ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Λέγεται πως “οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι” αλλά στην περίπτωση του Κώστα Γαβρά οι σώφρονες που έχουν απομείνει στον τόπο μας πρέπει να είναι ικανοποιημένοι. Γιατί οι…ηλίθιοι νικήθηκαν.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Εάν επικρατούσε η λογική της μανιοκαταθλιπτικής αναγωγής κάθε απόφασης της κυβέρνησης στην θεωρία της συνωμοσίας και της σκοπιμότητας, ο πολυβραβευμένος διεθνής σκηνοθέτης μας θα έπρεπε να αναζητά χώρους για τα γυρίσματα της νέας ταινίας του ( Adults in the Room) σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Διωγμένος από την χώρα του ως “δούρειος ίππος” του Αλέξη Τσίπρα ή του Νίκου Παππά για να αλώσει τα οχυρά των στερεοτύπων σχετικά με όσα συνέβησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Όλα αυτά θα συνιστούσαν μια φαραωνική βλακεία εάν δεν ήταν σοβαρά. Ευτυχώς η έκβαση είναι αίσια και το μόνο που μένει είναι το συγκλονιστικό ξέσπασμα του δημιουργού του “Ζ”, της “Κατάστασης Πολιορκίας”, του “Αγνοούμενου” και άλλων κινηματογραφικών αριστουργημάτων.
«Κάνω ταινίες εδώ και πενήντα χρόνια. Έχω κριθεί τόσο εγώ όσο και οι ταινίες μου με τον χειρότερο αλλά και με τον καλύτερο τρόπο. Ποτέ όμως δεν γράφτηκε ότι χρηματοδοτήθηκα από μια κυβέρνηση για να προωθήσω την πολιτική της ή τα σχέδια της. Συνέβη αυτό στην Ελλάδα όπου ήρθα να γυρίσω ταινία για πρώτη φορά. Ένα μέρος του τύπου της χώρας από την οποία κατάγομαι με προσβάλει με τον χειρότερο τρόπο».
Πριν μερικά χρόνια, μερίδα του πολιτικού και μιντιακού συστήματος συζητούσε το ενδεχόμενο να προταθεί ο Κώστας Γαβράς για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και του άξιζε. Ένας άνθρωπος “χορτασμένος”, επιτυχημένος, ένας σκηνοθέτης στον οποίο υποκλίνεται το Χόλιγουντ (πολύ πριν ανακαλύψει τον Γιώργο Λάνθιμο) και το ευρωπαϊκό σινεμά. Ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στην ιστορία του πολιτικού κινηματογράφου. Και ένας φλογερός πατριώτης με οικουμενική μάτια και δίψα για συνεννόηση και συναίνεση.
Χάρη στη νέα πολιτική που εφαρμόζει το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής για την προσέλκυση διεθνών οπτικοακουστικών παραγωγών, ο Κώστας Γαβράς επέλεξε την Ελλάδα. Ευτυχώς για εμάς.
Το γεγονός, δε, ότι το σενάριο της ταινίας επί του πασίγνωστου βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη περιέχει αρκετά “άβολα” συμβάντα για την κυβέρνηση, θα μπορούσε να είναι ένα επιχείρημα ηλιθίων να αποφευχθεί οιαδήποτε συνεργασία. Δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι. Κανείς δεν διανοείται να κάνει λογοκρισία στον Κώστα Γαβρά –και σε οιονδήποτε άλλο δημιουργό– και κανείς δεν θα μπορούσε να μην τον διευκολύνει.
Το ότι ο Βαρουφάκης κατηγορεί τον Τσίπρα και το ευρωπαϊκό ιερατείο εκείνης της εποχής είναι προς τιμήν εκείνων που καλοδέχθηκαν την πρωτοβουλία του Γαβρά να κάνει τα γυρίσματα της ταινίας του στην Ελλάδα. Κι ας αισθανθούν αμήχανα όταν θα δουν τους κινηματογραφικούς εαυτούς τους στην πρεμιέρα.
Όλοι όσο, όμως, δημιούργησαν το θέμα θα έπρεπε να ζητήσουν συγγνώμη από τον Κώστα Γαβρά. Και όσοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν έστω και για μια στιγμή τις προθέσεις του να τιμωρηθούν με εγκλεισμό επ΄ αόριστον σε μια σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα για να βλέπουν σε επανάληψη τουρκικά σήριαλ, βραζιλιάνικες σαπουνόπερες και ελληνικά ριάλιτι απ΄ αυτά που κατακλύζουν τις οθόνες μας. Ίσως έτσι ανανήψουν…