ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο κυκλοφορίας η εφημερίδα “Ελεύθερη Ώρα” αγοράζεται καθημερινά από πάνω από 2.300 πολίτες. Μεταξύ των προφητειών του Αγίου Παϊσιου και θεωριών ακραίας συνωμοσίας για τη δράση του Τζωρτζ Σόρος (sic) και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, η εφημερίδα παρεμβαίνει συχνότατα και στα εθνικά θέματα που θεωρούνται “προνομιακό” της πεδίο.
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΟΥ
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών χαρακτήρισε “προδότες” την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό, το Νίκο Κοτζιά και όλους τους βουλευτές που έχουν σκοπό να την κυρώσουν στη Βουλή και ζήτησε…εκτελεστικά αποσπάσματα σε ένα νέο Γουδή. Εσχάτως, με τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από την αλβανική αστυνομία ζητά αντίποινα και δολοφονίες Αλβανών στην Ελλάδα, ενώ φιλοξένησε σε περίοπτη θέση την “πρόταση” του Φαήλου Κρανιδιώτη για βομβαρδισμό στρατηγείων των αλβανικών ειδικών δυνάμεων τάξης!
Πολλοί χαμογελούν – ή χασκογελούν;- ειρωνικά στη θέα των πρωτοσέλιδων της “Ελεύθερης Ώρας” που περιλαμβάνονται στο καθημερινό “σώμα” των εφημερίδων και προβάλλονται ανελλιπώς από τις πρωϊνές τηλεοπτικές εκπομπές. Θεωρούν πως πρόκειται για έναν παροξυσμό γραφικότητας, έναν ακραίο φιλοχουντικό εθνικισμό που όμως δεν δημιουργεί πρόβλημα σε κανέναν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας “Μακελειό” που συναγωνίζονται σε τίτλους εκείνα της “Ελεύθερης Ώρας”. Η εφημερίδα του Στέφανου Χίου “πουλάει” ανελλιπώς πάνω από 5.500 φύλα καθημερινά και το Σαββατοκύριακο φθάνει ενίοτε τις 15.000 πωλήσεις.
Σε μια εποχή που ο εθνικισμός επελαύνει σε ολόκληρη την Ευρώπη, την ώρα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιπαρατίθεται για το Μακεδονικό ή τη συμφωνία Εκκλησίας- Πολιτείας, κι ενώ οι δημοσκόποι ομολογούν κρυφίως πως η Χρυσή Αυγή μάλλον υποεκπροσωπείται στις μετρήσεις και μπορεί να αναδειχθεί τρίτο κόμμα και με αρκετά υψηλό ποσοστό, η “Ελεύθερη ώρα” μάλλον θερίζει τους καρπούς της διχαστικής ρητορικής και του εθνικισμού που αναφύεται και θεριεύει και στο εσωτερικό της χώρας.
Κάποιοι λένε πως η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι άτυπο “όργανο” της Χρυσής Αυγής. Ίσως, όμως, τα πράγματα να είναι ακόμα χειρότερα. Διότι η εν λόγω εφημερίδα προωθεί φρικιαστικές απόψεις που ακόμα και το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής δεν τολμά να πει, καθώς καλύπτεται από τον μανδύα του κοινοβουλευτισμού και έχει μπροστά της τον “γολγοθά” μιας δίκης σε εξέλιξη. ‘Αλλοι, πάλι, επισημαίνουν, αλλά σε χαμηλούς τόνους, πως υπάρχει στη χώρα αντιρατσιστικός νόμος.
Επειδή η πλάκα έχει τελειώσει, μήπως να τους μαζέψει κάποιος; pic.twitter.com/8UHcIuZOvA
— George Evgenidis (@g_evgenidis) November 10, 2018
Το tweet του δημοσιογράφου Γιώργου Ευγενίδη
Άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη στο protagon.gr για την έκδοση της “Ελεύθερης Ώρας”
Άρθρο του popaganda.gr για την “Ελεύθερη Ώρα”
Αλλά είναι και η …ελευθερία του Τύπου. Που τελειώνει το ένα και αρχίζει το άλλο; Που τελειώνει η λογική των θεσμών και της ισχυρής Δημοκρατίας που δεν φοβάται τους εχθρούς της και που αρχίζει το παράλογο και ο εθνικιστικός παροξυσμός που πιθανώς να οπλίσει επιχειρήματα, ίσως και τα χέρια κάποιων παραφρόνων;
Δύσκολα ερωτήματα, ακόμα δυσκολότερες απαντήσεις.
