Διά στόματος των ηγετικών του στελεχών, το Κίνημα Αλλαγής έσπευσε να πει “απεταξάμην” σχετικά με τον Βίο και την Πολιτεία του Γιάννου Παπαντωνίου. Αυτό, φυσικά, με σχετικά μεγάλη καθυστέρηση και μάλλον δειλά, καθώς οι πρώτες αντιδράσεις υπέπεσαν στον πειρασμό να διατυπώσουν το επιχείρημα περί “εργαλειοποίησης” της Δικαιοσύνης εκ μέρους της κυβέρνησης και να επικαλεστούν το “δόγμα Πολάκη”, όπως ακριβώς έπραξε και ο ίδιος ο πρώην τσάρος της οικονομίας της “Ισχυρής Ελλάδας” και -κατόπιν- των εξοπλισμών, κατά την μεταφορά του από το Μεταγωγών στις φυλακές Κορυδαλλού.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν από την ίδια την Φώφη Γεννηματά και άλλα στελέχη, η (πολιτικά) αιτιολογική βάση που αποσυνδέει το ΚΙΝ.ΑΛ από τον Γιάννο Παπαντωνίου και τους “πρώην συντρόφους” που υποτάχθηκαν στον Σατανά εδράζεται:
-Στο γεγονός ότι ο κ. Παπαντωνίου δεν αποτελεί οργανικό μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 2005 -ή κατ΄ άλλους το 2007,
-Η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, το 2001, ξεκίνησε τη διαδικασία αποκάλυψης του σκανδάλου, διαδικασία που οδήγησε -κατά το επιχείρημα- στο σημερινό αποτέλεσμα της προσωρινής κράτησης,
-Ότι τα φαινόμενα πολιτικής διαφθοράς ήταν περιορισμένα μπροστά στον μεγάλο αριθμό των επώνυμων στελεχών του σοσιαλιστικού κινήματος εκείνης της εποχής.
Είναι προφανές πως το τρίτο “επιχείρημα” βασίζεται σε κάποια ποσόστωση. Στα πόσα στελέχη σοσιαλιστικού κόμματος, άραγε, επιτρέπεται να υπάρχει και ένας διεφθαρμένος; Και, θα άξιζε να μας πει κάποιος πως τα ποσοστά αυτά μεταβάλλονται ανάλογα με το ιδεολογικό πρόσημο. Πόσοι διεφθαρμένοι ανά εκατό στέλέχη αναλογούν στα κόμματα της δεξιάς, πόσοι σε αυτά της αριστεράς και πάει λέγοντας.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι τοις πάσι γνωστό πως, παρότι ακριβές ως προς την χρονική (επαν)έναρξη της διαδικασίας στην ελληνική Δικαιοσύνη, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι με το νόμο περί ευθύνης υπουργών (“κορωνίδα” και επίτευγμα του ΠΑΣΟΚ) εν ισχύ, η διαδικασία αυτή δεν θα κατέληγε πουθενά.
Επί κυβερνήσεως Σαμαρά- Βενιζέλου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), άλλωστε, η υπόθεση επέστρεψε στη Βουλή για να τεθεί σε “αγρανάπαυση”, πριν οδηγηθεί εκ νέου στη Δικαιοσύνη.Τι ήταν, όμως, αυτό που έδωσε νέα ορμή στην ανακριτική διαδικασία και επιτάχυνε τις εξελίξεις; Μα, φυσικά, η …ανακάλυψη της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ κάπου μεταξύ των γραφείων των κ. Παπακωνσταντίνου, Διώτη, Καπελέρη και Βενιζέλου. Δίχως τη λίστα Λαγκάρντ και τις διασταυρώσεις που έγιναν μετά το 2015 ο Γιάννος Παπαντωνίου θα ατένιζε αμέριμνος, σήμερα, τη λίμνη της Γενεύης και θα έκοβε βόλτες στο θωρακισμένο υπόγειο με τις θυρίδες στο επιβλητικό κτίριο της HSBC.
Σχετικά, τέλος, με το εάν ο Γιάννος Παπαντωνίου είναι ΠΑΣΟΚ (γιατί κι αυτό ακόμα αμφισβητήθηκε από ορισμένους – π.χ Βασίλης Κεγκέρογλου- που ανακάλυψαν πως η πολιτική βάση εκκίνησης του Mr. Euro ήταν το…ΚΚΕ Εσωτερικού, ο δε γιός του είναι (νάτη η “οικογενειακή ευθύνη” που αναμοχλεύεται κατά το δοκούν), πλέον, στέλεχος της Ν.Δ), νομίζω πως δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτε.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν η επιτομή του ΠΑΣΟΚ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι την ήττα στις εκλογές του 2004. Ήταν, ωστόσο, και η επιτομή της πιο διαπλεκόμενης και διεφθαρμένης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, της εποχής που συνδυάστηκαν ανάπτυξη με σκάνδαλα.
