Ο Νίκος Τζονιχάκης, ο γιος του “Μπάμπη του Φλου”, υπήρξε για χρόνια συνοδοιπόρος και αδελφικός φίλος του “πρίγκιπα” του ελληνικού ροκ, Παύλου Σιδηρόπουλου. Τον θάνατό του έκανε γνωστό ο μπλουζίστας φίλος του, Γιώτης Κύτταρης.
Τα τελευταία 3 χρόνια ο Νίκος Τζονιχάκης είχε απομονωθεί στους Καθενούς Ευβοίας, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του όρους Δίρφη.
Όπως έγινε γνωστό, τη βραδιά του θανάτου του επικρατούσαν άσχημες καιρικές συνθήκες και τον βρήκαν οι συγχωριανοί του την επομένη, πεσμένο μέσα στο χιόνι. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, δυστυχώς, όμως, ήταν ήδη αργά.
Ένα ποίημά του το έκανε τραγούδι ο Παύλος Σιδηρόπουλος στον δίσκο του με τους Απροσάρμοστους “Εν Λευκώ” το 1982, με τίτλο το “Τζονιχάκειο Άσμα”.
Παράλληλα με τη μουσική, το κυρίως επάγγελμά του ήταν υδραυλικός, όπως και ο πατέρας του και υπήρξε ο ιδρυτής του Οργανισμού Ενωμένων Υδραυλικών Ελλάδος, το 1980. Στο επάγγελμά του αφοσιώθηκε από τη δεκαετία του ’70, όταν εγκατέλειψε τη μουσική, χωρίς όμως ποτέ να σβήσει η φλόγα του γι’ αυτή.
Η πιο συνηθισμένη ατάκα, εμπνευσμένη από τα βιώματά του, ήταν η εξής: “Μέσα στην τρέλα του μυαλού μου θ’ αφήσω μια τρύπα κι αν μπορείς να μπεις μέσα”.
Το πασίγνωστο τραγούδι ηχογραφήθηκε, για τον ιστορικό δίσκο “Φλου”, το φθινόπωρο του 1978. Γραμμένο όμως, οπωσδήποτε πριν από αυτήν την χρονιά, αφού τον Ιανουάριο του 1978, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, το είχε έτοιμο και το παρουσίασε στους αδελφούς Σπυρόπουλους (σύμφωνα με δική τους μαρτυρία), μαζί με άλλα κομμάτια που συμπεριλήφθηκαν στον δίσκο. Χρονολογείται λοιπόν, στα 1977, αλλά μπορεί να είναι παλαιότερο.
Για την ταυτότητα του προσώπου, έχουμε την εκδοχή του Νίκου Τζονιχάκη, ο οποίος διαβεβαιώνει πως ο περίφημος Μπάμπης, ήταν ο δικός του πατέρας, άνεργος, θυμόσοφος και επιρρεπής στο ποτό.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο μοναχός Προκόπιος στο Άγιον Όρος, ισχυρίστηκε πως, πριν μονάσει, ασχολείτο με τη ροκ με το ψευδώνυμο “Μπάμπης ο Φλου” και πως γι’ αυτόν ο Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε το τραγούδι. Ο ισχυρισμός, ωστόσο, καταρρίπτεται και μόνο από την χρονολογία.