Πάνω από 2.300 πολίτες, ωστόσο, καθημερινά “μελετούν” την “Ελεύθερη Ώρα”. Περισσότεροι (ή ίσοι) ίσως από τον σκληρό αλλά εκπροσωπούντα πολιτικές απόψεις “Φιλελεύθερο” και την “Αυγή” της άλλης πλευράς. Πολλοί περισσότεροι από τη Ναυτεμπορική. Όχι σε μεγάλη απόσταση από άλλες εφημερίδες. Εάν αθροίσει κανείς και τους αναγνώστες του “Μακελειού” η εικόνα γίνεται ακόμα πιο ζοφερή.
Και εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι εθνικιστικές κραυγές των συγκεκριμένων πρωτοσέλιδων και οι θεωρίες συνωμοσίες διαπερνούν, πασπαλισμένες με τη χρυσόσκονη του αστισμού, ακόμα και τον λόγο πολιτών των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, το πράγμα αγριεύει. Ιδιαίτερα, όταν μια “σοβαρή” εκδοχή τέτοιων απόψεων (κατά το “σοβαρή Χρυσή Αυγή”) έχουν εγκατασταθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο αφού πρώτα “ξεπλένονται” από εκπομπές καναλιών και δημοσιογράφους-κήνσορες.
Και η προτροπή για μια Χούντα που…θα μας σώσει
Τι είχαν γράψει το 2017 τα parapolitika.gr για την “Ελεύθερη Ώρα”
«ΒΟΥΛΗ-ΤΡΑΒΕΣΤΙ, ΞΥΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΔΕΛΦΗ» έγραφε το πρωτοσέλιδο της «Ελεύθερης Ώρας» την επομένη της ψήφισης του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου, απεικονίζοντας τα πρόσωπα των πολιτικών αρχηγών στα σώματα διαδηλωτών ενός άρματος του Athens Pride. Ο δικηγόρος Άγης Τέτσης, αποφάσισε επ’ αφορμή αυτής της προτροπής σε βία να σπάσει την «ασυλία» των χαμηλής κυκλοφορίας εντύπων και να καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου για υποκίνηση σε ρατσιστική βία και πρόκληση σε τέλεση αξιόποινων πράξεων, ενώ λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση κινήθηκε αυτεπαγγέλτως και το τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της ΕΛ.ΑΣ.
Η μήνυση και η έρευνα της ΕΛΑΣ αναπόφευκτα θα ξαναφέρει στην επιφάνεια το ιδιαίτερο παρελθόν της συγκεκριμένης εφημερίδας· και εκεί είναι που μπορεί να φανεί ότι για μια σειρά εντύπων, η ρητορική μίσους δεν είναι ίσως ο σκοπός, αλλά το μέσο.
Καταπλακωμένη από τη σκληρή πραγματικότητα των νομοσχεδίων και των συγκρούσεων της περιόδου, η είδηση του θανάτου του εκδότη της «Ελεύθερης Ώρας», Γρηγόρη Μιχαλόπουλου τον Φεβρουάριο του 2013 πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Το χρόνιο καρδιακό πρόβλημά που τον είχε ταλαιπωρήσει σε διάφορες φάσεις της ζωής του κλιμακώθηκε τελικά στον χαμό του σε ηλικία 75 ετών, βάζοντας τέλος στην πορεία του πρώτου μεγάλου τηλε-ευαγγελιστή των ακροδεξιών ιδεών. Για πολλούς, η επίκληση του προβλήματος θεωρούνταν μέχρι τότε πλαστή, προκειμένου ο εκδότης να γλιτώσει από τις δικαστικές αποφάσεις εις βάρος του.
Ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος υπήρξε η πιο παράδοξη σύλληψη στην υπόθεση της εξάρθρωσης της 17 Νοέμβρη, καθώς η ιδεολογία του ήταν στον τελείως αντίθετο πόλο του πολιτικού φάσματος. Στις έρευνες που ξεκίνησαν όμως με τη σύλληψη του Σάββα Ξηρού, αποκαλύφθηκε ότι ο εκδότης της «Ελεύθερης Ώρας» είχε απευθυνθεί στον επιχειρηματία Θεόδωρο Αγγελόπουλο για να του κοινοποιήσει ότι αποτελεί στόχο της ένοπλης οργάνωσης μέχρι να δεχθεί να καταβάλει ένα πόσο που θα αφαιρούσε το όνομά του από τη λίστα. Για να κάνει πιο πειστικό τον ισχυρισμό του, είχε πει ότι στο στόχαστρο βρίσκονταν και άλλοι επιχειρηματίες, ένας εκ των οποίων είχε ήδη πληρώσει, σώζοντας έτσι τη ζωή του. Το ξετύλιγμα του κουβαριού από τις εισαγγελικές αρχές, αποκάλυψε συστηματικούς εκβιασμούς επιχειρηματιών από τον Μιχαλόπουλο με λαβή την απειλή της εκτέλεσης από τη 17 Νοέμβρη, πράγμα που τελικά τον οδήγησε το 2005 στην οριστική του καταδίκη – η οποία λίγο μετά θα αναστέλλονταν για λόγους υγείας.
Η δικαστική δίωξη του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου τον πέτυχε σε μεταβατική περίοδο. Το κανάλι «Τηλε Τώρα» που είχε ανοίξει το 1992 είχε φύγει απ’ τα χέρια του, οπότε κι ο ίδιος μεταφέρθηκε στην πολιτική. Το 2000 είχε συμμετάσχει στις βουλευτικές εκλογές με την «Εθνική Συμμαχία», ένα φιλοβασιλικό και ακραιφνώς φιλοχουντικό κόμμα, το οποίο παρά τον περιθωριακό του χαρακτήρα, κατάφερε να αποσπάσει 14.000 ψήφους σ’ εκείνη την εκλογική αναμέτρηση.
Το προεκλογικό φυλλάδιο της «Εθνικής Συμμαχίας» έκανε λόγο για τις «εκατοντάδες χιλιάδες Αγωνιστών που έσωσαν την Πατρίδα από τον Σοσιαλκομμουνισμόν. Μυριάδες λαού που αντί να τιμώνται παραμερίσθησαν από την πανούργο Νέα Δημοκρατία και ετέθησαν στο Περιθώριο. Που αντί να τιμώνται, διώκονται, εξευτελίζονται και κατάντησαν Διωκώμενοι και Πένητες». Στους δρόμους, οπαδοί της «Εθνικής Συμμαχίας» πέταγαν τρικάκια με την επιγραφή «Αποκατάσταση εδώ και τώρα των διωγμένων Ελλήνων Αξιωματικών».
Η φιλοχουντική εμμονή, η οποία σήμερα παραμένει ακμαία στην «Ελεύθερη Ώρα», ακόμα και μετά τον χαμό του ιδρυτή της, είχε βαθιές ρίζες. Ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος υπήρξε άλλωστε διάσημος μεταξύ άλλων για την εκφώνηση του επικήδειου λόγου στην κηδεία του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου και του πραξικοπηματία Νίκου Ντερτιλή, αλλά και τη μακρόχρονη φιλία του με τον Στυλιανό Παττακό.