Οι πολίτες διαπίστωναν πως μπορούσαν να αγοράσουν σχεδόν τα πάντα με τα δάνεια που αφειδώς προσέφεραν οι τράπεζες (και έδεναν τα σκυλιά τους με λουκάνικα), την ίδια ώρα που ένα εκτεταμένο σύστημα, στο τότε κυβερνών κόμμα, στην επιχειρηματική κρατικοδίαιτη ελίτ και στον αφρό των μίντια, καταλήστευε τη χώρα με μίζες, υπερτιμολογήσεις και θαλασσοδάνεια. Και ταυτόχρονα το ίδιο σύστημα υπερχρέωνε τη χώρα με υπέρογκο δανεισμό, εφησυχασμένο ότι τα αποτελέσματα της φαραωνικής αυτής απάτης ή δεν θα φαίνονταν ποτέ, ή θα τα διαπίστωνε κάποια μελλοντική κυβέρνηση πολλά χρόνια αργότερα.
Και υπό μία έννοια, εάν δεν συνέβαινε η οικονομική κρίση του 2008, σε συνδυασμό με τα εγκληματικά σφάλματα των κυβερνήσεων Καραμανλή τα αποτελέσματα αυτά ίσως να μην είχαν ακόμα φανεί.
Δεν φέρει, λοιπόν, καμία ευθύνη το σημερινό ΚΙΝ.ΑΛ με όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή; Ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Τάσος Μαντέλης, ο Θόδωρος Τσουκάτος και πολλά ακόμα στελέχη εκείνης της περιόδου είναι μεμονωμένες περιπτώσεις ηθικά έκπτωτων αγγέλων του σοσιαλιστικού παραδείσου; Η επίσημη προπαγάνδα της σημερινής Χαριλάου Τρικούπη αυτό αναφέρει και σε αυτό επιμένει.
Εάν, ωστόσο, ανατρέξει κανείς στα πρακτικά της Εξεταστικής επιτροπής για τους TOR M1 (2005) με πρόεδρο τον βουλευτή της Ν.Δ Γιάννη Τραγάκη, ή ακόμα και στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής (Ιούλιος 2017) για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά του κ. Παπαντωνίου, θα διαπιστώσει ότι τα ίδια πρόσωπα, και τότε, και τώρα, ήταν επί μία 12αετία υπερασπιστές του πρώην τσάρου της οικονομίας. Ευάγγελος Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος υπέγραφαν το πόρισμα του ΠΑΣΟΚ (τότε) επισημαίνοντας πως δεν υπάρχει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος του, οι ίδιοι έκαναν λόγο πριν ενάμιση χρόνο για “πολιτική δίωξη”.
Οι ίδιοι που έβλεπαν, τότε, τους αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών (όπως έχει πει δημοσίως ο κ. Τραγάκης) ως αριθμούς τηλεφώνων, ήταν αυτοί που πρόσφατα μιλούσαν για “εργαλειοποίηση” της Δικαιοσύνης κατά του κ. Παπαντωνίου.
Και ο Κώστας Σημίτης;
Που είναι σε όλα αυτά ο πρώην πρωθυπουργός, ο πολιτικός που έχει αποκαλέσει τη διαφθορά “κοινωνικό φαινόμενο”; Για τις ευθύνες και την αιδήμονα σιωπή του πρώην πρωθυπουργού πολλά έχουν γραφτεί ( εδώ ).
Εκείνο που δεν έχει επισημανθεί αρκούντως είναι ο εκρηκτικός συνδυασμός της τεράστιας δαπάνης στην οποία προχώρησαν οι τότε κυβερνήσεις στον τομέα των αμυντικών δαπανών (μετά και ίσως με αφορμή τα Ίμια) και της διαφθοράς στον κυβερνητικό κορμό. Εφόσον η υπόθεση Παπαντωνίου τελεσιδικήσει, και οι δύο υπουργοί Άμυνας του Κώστα Σημίτη θα βρεθούν να έχουν διαφθαρεί την ώρα που, επί μία 8αετία, φόρτωναν τον προϋπολογισμό και τον εξωτερικό δανεισμό σε υπέρογκες προμήθειες οπλικών συστημάτων. Κάποιες από αυτές, δε, αχρείαστες, όπως έχουν επισημάνει κατά καιρούς πρώην στελέχη των ενόπλων δυνάμεων.
