panos_drivas Ο νέος Δήµαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέµ Ιµάµογλου, μιλά στο ΕΘΝΟΣ. Είναι ο άνθρωπος που νίκησε την περασµένη Κυριακή στις δηµοτικές εκλογές τον Μπιναλί Γιλντιρίµ αποσπώντας τον έλεγχο της Πόλης από την παράταξη του Ερντογάν για πρώτη φορά έπειτα από 25 χρόνια. Πίνει τον καφέ του µαύρο. Κατάµαυρο. Χωρίς ίχνος ζάχαρης. ∆εν είναι σε δίαιτα. Το µεσηµεριανό του γεύµα, διαπιστώσαµε, προτού σηκωθεί σαν ελατήριο για να ξαναµπεί στο πούλµαν µε το οποίο όργωνε την Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του περιοδείας, ολοκληρώνεται µε µπακλαβά και δύο ρουφηξιές τσιγάρο.
Ωστόσο, ο καφές και τα ροφήµατα από βότανα που ηρεµούν τις φωνητικές χορδές ήταν η µόνιµη βασική εν κινήσει συντροφιά του τους τρεις πυρετώδεις µήνες από τη στιγµή που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του µέχρι την ώρα της κάλπης. Είναι καπνιστής και χρειαζόταν τα βότανα; Οχι. Ωστόσο άναψε και κάπνισε ένα τσιγάρο µπροστά µας την περασµένη Παρασκευή, στην τελική ευθεία για τις εκλογές-θρίλερ της Κυριακής. «Τρεις φορές άναψε τσιγάρο σε όλη την προεκλογική περίοδο» λένε στο «Εθνος» οι συνεργάτες του, µε τους οποίους δώσαµε ραντεβού στο Λεβέντ προκειµένου να ακολουθήσουµε τον υποψήφιο δήµαρχο στην περιοδεία του στην ασιατική πλευρά της Πόλης, µέσα από το προσωπικό του πούλµαν, παρέα µε τους συµβούλους του και την ανταποκρίτρια από το κανάλι FOX.
Πώς είναι διά ζώσης ο µέχρι πρότινος άγνωστος δήµαρχος στην περιοχή Μπεϊλίκντουζου (Beylikdüzü) της Πόλης, που κατάφερε µέσα σε τρεις µήνες να γίνει γνωστός και να ανατρέψει τις πολιτικές ισορροπίες στη µεγαλούπολη των περίπου 10 εκατοµµυρίων ψηφοφόρων; Μειλίχιος, προσηνής, χαµογελαστός, ακόµη κι όταν τον προκαλούν. Κάτι που συνέβη από ψηφοφόρους του κυβερνώντος AKP. «Ανήκω στο CHP, αλλά µόλις εκλεγώ θα είµαι και δικός σας δήµαρχος. Θα υπηρετήσω κι εσάς. Είµαι σίγουρος πως στις επόµενες εκλογές εµένα θα ψηφίσετε» τους είπε, θυµίζοντάς τους ότι και στη συνάντησή του µε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, µόλις πήρε το χρίσµα, του είχε πει «και εσείς εµένα, κύριε πρόεδρε, θα ψηφίσετε».
Άµεσος, έπιανε τα χέρια του κόσµου, αγκάλιαζε παιδιά, γέροντες, γερόντισσες, έµπαινε σε καφενέδες, αιφνιδιάζοντας θαµώνες και µαγαζάτορες. Περίµενε όρθιος να του ψήσουν τον βαρύ σκέτο τουρκικό καφέ του, πιάνοντας κουβέντα όχι αφ’ υψηλού, αλλά χαµηλόφωνα, σαν ίσος προς ίσο µε τους πολίτες των συνοικιών. Το ίδιο συνέβη και στη λαχαναγορά και στις κλωστοϋφαντουργίες των βιοµηχανικών περιοχών.