Πολιτικά υπήρξε εξίσου παραγκωνισμένος με τους Χουντικούς στις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης, παρότι πολλάκις χρησιμοποιήθηκε από την προσκείμενη στο ΠΑΣΟΚ, «Αυριανή», ως πηγή για δημοσιεύματα που αφορούσαν τις σεξουαλικές προτιμήσεις στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που απ’ το «ακαταλόγιστο» της «Ελεύθερης Ώρας», μπορούσαν να βγουν στη δημοσιότητα χωρίς να ζητήσει κανείς ευθύνες ή εγκυρότητα. Οι ακριβείς σχέσεις του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου με τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν κάπως ασαφείς: ο ίδιος, απευθυνόμενος στους οπαδούς του, απέδιδε στη μήνη του ΠΑΣΟΚ τις πρώτες δικαστικές του διώξεις τη δεκαετία του 1980, «γιατί έγραψε στις εφημερίδες του την ΑΛΗΘΕΙΑ για το ΕΘΝΟΣ».
Μεγαλύτερη υπήρξε η επίδρασή του στα εκκλησιαστικά ζητήματα, αφού δημοσιεύματα της «Ελεύθερης Ώρας» και των «Νέων Ανθρώπων», της έτερης εκκλησιαστικής εφημερίδας που εξέδιδε, έφτασαν να επηρεάζουν την ανάληψη πόστων από ιερείς της Εκκλησίας, με κατηγορίες για ομοφυλοφιλία τις οποίες εξέπεμπε από το «Τηλε Τώρα» και τα έντυπά του χωρίς να φείδεται χαρακτηρισμών: «κίναιδος», «αδερφάρα» και «πουστάρα» ήταν στάνταρ εκφράσεις του λεξιλογίου του, που άλλαζαν το πρόσωπο στο οποίο απευθύνονταν ανάλογα με τις εκάστοτες συμπάθειες και αντιπάθειές του. Ανασύροντας ένα ενδεικτικό βίντεο με τέτοιες κατηγορίες, ήταν που τον αποχαιρέτισε τον Φεβρουάριο του 2013 η προσκείμενη στη Χρυσή Αυγή εφημερίδα «Στόχος».
Η «Ελεύθερη Ώρα» ποτέ δεν κινήθηκε σε υψηλές κυκλοφορίες. Πάντα ήταν ένα περιθωριακό έντυπο στα μικρότερα τιράζ που το ευρύ κοινό αντιμετώπιζε ως κάτι παραληρηματικό, απευθυνόμενο σε ένα περιορισμένο κύκλο ανθρώπων που βρίσκονται πέρα από τα σύνορα της λογικής. Ήταν όμως η στρατηγική των παρεμβάσεων και της χειραγώγησης των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της Εκκλησίας, αλλά και η πολιτική χρησιμότητα του να υπάρχει ένα κανάλι διασποράς φημών που της έχει επιτρέψει να μείνει σε κυκλοφορία για 37 χρόνια αισίως. Ο εκλιπών ιστορικός ιδρυτής και εκδότης της μάλιστα, έφτασε να έχει στενές προσωπικές επαφές με σημαίνοντα πρόσωπα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και να αποτελεί κατά γενική ομολογία σημαντικό παίχτη στη ρύθμιση εσωτερικών της υποθέσεων.
Στον κόσμο των εντύπων μικρής κυκλοφορίας που δεν διώκονται για τα υβριστικά και συκοφαντικά τους δημοσιεύματα, βασίζεται εδώ και δεκαετίες ένα σύστημα παράλληλων ειδήσεων που απαιτεί ένα προκάλυμμα ανορθολογισμού για να διαδίδει στοχευμένες ψευδείς πληροφορίες αποτελεσματικά. Η δίωξη της «Ελεύθερης Ώρας» δεν είναι μόνο μία κίνηση που σκοπεύει να βάλει φρένο στη διάδοση της ρητορικής μίσους, αλλά και ένα αναγκαίο πρώτο βήμα για την απολύμανση του δημόσιου λόγου εν γένει. Είναι άλλωστε δεκάδες οι φήμες που κυκλοφορούν στις πολιτικές συζητήσεις ως θέσφατα, η καταγωγή των οποίων ανιχνεύεται στις σελίδες της μικρής θρησκόληπτης ακροδεξιάς εφημερίδας.
Domino.gr : Είκοσι “εφιαλτικά” πρωτοσέλιδα της “Ελεύθερης Ώρας”