Ευστόχως, ο Σταύρος Θεοδωράκης στράφηκε (με άρθρο του στα Νέα) κατά του πρώην πρωθυπουργού, καλώντας τον να αναλάβει, έστω και τώρα, την πολιτική ευθύνη για όσα συνέβησαν τότε. Το ΚΙΝ.ΑΛ σιωπά επ΄ αυτού και προσπαθεί να κρατήσει τον κ. Σημίτη στο απυρόβλητο. Ίσως επειδή μαζί με τον τελευταίο ερωτηματικά εγείρονται και για την αδιαφορία άλλων ηγετικών στελεχών εκείνης της περιόδου, τα οποία κατέχουν και σήμερα περίοπτες θέσεις στο διάδοχο σχήμα του ΠΑΣΟΚ. Εάν, άλλωστε, το ΚΙΝ.ΑΛ είναι ένα “reunion του ΠΑΣΟΚ”, όπως είχε πει προ μηνών ο Ανδρέας Λοβέρδος, δεν μπορεί να διεκδικεί μόνο τις δόξες της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη. Οφείλει να απολογηθεί και για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της μεταπολίτευσης, όταν μεταξύ εξοπλιστικών προγραμμάτων, Χρηματιστηρίου, Siemens και άλλων τινών η διαφθορά και η μίζα πήγαιναν …σύννεφο.
Επιμένω, ωστόσο, πως εκείνο που υποτιμάται είναι η σύνδεση του ζόφου στα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της περιόδου 1997-2004 με την οικονομία και το χρέος
Είναι ενδεικτικό ότι ο πρώην υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης, σε ανύποπτο ακόμη και προ χρεοκοπίας χρόνο (το 2003), είχε υπολογίσει και δηλώσει ενώπιον της Βουλής ότι ο δανεισμός και οι δαπάνες για εξοπλισμούς αναλογούν στο 25% του δημοσίου χρέους.
ΕΛΛΑΔΑ
Ποσό $ |
%ΑΕΠ | ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Ποσό $ |
%ΑΕΠ | |
1974 | 1457 | 5,4% | 1192 | 7,3% |
1975 | 1903 | 6,6 | 813 | 5,3 |
1976 | 2045 | 6,7 | 662 | 4,1 |
1977 | 2157 | 6,8 | 614 | 3,6 |
1978 | 2196 | 6,5 | 625 | 3,5 |
1979 | 2132 | 6,1 | 661 | 3,5 |
1980 | 1954 | 5,5 | 700 | 3,6 |
1981 | 2404 | 6,8 | 707 | 3,7 |
1982 | 2377 | 6,8 | 711 | 3,6 |
1983 | 2195 | 6,3 | 693 | 3,5 |
1984 | 2575 | 7,2 | 658 | 3,5 |
1985 | 5343 | 7 | 2121 | 2,9 |
1986 | 4787 | 6,2 | 2208 | 2,9 |
1987 | 4863 | 6,3 | 2260 | 2,8 |
1988 | 5052 | 6,3 | 2480 | 2,9 |
1989 | 4786 | 5,8 | 2628 | 2,9 |
1990 | 4806 | 5,8 | 2713 | 2,8 |
1991 | 4625 | 5,4 | 2716 | 2,7 |
1992 | 4882 | 5,7 | 2678 | 2,6 |
1993 | 4845 | 5,5 | 2569 | 2,6 |
1994 | 4932 | 5,6 | 2503 | 2,5 |
1995 | 5056 | 5,5 | 2690 | 2,6 |
1996 | 7190 | 3,3 | 3977 | 2,1 |
1997 | 7661 | 3,4 | 4064 | 2,1 |
1998 | 8349 | 3,5 | 3974 | 1,9 |
1999 | 8741 | 3,6 | 4182 | 1,9 |
2000 | 9224 | 3,6 | 4307 | 1,9 |
2001 | 9021 | 3,3 | 4480 | 1,9 |
2002 | 8849 | 3,1 | 4605 | 1,9 |
2003 | 7581 | 2,5 | 4443 | 1,9 |
2004 | 8335 | 2,6 | 4719 | 2,0 |
2005 | 9013 | 2,8 | 5002 | 2,0 |
2006 | 9371 | 2,8 | 4859 | 1,9 |
2007 | 9363 | 2,7 | 4651 | 1,8 |
2008 | 10409 | 3,0 | 4669 | 1,8 |
2009 | 10913 | 3,2 | 5106 | 2,0 |
2010 | 8387 | 2,7 | 5036 | 2,0 |
2011 | 6752 | 2,5 | 4810 | 2,0 |
2012 | 5972 | 2,4 | 4272 | 1,9 |
2013 | 5577 | 2,3 | 4707 | 2,1 |
2014 | 5531 | 2,5 | 4112 | 1,8 |
2015 | 6104 | 2,6 | 4380 | 1,9 |
2016 | 5083 | 3684 |
^ 1997 (μετά τα Ίμια) μέχρι και 2010 (ωρίμανση και αποπληρωμές εξοπλιστικών προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν μέχρι το 2004) δόθηκαν περίπου 125 δισ ευρώ για αμυντικές δαπάνες!
