ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ένα κόμμα που δημοσκοπικά καταγράφει σήμερα στην καλύτερη εκδοχή ποσοστό περί το 2% αναδεικνύεται ολοένα και πιο διακριτά το τελευταίο χρονικό διάστημα σε έναν ιδιότυπο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων.
Οι έξι βουλευτές του Ποταμιού θα κρίνουν με την τελική τους στάση ως προς την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή, εάν το μετέωρο επί μια 25αετία εθνικό θέμα του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ θα οδηγηθεί σε έναν συμβιβασμό με στοιχεία “εύθραυστης λύσης” (αλλά…λύσης), ή θα παραπεμφθεί εκ νέου στις καλένδες προκαλώντας γεωπολιτική ζημία το εύρος της οποίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Η συνέντευξη που παραχώρησε στο newsit.gr ο Σταύρος Θεοδωράκης φαίνεται να αποσαφηνίζει την “θολή” στάση του των τελευταίων εβδομάδων ενόψει αυτού που πολλοί θεωρούν προεξοφλημένο, ήτοι τη συνεργασία του με τη Ν.Δ.
Ο ίδιος ο επικεφαλής του Ποταμιού δείχνει να έχει κάνει τις επιλογές του. Και οι επιλογές αυτές έχουν το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πότε όμως; Πριν ή μετά τις εκλογές; Και με ποιον τρόπο; Ο ίδιος φέρεται να απαντά πως ένας αρχηγός κόμματος (ακόμα και σε αποδρομή) δεν μπορεί να ενταχθεί ως “τρόπαιο” στα ψηφοδέλτια ενός άλλου κόμματος. Βεβαίως, υπάρχουν παραδείγματα πολιτικών που ίδρυσαν κόμματα και εν συνεχεία τα διέλυσαν -διαπιστώνοντας πως ουδεμία επιρροή έχουν στο εκλογικό σώμα- και προσχώρησαν στους εκλογικούς σχηματισμούς κομμάτων εξουσίας.
Με το Ποτάμι τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά, κι αυτό διότι το συγκεκριμένο κόμμα, παρότι συρρικνωμένο και απαξιωμένο, διαθέτει ακόμα “λόγο ύπαρξης”. Οι θέσεις του σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο ήπιος φιλελευθερισμός του και η στάση του στο Μακεδονικό είναι αναμφίβολα χρήσιμα πράγματα στο πολιτικό σκηνικό.
Ωστόσο, ο Σταύρος Θεοδωράκης “πληρώνει” τις αμφισημίες και τις αμφιθυμίες του, το ετερόκλητο πλήθος που έχει συγκεντρώσει στο κόμμα του και την αδυναμία του να ξεφύγει από την λογική της “παρέας” που, όσο γοητευτική κι αν φαίνεται, δεν εδραιώνει κλίμα σοβαρότητας.
Στην συνέντευξή του, όμως, ο Σταύρος Θεοδωράκης διευκρινίζει δύο βασικά θέματα που υπό προϋποθέσεις μπορεί να διαμορφώσουν συσχετισμούς δυνάμεων και να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
1ον Το Ποτάμι θα έχει αυτόνομη πορεία, πράγμα που σημαίνει πως δεσμεύεται ότι θα κατέλθει αυτόνομα στις εκλογές.Η προσχώρηση του Χάρη Θεοχάρη στη Ν.Δ ίσως έπαιξε τον ρόλο της. Ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού (που κατά τον ίδιο τον κ. Θεοδωράκη “ήθελε να γίνει αρχηγός”) κάθησε στον καναπέ του γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μοσχάτο ως μια βαρύνουσας σημασίας “μεταγραφή”. Η αλήθεια είναι πως η κίνηση αυτή εξυπηρετούσε δύο πολύ απλά πράγματα: πρώτον, τις εντυπώσεις μιας διεύρυνσης προς το κέντρο (;) και δεύτερον, την αφαίρεση μιας ψήφου από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που αναμένεται να ψηφίσει υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Είναι δεδομένο πως @ToPotami θα έχει αυτόνομη πορεία & είναι βαρετό να επαναλαμβάνω πως θα ήταν ντροπή για έναν πολιτικό αρχηγό ενός κόμματος, τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την πολιτική, να κατέβει με ψηφοδέλτια άλλου κόμματος. | Συν/ξη στο Newsit https://t.co/HUMK22m7wE
— Stavros Theodorakis (@St_Theodorakis) December 21, 2018
Όταν, λοιπόν, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεσμεύεται πως το κόμμα του θα κατέλθει αυτόνομα στις εκλογές δεν σημαίνει πως δεν έχει πάρει την άγουσα προς τη Ν.Δ. Απλώς, δεν μπορεί να το κάνει τώρα διότι θα μετέβαλλε τον εαυτό του και το κόμμα του σε ένα παρακολούθημα του πολιτικού κυνισμού του Χάρη Θεοχάρη.