Διασχίσαµε µαζί του, την Παρασκευή, περιοχές παραδοσιακά προπύργια του AKP, το Μπεϊκότζ (Beykoz), την Ουµράνιγε (Umraniye), το Πεντίκ (Pendik) και την Τούζλα (Tuzla), ανακαλύπτοντας σιγά σιγά το πρόσωπο του µετριοπαθούς, ευγενούς κεµαλιστή, που δεν ύψωσε ούτε µια φορά τη φωνή και µέσα στο πούλµαν δεν καθόταν σχεδόν ποτέ σε µια θέση.
Ορθιος, δίπλα από τον οδηγό, ήθελε να χαιρετάει τον διερχόµενο κόσµο. Στα σηµεία που ήταν συγκεντρωµένος ο κόσµος περιµένοντάς τον, έβγαινε έξω και έδινε το χέρι, χωρίς να εκφωνεί λόγους. Οταν ήταν µεγαλύτερα τα πλήθη, ανέβαινε στην οροφή του πούλµαν και τους απηύθυνε χαιρετισµό. Κάποια στιγµή επέτρεψε και ανέβηκαν στο όχηµα νεαροί, µε τους οποίους συζήτησε για τα προβλήµατα της περιοχής τους.
Στην Ουµράνιγε το πούλµαν, που του άνοιγε τον δρόµο ένα περιπολικό, έκανε στάση µπροστά από το εστιατόριο όπου θα γευµάτιζε. Τον περίµεναν ήδη οι τοπικοί πολιτευτές του CHP και τον υποδέχτηκε στην κυριολεξία µε τεµενάδες ο κεµαλιστής ιδιοκτήτης του. Αγνωστοι χώθηκαν ανάµεσά τους µε ευκολία ζητώντας του µια selfie. Χαµογελαστός και χαλαρός, ο Ιµάµογλου τους χάρισε λίγα λεπτά από το ασφυκτικό πρόγραµµά του, όπου ακόµη και τα γεύµατα γίνονταν στο πόδι. Η αισιοδοξία ήταν διάχυτη στο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο, που επιδόθηκε σε κρεατοφαγία, χωρίς τη συνοδεία αλκοόλ. Ο Εκρέµ Ιµάµογλου ήπιε αποκλειστικά νερό και στο τέλος έφαγε µπακλαβά. Τα παιδιά του προσωπικού του εστιατορίου, προτού ξαναπάρει τους δρόµους µε το πούλµαν, τον πλησίασαν για µια φωτογραφία.
Κάποια στιγµή, µεταβαίνοντας προς το Πεντίκ, οι σύµβουλοί του µου έκαναν νόηµα ότι µπορώ να τον δω στο πριβέ του πούλµαν, όπου δέσποζαν η τουρκική σηµαία και η φωτογραφία του Κεµάλ.
«Λέτε να µου φέρετε γούρι;» µε ρώτησε προτού κάνει µε αποφασιστικότητα µια σύνοψη των προεκλογικών του δεσµεύσεων: «Θέλω να κάνω βιώσιµη την καθηµερινότητα των πολιτών. Είναι πολιτική δέσµευση οι δηµοτικές κάρτες για τα βασικά τρόφιµα. Σε όσους δηµότες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ο δήµος θα παρέχει δωρεάν ψωµί, νερό και γάλα. Θα οργανώσουµε κοοπερατίβες και για τα λαχανικά και για το κρέας, ώστε να δίνονται σε χαµηλότερες τιµές. Προσανατολιζόµαστε στις αγορές χωρίς µεσάζοντες. Οι µητέρες µε παιδιά έως 4 ετών θα έχουν δωρεάν µετακινήσεις µε τα µέσα µαζικής µεταφοράς και τα εισιτήρια των νέων θα γίνουν φτηνότερα.
Θα είµαστε δίπλα στους πολίτες» µας ανέφερε, επαναλαµβάνοντας όσα έλεγε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις µε οµάδες πολιτών στις 39 συνοικίες της Πόλης που επισκέφτηκε επαναληπτικά κατά τις 102 ηµέρες της προεκλογικής του καµπάνιας, η οποία τον έβγαζε καθηµερινά στον δρόµο από τις 5 το πρωί. Μόνο δύο φορές τον συνόδευσαν η σύζυγός του και τα τρία του παιδιά (δυο γιοι και µια κόρη)