ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η απολογία του “στρατηγού” του ΠΑΣΟΚ και στενού συνεργάτη του Κώστα Σημίτη (1996-2000) σχετικά με την “χορηγία” του 1.000.000 μάρκων από τα μαύρα ταμεία της Siemens προς το τότε κυβερνών κόμμα αποκτά μια πρόσθετη και εξαιρετικά αποκαλυπτική διάσταση σχετικά με την ίδια την λειτουργία του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Ο κ. Τσουκάτος ομολόγησε πως ενόψει των κρίσιμων εκλογών του 2000 ο ίδιος μετέφερε στα κρυφά ταμεία του ΠΑΣΟΚ (είτε απευθείας, είτε με την μέθοδο των “κουπονιών”) 12 δισ. δραχμές προερχόμενα από επιχειρηματίες και εταιρείες που με αυτό τον τρόπο τροφοδότησαν την προεκλογική καμπάνια του κόμματος. Αυτό το ποσό ήταν επιπλέον των 4 δισ. δραχμών που εισέπραξε εκείνη τη χρονιά το κυβερνών κόμμα από τον κρατικό προϋπολογισμό (κατά αναλογία και τα υπόλοιπα κόμματα), επιχορήγηση που ήταν αυξημένη λόγω της εκλογικής χρονιάς και των αυξημένων αναγκών.
Επί της ουσίας, ο τότε υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας και της οργάνωσης του κόμματος αποκάλυψε πως το ΠΑΣΟΚ δαπάνησε περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ για τις εκλογές, τα 3/4 δε του ποσού αυτού προήλθαν από άδηλες και “παράνομες” –όπως ο ίδιος είπε– χρηματοδοτήσεις επιχειρηματιών και εταιρειών. Μεταξύ αυτών ήταν και η Siemens (σημείωση: κατά τα λεγόμενα, μόνο 3 από τα συνολικά περίπου 35 εκατ. ευρώ της “μαύρης” χρηματοδότησης προήλθαν από το “πορτοφόλι” των κρυφών πληρωμών του Μιχάλη Χριστοφοράκου).
Θα είχε τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον –και ενδεχομένως θα αποκάλυπτε και άλλου είδους εκλεκτικές συγγένειες– να γνωρίζαμε ποιες εταιρείες και ποιοι επιχειρηματίες χρηματοδότησαν “παρανόμως” το τότε κυβερνών κόμμα και, φυσικά, σε τι αποσκοπούσαν ορισμένες τουλάχιστον από αυτές τις ροές μαύρου χρήματος. Ήτοι, τι ακριβώς είχαν “εισπράξει”, ή σε τι προσδοκούσαν από την τότε κυβέρνηση οι “μαύροι” χρηματοδότες της προεκλογικής της καμπάνιας. Κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είναι αντικείμενο μιας άλλης ανακριτικής έρευνας, αν και είναι πιθανό αρκετά από τα τότε πιθανά αδικήματα να έχουν παραγραφεί. Ίσως όχι, όμως, αυτό του “ξεπλύματος βρώμικου χρήματος” (με την μέθοδο των “κουπονιών”).
Και, φυσικά, ουδείς αντιλέγει πως ανάλογες μέθοδοι μετήλθαν και άλλα κόμματα, ωστόσο είναι σαφές πως το τότε κυβερνών κόμμα είχε εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα να προκαλέσει ροές χρήματος πολύ μεγαλύτερες από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση ή άλλο μικρότερο κόμμα.
Έχει ιδιαίτερη αξία η περιγραφή του ίδιου του “μεταφορέα” των άδηλων χρηματοδοτήσεων στα ταμεία της Χαριλάου Τρικούπη.
Θεόδωρος Τσουκάτος: «Νοικιάστηκε όποιο αεροπλάνο δεν πετούσε εκείνη την ημέρα στον ουρανό, όποιο πλοίο δεν κινούνταν στη Μεσόγειο και όλα μα όλα τα λεωφορεία της χώρας» είπε ο «στρατηγός» αναφερόμενος στη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων από το εξωτερικό σε εκείνες τις εκλογές, που, όπως θύμισε ο υπουργός Επικρατείας, «κρίθηκαν με διαφορά περίπου 100.000 ψήφων υπέρ του ΠΑΣΟΚ».
Έχει, επίσης, ενδιαφέρον να θυμηθούμε τα αποτελέσματα εκείνης της εκλογικής αναμέτρησης, σε συνδυασμό με το θρίλερ που διαδραματίστηκε το απόγευμα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Όταν μέχρι κάποια ώρα στο επιτελείο της Ν.Δ προεξοφλούσαν τη νίκη, ενώ στην Χαριλάου Τρικούπη ο ίδιος ο κ. Τσουκάτος χαμογελούσε και έλεγε στους διαπιστευμένους πολιτικούς συντάκτες “να κάνουν υπομονή μέχρι το βράδυ”.
Ποσοστά και ψήφοι που συγκέντρωσαν τα δύο μεγάλα (τότε) κόμματα στις εκλογές του 2000:
ΠΑΣΟΚ: 43,79%- 3.007.596
Ν.Δ: 42,74%- 2.935.196
Διαφορά, περίπου 72.000 ψήφοι
Τα επίσημα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2000 από το site του Υπουργείου Εσωτερικών
Επί της ουσίας ο Θεόδωρος Τσουκάτος περιέγραψε μια τεράστια και ζοφερή επιχείρηση επηρεασμού του εκλογικού σώματος με πανάκριβες διαφημιστικές καμπάνιες και βομβαρδισμό μηνυμάτων που χρηματοδοτήθηκαν από επιχειρηματίες και εταιρείες με πιθανή εκλεκτική συγγένεια με το κράτος και τις προμήθειες του Δημοσίου. Επίσης, ο κ. Τσουκάτος περιέγραψε ότι δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για μεταφορά ψηφοφόρων με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα του 2000, αν και αρχικώς το είχε πράξει η ίδια η Ν.Δ. Μπορεί, ωστόσο, να υποθέσει πως αυτή η σκοτεινή λειτουργία του πολιτικού συστήματος εκείνης της περιόδου και, φυσικά, η τεράστιας έκτασης διαπλοκή έπαιξαν ρόλο. Και να συμπληρώσει πως κάθε ευρώ που δόθηκε από επιχειρηματία ή εταιρεία για να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές και να παραμείνει στην εξουσία επιστράφηκε εις το πολλαπλάσιο με άγνωστους τρόπους.
Το ίδιο δεν έκαναν και άλλα κυβερνητικά κόμματα, θα αναρωτηθεί κανείς; Πιθανότατα. Όμως, η απολογία του Θεόδωρου Τσουκάτου είναι η πρώτη δημόσια ομολογία (ενώπιον δικαστηρίου) για την διακίνηση “μαύρου” πολιτικού χρήματος με σκοπό τον επηρεασμό του εκλογικού σώματος. Κι αυτό εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, την προσπάθεια που καταβάλλεται αυτές τις ημέρες, από σχεδόν όλα τα κόμματα (και τη Ν.Δ που έχασε τις εκλογές του 2000) και τα μέσα ενημέρωσης για να υποβαθμιστεί το θέμα.