ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η ομιλία του Νίκου Δήμου στην εκδήλωση “Εδώ μιλούν οι τολμηροί – Μακεδονικό: η συζήτηση που δεν έγινε.
“Καλησπέρα. Πρέπει να πω ότι από την πρώτη στιγμή που άκουσα το πρόβλημα, από την πρώτη στιγμή που κατάλαβα ότι πρόκειται να γίνουμε τα θύματα των Βάλτων της Πηνελόπης Δέλτα, είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε ένα διαφορετικό παράλληλο σύμπαν, όπου υπήρχαν έννοιες που δεν καταλάβαινα.
Θυμάμαι ήμουν στη Θεσσαλονίκη όταν έγινε το μεγάλο συλλαλητήριο το ’92 στο σπίτι μιας κοπέλας η οποία καταγόταν από μια οικογένεια Ντόπιων. Ξέρετε ποιους λένε ντόπιους στη Μακεδονία; Τους Σλαβομακεδόνες. Ο παππούς της, ο οποίος ήταν 80 χρονών, είδε τα πανό που πέρναγαν κάτω από το σπίτι που έλεγαν: «Είμαστε όλοι Μακεδόνες» και ρώτησε την κόρη του «δηλαδή μπορώ να λέω κι εγώ ότι είμαι Μακεδόνας χωρίς να με δείρουν;». Διότι αυτή ήταν η κατάσταση στη Μακεδονία, οι Ντόπιοι ή Μακεδόνες εάν μιλούσαν μακεδονίτικα, εάν τραγουδούσαν τα τραγούδια τους, είχαν το χωροφύλακα πάνω τους. Εκεί που επίσημα στην Βόρεια Ελλάδα δεν υπήρχε Μακεδονική μειονότης – ξαφνικά έγιναν όλοι Μακεδόνες.
Ξαφνικά όλο αυτό για εμένα έγινε σαν κακό όνειρο. Και όταν ο Σαμαράς απέρριψε το πακέτο Πινέιρο που ξέρουμε πόσο πιο ευνοϊκό ήταν, ομολογώ ότι έμεινα άναυδος. Από τότε απορώ. Και έχω μείνει σε μια κατάσταση απορίας γιατί νομίζω ότι τελικά οι Έλληνες έχουν μια ιδιότυπη φοβική ψυχασθένεια θα την έλεγα, οραματίζονται διάφορα πράγματα, τα πιστεύουν, φανατίζονται με αυτά… Έβλεπα ανθρώπους χτες στην τηλεόραση που έκλαιγαν: «Μας παίρνουν τη Μακεδονία μας!» και αναρωτιόμουν: είναι δυνατό ένας ολόκληρος λαός να έχει πάθει παράκρουση και να νομίζει ότι του παίρνουν τη χώρα του, που δεν είναι καν η χώρα του; Μια και η χώρα του είναι η Ελλάδα – και όχι η Μακεδονία.
Εξακολουθώ να είμαι απορών. Όλα αυτά που άκουσα εδώ, (τα περισσότερα των οποίων τα ήξερα αλλά έμαθα και πολύ ενδιαφέροντα καινούργια), μου ενισχύουν αυτή την πεποίθηση ότι λόγω της φανατικής εθνικιστικής ανατροφής μας μεγαλώνουμε σαν εθνίκια από το σχολείο, την οικογένεια, φτάνουμε στο σημείο (να θυμίσω την έρευνα της «Pew Research») να θεωρούμε ότι έχουμε τον υψηλότερο πολιτισμό του κόσμου. Tο 89% των Ελλήνων το ισχυρίζεται αυτό, ενώ π.χ. οι Γάλλοι αρκούνται στο 40%. Οι Γάλλοι, οι οποίοι ως γνωστόν είναι και αρκετά σωβινιστές, έχουν δημιουργήσει και τον όρο.
Νομίζω ότι είμαστε «ντρεσαρισμένοι» κατά κάποιο τρόπο: αυτός ο λαός που χύνεται στις πλατείες, που ουρλιάζει, που ανεμίζει σημαίες λειτουργεί με τόση φοβία και ανασφάλεια – απέναντι σε ένα μικρό και άοπλο κράτος. Δεν μπορώ να το καταλάβω και νομίζω ότι ανήκει στην ιδιότητα των ψυχολόγων, των ψυχιάτρων. Θα μου πείτε «μα θα βγάλεις όλους τους Έλληνες τρελούς;». Τρελούς ίσως όχι, αλλά περίεργους. Δεν καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα και εξακολουθώ να μην τα καταλαβαίνω. Ευχαριστώ.