Θα καθόταν κι αυτός στον ίδιο καναπέ, ως λάφυρο στην εκλογική τακτική της Ν.Δ και στην πορεία προς την αυτοδυναμία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα το πράξει μετά τις εκλογές. Ή πως το επόμενο διάστημα δεν θα υπάρξουν μετακινήσεις βουλευτών και στελεχών του προς το Μοσχάτο. Όμως, η έστω και ισχνότατη παρουσία του Ποταμιού στις προσεχείς εκλογές (και γιατί όχι η πιθανότητα να εκλέξει ευρωβουλευτή) διαμορφώνει συνθήκες στον χώρο του λεγόμενου κέντρου που είναι πιθανό να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα. Εάν η Ν.Δ αναδειχθεί τελικά πρώτο κόμμα αλλά χωρίς αυτοδυναμία και δεν μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου σε εκλογές με απλή αναλογική. Σε μια τέτοια αναμέτρηση το Ποτάμι (όπως και άλλα μικρά κόμματα) αποκτούν και πάλι λόγο και ρόλο με διόλου αμελητέες πιθανότητες παρουσίας σε μια Βουλή απλής αναλογικής. Μετατρέπονται ξανά σε πολιτικούς “παίκτες” στην αναζήτηση συσχετισμών για κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτή είναι μία παράμετρος που φαίνεται ότι βαρύνει στους σχεδιασμούς του Σταύρου Θεοδωράκη.
Εν τέλει, είναι απείρως καλύτερο να είσαι “ιδιοκτήτης” μιας κουκίδας στον πολιτικό χάρτη από το να δοξάζεις τη “μοναδικότητά” σου και να την βάζεις σε πλειστηριασμό, όπως φαίνεται ότι έκανε ο Χάρης Θεοχάρης.
2ον Στην ίδια συνέντευξη ο Σταύρος Θεοδωράκης αποκαλύπτει ότι η πλάστιγγα γέρνει προς την απόφαση να κυρώσει, τελικά, τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Βεβαίως αναμένει, όπως λέει, τις τελικές τροποποιήσεις του Συντάγματος στην ΠΓΔΜ, όμως αφήνει σαφώς να εννοηθεί πως διάκειται θετικά έναντι όσων έχουν παρουσιαστεί έως τώρα ως αλλαγές.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού γνωρίζει πως εάν μεταβάλλει προσχηματικά στάση σε ένα “ταυτοτικό” για τον ίδιο και το κόμμα του εθνικό θέμα θα έχει την ίδια τύχη με τον πρώην βουλευτή του. Θα κερδίσει μια γωνίτσα στον καναπέ του κ. Μητσοτάκη αλλά και το αιώνιο στίγμα του πολιτικού που ξεπέρασε σε κυβιστήσεις εκείνους που -και σε μεγάλο βαθμό δικαίως- κατηγορεί ότι έχουν πράξει το ίδιο.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, άλλωστε, μπορεί να μην γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει και τι θέλει να γίνει, γνωρίζει, όμως, τι δεν θέλει. Και είναι προφανές πως δεν θέλει να γίνει…Χάρης Θεοχάρης. Γι αυτό ευχήθηκε “καλά ξεμπερδέματα” στον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά την ανακοίνωση της “μεταγραφής” και αποκάλυψε (ορθώς) ότι ο κ. Θεοχάρης διαπραγματευόταν παράλληλα και την προσχώρησή του στον ΣΥΡΙΖΑ!
Εάν, όμως, ο επικεφαλής του Ποταμιού επιλέξει τελικά -όπως όλα δείχνουν- να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτό πρακτικά σημαίνει πως τέσσερις βουλευτές του κόμματος (Θεοδωράκης, Μαυρωτάς, Λυκούδης και Δανέλλης) θα πουν “ναι” και θα καταστήσουν εύκολη την επίτευξη του κυβερνητικού στόχου για την επίτευξη πλειοψηφίας άνω των 151 βουλευτών.
Η θετική στάση του Ποταμιού στην επίλυση του προβλήματος με την πΓΔΜ δεν αλλάζει. Θέλουμε να υπάρξει λύση. Περιμένουμε τις τροποποιήσεις του Συντάγματος για να δούμε εάν καθρεφτίζονται όσα γράφει η συμφωνία των Πρεσπών. | Συν/ξη στο https://t.co/P0kVEXlGad https://t.co/HUMK22m7wE
— Stavros Theodorakis (@St_Theodorakis) December 21, 2018
Το δίλημμα, εν κατακλείδι, είναι αυστηρό αλλά σαφές. Ή ο Σταύρος Θεοδωράκης αγκαλιάζει ένα βολικό πρόσχημα (περιεχόμενο τροποποιήσεων στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ με αρνητική “ερμηνεία”) και αναιρεί τον εαυτό του, ή επιλέγει κατά συνείδηση. Στην πρώτη περίπτωση κερδίζει την “ουράνια ζωή” ως ένας ακόμα βουλευτής της Ν.Δ δίπλα στον Χάρη Θεοχάρη, την Κατερίνα Μάρκου και τον Ιάσωνα Φωτήλα (όλοι τους πέρασαν (από) το Ποτάμι). Στη δεύτερη μπορεί να υποστηρίζει ότι τήρησε τις δεσμεύσεις του και να ελπίζει πως αυτό θα του αποφέρει ψήφους στις επόμενες εκλογές ή θα τον κρατήσει ζωντανό ως παράγοντα του μετεκλογικού σκηνικού, ιδιαίτερα εάν αυτό οδηγήσει σε νέες κάλπες. Και, πάντως, ως έναν άνθρωπο που τίμησε τον λόγο του.