Newsroom Οι περισσότεροι στη θέση του θα υμνούσαν την ενότητα, αφού ένας Αμερικανός Πρόεδρος υποτίθεται πως συμβολίζει την ομόνοια. Εκείνος όμως δεν ήρθε για να ενώσει, αλλά για να διχάσει. Κάτι που διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στις δύο Αμερικές που αποκάλυψε με τόση ένταση η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ προ διετίας. Ένα φαινόμενο που μάλλον θα αποτυπωθεί και στις κάλπες αυτής της Τρίτης.
Οι ενδιάμεσες εκλογές σπάνια προσελκύουν το ενδιαφέρον ενός εκλογικού σώματος που συνήθως διακρίνεται για την απάθειά του. Κι όμως, οι ειδικοί εκτιμούν αυτή τη φορά πως η προσέλευση στις κάλπες θα είναι η υψηλότερη εδώ και δεκαετίες. Ίσως επειδή η αμερικανική πολιτική ζωή δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοια επίπεδα πόλωσης.
Ποντάρει στους “ξεχασμένους”
Ένας άλλος Αμερικανός Πρόεδρος στη θέση του Τραμπ θα πόνταρε στην αποχή. Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου κάνει ακριβώς το αντίθετο προσπαθεί να κινητοποιήσει τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του, των «ξεχασμένων», που, διαψεύδοντας κάθε πρόβλεψη, του έδωσαν την εκλογική νίκη πριν από δύο χρόνια.
«Δεν βρίσκομαι στα ψηφοδέλτια, αλλά θα είμαι εκεί επειδή πρόκειται για δημοψήφισμα για το πρόσωπό μου» τόνισε σε ομιλία του στο Μισισίπι. «Θέλω να πάτε να ψηφίσετε. Κάντε σαν να είμαι κι εγώ στο ψηφοδέλτιο». Για να συσπειρώσει την εκλογική του βάση, ο Τραμπ ανέτρεξε στο εγχειρίδιο της προηγούμενης προεκλογικής εκστρατείας του, ανασύροντας όλα τα γνωστά εργαλεία. Πάνω από όλα, το διαβόητο τείχος που υπόσχεται να χτίσει στα σύνορα με το Μεξικό. Και ό,τι αυτό συμβολίζει.
Όλες οι διαφορές αναδεικνύονται και οξύνονται – με την εξαίρεση βέβαια των ταξικών, αφού ως γνωστόν στις ΗΠΑ ο καθένας είναι τόσο πλούσιος όσο ο ίδιος επιθυμεί. Χριστιανοί εναντίον αλλόθρησκων, γηγενείς εναντίον μεταναστών, μορφωμένοι εναντίον αμόρφωτων, μαύροι εναντίον λευκών. Διαφορές που αναμένεται να αποτυπωθούν για ακόμη μία φορά στον εκλογικό χάρτη.
Οι περισσότερες έδρες της Γερουσίας που θα καλυφθούν από τις εκλογές της Τρίτης βρίσκονται στην «Αμερική του Τραμπ», στον Νότο και το Μίντουεστ. Οι ψηφοφόροι στην Ιντιάνα, στο Μιζούρι, στη Βόρεια Ντακότα, στο Τενεσί και το Τέξας αναμένεται να στηρίξουν για ακόμη μία φορά τον Πρόεδρό τους εξασφαλίζοντας ή ακόμη και ενισχύοντας τον έλεγχο της Γερουσίας από τους Ρεπουμπλικανούς. Υπάρχει όμως και η Αμερική που απεχθάνεται τον σημερινό Πρόεδρο και αυτή κατοικεί κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτή αναμένεται να δώσει στους Δημοκρατικούς την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Στρατηγική της έντασης
Ο Τραμπ δεν δείχνει να ανησυχεί ιδιαίτερα για το γεγονός ότι το «τείχος» ανάμεσα στις δύο Αμερικές γίνεται διαρκώς ψηλότερο. Ποντάρει στη στρατηγική της έντασης. Και βασικό του όπλο είναι εκείνο που εξασφαλίζει τη θεαματική άνοδο της Ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια: το μεταναστευτικό. «Οι εκλογές θα αφορούν τον Κάβανο, το καραβάνι, τον νόμο και την τάξη και τον κοινό νου» επισήμανε ο Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση των Ρεπουμπλικανών στη Μοντάνα.
