panos_drivas «Πω πω κειμενάρα, ευχαριστώ πολύ συνάδελφε Γιάννη Καφάτο. Μαμά, καλά που δεν με άφησες να γίνω μπαλαρίνα».
Aυτό έγραψε η Ελενα Ακρίτα στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook για το κείμενο του Γιάννη Καφάτου στο viewtag υπό τον τίτλο “Η δημοσιογραφία είναι «τυχερή» που την ασκεί η Έλενα Ακρίτα”.
https://www.facebook.com/elenaakrita/posts/10156552598499177
Ακολουθεί το κείμενο του Γιάννη Καφάτου από το σάιτ viewtag.gr:..
«Η δημοσιογραφία οδηγεί παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως»
Η παραπάνω φράση – που εμείς οι δημοσιογράφοι τη λέμε συχνά για συναδέλφους μας, μερικές φορές όχι με καλή προδιάθεση – αποδίδεται στον Μουσολίνι.
Γεγονός είναι πάντως ότι ισχύει! Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα που ανοίγει πόρτες…
…και κλείνει σπίτια – θα μπορούσε όχι άδικα να προσθέσει κάποιος αν θυμηθεί δημοσιογραφικές αλητείες του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.
Το θέμα μας τώρα είναι οι δρόμοι που ανοίγει με αφορμή τις υποψηφιότητες για την Ευρωβουλή αλλά και την ημεδαπή, ταπεινή Βουλή των Ελλήνων.
Δεν θα διαφημίσω υποψηφίους αλλά θα τιμήσω – ελπίζω ότι θα το καταφέρω όσο μου επιτρέπουν οι εκφραστικές μου δυνατότητες – μια πραγματική Κυρία της σύγχρονης Ελληνικής Δημοσιογραφίας: Την Έλενα Ακρίτα.
Η κυρία Ακρίτα με τον – πάντα – άρτιο λόγο της απάντησε σε δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος περί της πρότασης από τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι υποψήφια για την Ευρωβουλή ως εξής: Δεν μπορώ να διαψεύσω μια είδηση που είναι αληθινή.
Όντως μου προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να είμαι υποψήφια για το Ευρωκοινοβούλιο και όντως αρνήθηκα. Δεν είναι πρώτη φορά που αρνούμαι, πάντα το ίδιο πράττω όταν με προσεγγίζουν διαφορά κόμματα είτε για Βουλή είτε για Ευρωβουλή. Ο λόγος είναι ένας. Δεν μπορώ – και δεν θέλω – να συνδυάσω την δημοσιογραφία με την όποια κομματική στράτευση. Με βάση το δικό μου αξιακό σύστημα αυτά τα δυο είναι ασυμβίβαστα. Ευχαριστώ τον ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση
Σε μια εποχή που διαβάζεις και προσπαθείς να καταλάβεις τι κερδίζει αυτός που γράφει, και το χειρότερο είναι ότι τελικά το βρίσκεις μπροστά σου, η κυρία Ακρίτα επιλέγει τη Δημοσιογραφία.
Επιλέγει τη Δημοσιογραφία και παραμένει δημοσιογράφος.
Αφήνει τις πιρουέτες, τις τούμπες και τις φιγούρες για άλλους που τις προτιμούν από τη Δημοσιογραφία και κλείνει την πόρτα σε «σειρήνες» εξουσίας.
Προτιμά την «εξουσία» που της δίνει η ελευθερία να γράφει τη γνώμη της.
Αυτό έχει κερδίσει με τα χρόνια εμπειρίας και την πένα της: Την ελευθερία να γράφει τη γνώμη της! Αλλά μαζί μ’ αυτό έχει κερδίσει και το κοινό που αναγνωρίζει ότι πρόκειται για τη γνώμη της και είτε συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί της δεν μπορεί να την κατηγορήσει για δόλο ή συμφωνίες κάτω από το τραπέζι!
Η Έλενα Ακρίτα τολμάει να παραμείνει δημοσιογράφος σε μια εποχή που το επάγγελμα είναι στα χειρότερα του. Σε βαριά καταστολή που δύσκολα θα επιτρέψει στην «πρωτεραία» κατάσταση (για να θυμόμαστε οι παλαιότεροι κάτι ιατρικά ανακοινωθέντα)!
Ήταν Δημοσιογράφος την εποχή που ήταν τιμή να λέει κάποιος ότι ασκεί αυτό το επάγγελμα και παραμένει και τώρα, στα δύσκολα της δουλειάς.
Αυτό είναι που την κάνει διαφορετική από άλλους «αναγνωρισίμους» του σιναφιού μας.
Η Έλενα Ακρίτα αφήνει στην άκρη τη αναγνωρισιμότητα που έχει, ή αν θέλετε, τη χρησιμοποιεί για να τιμήσει τη δουλειά που την έκανε γνωστή.
Γι’ αυτό είναι τιμή για τη δημοσιογραφία που ασκείται από την Έλενα Ακρίτα. Μακάρι να είχαμε πολλές Ακρίτες να παραδειγματιζόμαστε…