[button text_color=”#8224e3″ color=”default”][/button]Επειδή τα εξοπλιστικά προγράμματα δεν ταυτίζονται με τις αμυντικές δαπάνες, και η ποσοτικοποίηση επιδέχεται τόσες προσεγγίσεις, ώστε να κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε έναν ατέρμονα «λόγο περί της ακολουθητέας μεθόδου», αξίζει να συγκρίνουμε τις αμυντικές δαπάνες δυο χωρών του ευρωπαϊκού νότου, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, ιδρυτικού μέλους του ΝΑΤΟ. Η πτώση των δικτατοριών βρήκε τη μεν πρώτη να προϋπολογίζει 1,467 δισ. $ και 5,4% του ΑΕΠ έναντι 1,192 δισ. $ και 7,3% του ΑΕΠ της δεύτερης για αμυντικές δαπάνες. Έκτοτε η Ελλάδα ξοδεύει σταθερά μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με την Πορτογαλία.
Διαβάστε εδώ : Η δομή του δημοσίου χρέους και η σχέση με τις αμυντικές δαπάνες
Τα επίσημα στοιχεία του ΝΑΤΟ- Η “ακτινογραφία” του Διεθνούς Ινστιτούτου της Στοκχόλμης
Οι ίδιοι οι αριθμοί και τα επίσημα στοιχεία του ΝΑΤΟ, άλλωστε, είναι αποκαλυπτικοί και δείχνουν πως η Ελλάδα, ακόμη και στα χρόνια της χρεοκοπίας παραμένει ένας από τους πέντε μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων παγκοσμίως.
Αποδεικνύοντας πλην των άλλων και πως οι βασικοί δανειστές μας – οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Γαλλία – την ίδια ώρα που ζητούν από την Ελλάδα για περισσότερη λιτότητα προκειμένου να πάρουν πίσω τα χρήματά τους, εξακολουθούν να την βλέπουν και να την χρησιμοποιούν ως έναν από τους καλύτερους πελάτες των αμυντικών τους βιομηχανιών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα από το 1974 έως το 2010 αγοράζει και εισάγει σταθερά κάθε χρόνο:
Το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ
Το 9,64% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γερμανία
Το 5,51% των όπλων που εξάγει παγκοσμίως η Γαλλία.
Εν ολίγοις, και σε απόλυτους αριθμούς, αυτό σημαίνει ότι στο ίδιο διάστημα η Ελλάδα αγόρασε:
Από τις ΗΠΑ όπλα αξίας 15,5 δισ. δολαρίων,
Από τη Γερμανία όπλα αξίας 6,5 δισ. δολ.,
Από τη Γαλλία όπλα αξίας 4,1 δισ. δολ.,
Από την Ολλανδία όπλα αξίας 2,1 δισ. ευρώ,
Από τη Ρωσία όπλα αξίας 1 δισ. ευρώ,
Από την Ιταλία όπλα αξίας 879 εκατ. δολ.Σύνολο: Πάνω από 30 δισ.
Πέμπτη εισαγωγέας όπλων παγκοσμίως η Ελλάδα
Εξίσου αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία για την πενταετία 2001-2005 το μεγαλύτερο μέρος της οποίας θα ερευνηθεί από την προανακριτική επιτροπή: Στο διάστημα αυτό η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα παγκοσμίως στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου.
Ακόμη, δε, και στα χρόνια της χρεοκοπίας, στο διάστημα 2007 – 2010, η Ελλάδα κατείχε την πέμπτη θέση παγκοσμίως στις εισαγωγές όπλων με δαπάνες 4,3 δις δολαρίων. Στην ίδια λίστα, την πρώτη θέση είχε η Ινδία κι ακολουθούν η Νότιος Κορέα, το Πακιστάν και η Κίνα.
Σύμφωνα επίσης με τα στοιχεία του SIPRI, οι δαπάνες της Ελλάδας για εισαγωγές όπλων κατά την περίοδο που έγινε η συσσώρευση του σημερινού δημόσιου χρέους (1974-2010) ήταν της τάξης των 32 δισ. δολαρίων (σταθερές τιμές 1990), ποσό το οποίο αντιστοιχεί στο 50% ενός μέσου ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών.
Και για να δώσουμε μία αίσθηση των οικονομικών μεγεθών για τα οποία γίνεται λόγος εδώ, αρκεί το εξής: Δεν είναι υπερβολή να υπο στηρίξει κάποιος ότι το 1/3 από το ελληνικό (πριν από το κούρεμα) χρέος, προέρχεται από δάνεια για εισαγωγές εξοπλιστικών συστημά των (διαβάστε σχετικά από το βιβλίο του Δημήτρη Μηλάκα εδώ )