμο μπορούν να αντιμετωπίσουν διαρθρωτικά προβλήματα στις κοινωνίες τους».
Οι δολοφονίες δημοσιογράφων, λοιπόν, έρχονται να μας δείξουν με τον πιο ωμό τρόπο τον κίνδυνο εκφοβισμού και φίμωσης του δημοσιογραφικού κόσμου, καθώς και να μας προβληματίσουν, ανοίγοντας για ακόμη μια φορά τη συζήτηση περί του ρόλου του Τύπου και για το αν η δημοσιογραφία τελικά είναι επάγγελμα ή λειτούργημα. Μάλιστα όλα αυτά σε μια εποχή όπου η διαφθορά έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Επιπλέον επιβεβαιώνουν με τον χειρότερο τρόπο αυτό που αποδίδεται ότι είχε πει ο Τζωρτζ Όργουελ, ότι δηλαδή «δημοσιογραφία σημαίνει να τυπώνεις κάτι που κάποιος άλλος δεν θέλει να τυπωθεί. Τα υπόλοιπα είναι δημόσιες σχέσεις».
ΠΗΓΗ: avgi.gr