Από πολλές απόψεις η υπόθεση του διορισμού του Μπρετ Κάβανο στο Ανώτατο Δικαστήριο αποτυπώνει με ακρίβεια τη σημερινή αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο Αμερικές. Τον εκλεκτό του Λευκού Οίκου για το Ανώτατο Δικαστήριο υπερασπίζονταν στη Γερουσία πλούσιοι λευκοί άνδρες τη στιγμή που όλοι οι κατήγοροί του -για μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης- ήταν μαύροι, ενώ γυναίκες διαδήλωναν έξω από το κτήριο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ βρίσκονται στο επίκεντρο «πολιτισμικών συγκρούσεων». Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί έχουν έρθει και στο παρελθόν σε έντονη αντιπαράθεση για τα ζητήματα της οπλοκατοχής, των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και τη μεταναστευτική πολιτική. Ποτέ όμως στο παρελθόν η μετανάστευση δεν βρισκόταν με τόση ένταση στο επίκεντρο μιας προεκλογικής εκστρατείας.
Κι αυτό πιστώνεται αναμφίβολα στον Ντόναλντ Τραμπ, που μέσα σε λίγες εβδομάδες κατόρθωσε να μετατοπίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τις διαδοχικές παραιτήσεις συνεργατών του και τις όλο και πιο πιεστικές έρευνες του FBI σε βάρος του, στρέφοντάς το σε ένα καραβάνι μεταναστών που διασχίζει το Μεξικό.
Παρόμοια καραβάνια έφταναν συχνά μέχρι σήμερα στα αμερικανικά σύνορα χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Τραμπ είδε όμως στο τελευταίο την κατάλληλη ευκαιρία να ξυπνήσει τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά των υποστηρικτών του. Έτσι το καραβάνι των απελπισμένων από την Ονδούρα «απέκτησε» πολύ σύντομα… χρηματοδότηση από τη Βενεζουέλα και διείσδυση από «άγνωστους Μεσανατολίτες».
Μια και δεν υπάρχει ακόμα τείχος από τσιμέντο, ο Τραμπ έφτιαξε ένα ανθρώπινο, στέλνοντας στα σύνορα περισσότερους από 5.000 στρατιώτες. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να βρει καλύτερο σύμβολο για την προεκλογική καμπάνια των Ρεπουμπλικανών: «Υπερασπιζόμαστε το σύγχρονο Άλαμο από τους σκουρόχρωμους εισβολείς».
Το μίσος γεννά βία
Όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν αστεία αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνα. Επειδή οι φωτιές στις οποίες ο Αμερικανός Πρόεδρος ρίχνει συνεχώς «λάδι» θα μπορούσαν κάποια στιγμή να εξελιχθούν σε πυρκαγιές. Και οι ενδείξεις γι’ αυτό διαρκώς και πληθαίνουν.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ένας λευκός μεσήλικας Αμερικανός εισέβαλε σε εβραϊκή συναγωγή στο Πίτσμπουργκ σκοτώνοντας έντεκα άτομα. Ο Λευκός Οίκος καταδίκασε την επίθεση επιστρατεύοντας τις συνηθισμένες ερμηνείες περί κακού. Λίγο αργότερα, όμως, ο βελζεβούλ έβαζε και πάλι το χέρι του οπλίζοντας ακόμη έναν διαταραγμένο ακροδεξιό. Έτσι, δεκατρία πακέτα με εκρηκτικούς μηχανισμούς έφτασαν σε προβεβλημένα στελέχη των Δημοκρατικών, μεταξύ των οποίων ο πρώην Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον.
Ο Λευκός Οίκος δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το γεγονός ότι ο δράστης είχε καλύψει το φορτηγάκι του με αφίσες του Τραμπ. Αντίθετα, χρησιμοποίησε το περιστατικό για να εξαπολύσει τη νιοστή επίθεση κατά των ΜΜΕ. “Ένα πολύ μεγάλος μέρος της οργής που βλέπουμε σήμερα στην κοινωνία μας προκαλείται από την σκόπιμα ψευδή και ανακριβή κάλυψη των μεγάλων ΜΜΕ, αυτού που αποκαλώ fake news” σχολίασε στο Τwitter ο Αμερικανός Πρόεδρος, που λίγες μέρες πριν είχε επαινέσει Ρεπουμπλικανό βουλευτή επειδή έδειρε εκπρόσωπο του Τύπου.
Πόσο ασύνδετη είναι τελικά όλη αυτή η βία με τον εμπρηστικό λόγο του Τραμπ και των συνεργατών του; «Καλύτερα να φορέσεις μάσκα του μπέιζμπολ στο πρόσωπό σου επειδή θα το ποδοπατήσω και θα φοράω παπούτσια με καρφιά». Το δείγμα πολιτικού χουλιγκανισμού -ένα ανάμεσα σε πολλά άλλα- αποτελεί την προειδοποίηση που απηύθυνε ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος κυβερνήτης της Πενσυλβάνια Σκοτ Βάγκνερ προς τον Δημοκρατικό αντίπαλό του. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα. Ακόμη κι αν ο Τραμπ πετύχει τον στόχο στις κάλπες της Τρίτης, πώς θα συγκρατήσει στη συνέχεια όλο αυτό το μίσος;
ΠΗΓΗ: avgi.gr