ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Δεν μπορώ να προβλέψω εάν η “Γέφυρα” (της ζητούμενης προοδευτικής συμμαχίας) θα αποδειχθεί αρκετά στέρεη για να σηκώσει το βάρος της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ στον ρεαλισμό και την αριστερή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας που αναζητά ολόκληρη η Ευρώπη. Με τις γέφυρες, όπως λένε οι έμπειροι στις “διαβάσεις”, έχεις δύο επιλογές: ή περνάς τρέχοντας, αν φοβάσαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει, ή απολαμβάνεις τη θέα εφόσον είσαι βέβαιος ότι τα υλικά είναι ανθεκτικά και οι μάστορες έμπειροι.
Εκείνο, ωστόσο, που έχει ενδιαφέρον είναι η πολεμική ρητορική που εκπέμπουν για το εγχείρημα, στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ, επαγγελματίες “Πασοκολόγοι”, πολιτικά σιτιζόμενοι εδώ και δεκαετίες στον εκσυγχρονιστικό (μετά-πασοκικό) αστερισμό και άλλοι δημοσιολογούντες. Είναι οι ίδιοι που “αγιογραφούσαν” τις προσπάθειες των “58”, την “Ελιά”, και, φυσικά, το ΚΙΝ.ΑΛ, όταν στα σπάργανά του σχεδιάστηκε για να στεγάσει πολιτικά το σύμπαν του λεγόμενου κεντρώου χώρου.
Τώρα, ο Νίκος Μουζέλης που “αποθέωναν” κάποτε τους πέφτει λειψός. Ο Αντώνης Λιάκος “προδότης” του “σημιτισμού”. Και ο Σωτήρης Βαλντέν επισκέπτης σε ξένο αχυρώνα.
Τι θέλουν όλοι αυτοί, διερωτώνται οι παραπάνω, με τους “περιστασιακούς ενοίκους της εξουσίας” και γιατί δεν προτιμούν τις σαββατιάτικες συναθροίσεις στα σπίτια των γνωστών διαμεσολαβητών των βορείων προαστίων που εδώ και καιρό σπαταλούν φουα γκρα στις δεξιώσεις για να εξασφαλίσουν τη συνεργασία του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Φώφη Γεννηματά και το πολιτικό μέλλον του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Γιάννη Στουρνάρα;
Η αλήθεια είναι πως η “κοινή λογική” του μέσου όρου και του μέσου χώρου δυσκολεύεται να εξηγήσει τι βλέπει ο Μουζέλης στον Τσίπρα. Εντάξει, με τον Μπίστη, τον Ραγκούση και άλλους οι ερμηνείες είναι ευκολότερες. Αν, ακόμα κι αυτός ο Μπίστης τους πέφτει λίγο βαρύς. Διότι η μετακίνησή του, παλιά, από την ανανεωτική αριστερά στον Κώστα Σημίτη ήταν ευπρόσδεκτη, η τωρινή, όμως, αποδοχή του ότι ο Τσίπρας έγινε ρεαλιστής και “ηγεμών” της κεντροαριστεράς δεν χωνεύεται ούτε με επτά Underberg.
Τις απαντήσεις, εν τέλει, θα δώσει η ίδια η ζωή. Το ΚΙΝ.ΑΛ θα μετρηθεί στις κάλπες, ο Μητσοτάκης θα γίνει ή δεν θα γίνει πρωθυπουργός και ο Τσίπρας θα παραμείνει ή δεν θα παραμείνει επικεφαλής ενός χώρου που θα επιδράσει στη διαμόρφωση του νέου δίπολου.
Σ.Κ