ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στις Ευρωεκλογές ψηφίζουμε Κυμπουρόπουλο “δαγκωτό” επειδή του επιτέθηκε ο Πολάκης. Και Καιρίδη αναμφίβολα. Εβγαλε, βλέπεις, ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ για παλαιότερες δηλώσεις του σχετικά με το Μακεδονικό. Έλα που τον “περιποιήθηκε” και η “δημοκρατία”. Υπάρχει, πάντοτε, και η λύση της Φλέσσα. Οι αναφορές της στην “Πράβντα” της ΕΡΤ… ξυράφι. Αξίζει, οπωσδήποτε, μια ψήφο.
Την Λοϊζου δεν χρειάζεται να την αναζητήσετε στα ψηφοδέλτια όταν μπείτε στο παραβάν. Έμεινε σπίτι της, μπροστά στην “τροπαιοθήκη” όσων άστοχων έχει γράψει κατά καιρούς στο facebook. Στις εθνικές εκλογές, πάλι, δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτείτε, εσείς οι νεοδημοκράτες. Κυρανάκης uber alles επειδή “τα χώνει” εξαιρετικά στους Συριζαίους και, όπως και να το κάνουμε, διαθέτει μια “εσάνς” πρώϊμου αδωνισμού, εγγύηση, αναμφίβολα για το πολιτικό του μέλλον. Για τον Χειμωνά του Ποταμιού, δεν το συζητώ. Απορρίπτεται για όσα έχει πει κατά καιρούς.
Σε καμια εικοσαριά μέρες θα προσέλθουμε στις κάλπες. Οι ευρωεκλογές είναι πρόκριμα για τις εθνικές και πρώτο ημίχρονο, όπως λένε. Πως το είπε ο Άδωνις: “26 ψηφίζουμε και 27 φεύγουν”.
Ποιος νοιάζεται τι συμβαίνει στην Ευρώπη; Ποια θα είναι η σύνθεση του επόμενου Ευρωκοινοβουλίου, εάν θα εκλέξει τον Βέμπερ ή τον Τίμερμανς, εάν τα πολλά πρόσωπα της ακροδεξιάς θα επικρατήσουν, τι ακριβώς θα εκπροσωπήσουν οι 21 Έλληνες ευρωβουλευτές. Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Από τα τηλεοπτικά πάνελ η συζήτηση για την Ευρώπη απουσιάζει. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις νοτιοανατολικές επαρχίες της, από την Αθήνα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και την Καλαμάτα. Πρόσφατη έρευνα του Ιδρύματος Ebert που δημοσίευσε η Deutsche Welle αποκάλυψε πως η μεγάλη πλειονότητα των Γερμανών ψηφοφόρων ελάχιστα γνωρίζουν τους υποψήφιους των γερμανικών κομμάτων.
Από τη μία οι φόβοι για περιορισμένη συμμετοχή και από την άλλη η “τυφλή” ψήφος. Ευρωπαίοι που θα προσέλθουν στις κάλπες αγνοώντας τι υποστηρίζει ο Βέμπερ για την Κοινή Αγροτική Πολιτική και για τις σχέσεις με την Τουρκία, που δεν πολυσκέφτονται τι σημαίνει η είσοδος των νεοφρανκιστών του Vox στην ισπανική Βουλή, που δεν θα μάθουν ποτέ τα σχέδια του Σαλβίνι και του Όρμπαν.
Κατσουφιάζουμε και βρίζουμε την έκπτωση των ευρωπαϊκών αξιών -μήπως τις ξέρουμε- και την απαξίωση των θεσμών, λοιδορούμε την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και θυμώνουμε με το γερμανικό imperium, αλλά ετοιμαζόμαστε να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο κάθε “πικραμένο” που δοξάζεται όχι γιατί έχει κάποιο σχέδιο για την Ευρώπη αλλά επειδή τον αναδεικνύουν τα ΜΜΕ.
Δεν λέω να μην ψηφίσουν, όσοι, τελικά, ψηφίσουν, Κυμπουρόπουλο (δανείζομαι το όνομα λόγω…επικαιρότητας). Αλλά μήπως θα έπρεπε πριν φτάσουμε στο παραβάν να ψάξουμε τι λέει -αν λέει- ο άνθρωπος για την Ευρώπη, τι σκοπεύει να κάνει στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο; Διότι, ακούγοντας -για ακόμα μία φορά- αρκετούς από αυτούς που ετοιμάζονται να πάρουν ευρωπαϊκό διαβατήριο λόγω της εσωτερικής πολιτικής κόντρας καταλήγω στο συμπέρασμα πως ελάχιστα σχετικοί είναι με το αντικείμενο…
Σ.Κ