ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα, τον περασμένο Μάϊο, η παράταξη του Παύλου Γερουλάνου “Αθήνα είσαι εσύ” ήρθε τρίτη (πίσω από εκείνες του Κώστα Μπακογιάννη και Νάσου Ηλιόπουλου) με ποσοστό 13.8 και κέρδισε έξι έδρες.
Ενάμιση μήνα μετά, στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, το ΚΙΝ.ΑΛ έλαβε στην Α’ Αθήνας ποσοστό 5,16. Η σύγκριση είναι εύλογη δεδομένου ότι τα όρια του δήμου Αθηναίων συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με την Α΄ εκλογική περιφέρεια.
Ο Παύλος Γερουλάνος μπορεί να ισχυριστεί, λοιπόν, πως το δικό του πολιτικό και επικοινωνιακό στίγμα (αλλά και ένας ήπιος, πολιτισμένος και προγραμματικός συναγωνισμός με τους αντιπάλους του) συγκέντρωσε σχεδόν τριπλάσιο ποσοστό από εκείνο που έλαβε το ΚΙΝ.ΑΛ.
Είναι αυτό αρκετό για να κερδίσει και την μάχη ηγεσίας σε ένα κόμμα που από τη μία ντρέπεται να δηλώσει …ΠΑΣΟΚ και από την άλλη αναζητά εναγωνίως πολιτική ταυτότητα ανάμεσα στο μένος του κατά του ΣΥΡΙΖΑ και την μεγάλη του αγωνία να μην ταυτιστεί απολύτως με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Προφανώς όχι. Ο Παύλος Γερουλάνος, ωστόσο, κάνει κάτι έξυπνο και απλό. Όταν άλλοι (πρώην) σύντροφοί του αδυνατούν να προσδιορίσουν τον ιδεολογικό χώρο μέσα στον οποίο κινούνται εκείνος δηλώνει αυτάρεσκα “είμαι ΠΑΣόκος”. Ακόμα κι αν αυτός ο αυτοπροσδιορισμός σημαίνει ελάχιστα πράγματα σε ένα σκληρά διπολικό σύστημα μεταξύ της κυβερνώσας Ν.Δ και του “πολύ σκληρός για να πεθάνει” Αλέξη Τσίπρα, είναι ένα σημείο αναφοράς πολύ περισσότερο ευκρινές από την μεγαλύτερη αποτυχία σε ονοματοδοσία κόμματος στα μεταπολιτευτικά χρονικά.
Τι πάει να πει ΚΙΝ.ΑΛ, όταν υπάρχει το παλιό αυθεντικό ΠΑΣΟΚ; Ακόμα κι αν, όπως πιστεύουν πολλοί, το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει, είναι βέβαιο πως το ΚΙΝ.ΑΛ δεν κατόρθωσε ποτέ να γεννηθεί. Παραπαίει μεταξύ μαιευτηρίου και ληξιαρχείου, χωρίς ταυτότητα και γονείς. Έχει, όμως, απ΄ ότι φαίνεται κηδεμόνες.
Κηδεμόνες που πιθανότατα δεν θα του επιτρέψουν να ενηλικιωθεί και θα το κρατούν δέσμιο ως συμπλήρωμα σε επιδιώξεις τρίτων. Αλλοι θα το κρατούν ως κρυμμένο άσσο του Κυριάκου Μητσοτάκη στα σχέδια για αλλαγή του εκλογικού νόμου και την προεδρική εκλογή και άλλοι θα επιδιώκουν να το φέρουν πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, ως “γκεστ σταρ” στο εγχείρημα της κεντροαριστεράς.
Ο Παύλος Γερουλάνος είναι ήπιος, μειλίχιος, ευγενής και επίμονος. Επικοινωνιακός και χαρισματικός αλλά ενίοτε άχρωμος και πολιτικά άγευστος. Δεν διαθέτει τα μιντιακά “back up” που έχει η Φώφη Γεννηματά, ούτε καν την εμπειρία στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο που εκείνη απέκτησε τα τελευταία χρόνια.
Η μάχη της ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ θα είναι μια μάχη ιδεολογική αλλά πάνω απ΄ όλα θα είναι ένας πόλεμος επιβίωσης ενός πολιτικού προσωπικού που αισθάνεται βολικότερα “με την Φώφη”, παρά με τον αστό και “υπερόπτη” (όπως τον αποκαλούν) Γερουλάνο. Αρκετά από τα στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας και της γραφειοκρατίας του ΚΙΝ.ΑΛ πιστεύουν πως “τον έχουν για breakfast”.
Δεν είναι, όμως, καθόλου βέβαιο πως τα πράγματα θα εξελιχθούν με αυτόν τον τρόπο. Ο Γερουλάνος δεν έχει τίποτε να χάσει κι αυτό τον καθιστά απρόβλεπτο και επικίνδυνο. Οι σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου μπορεί να μην είναι αυτές που ήταν κάποτε αλλά, από την άλλη, μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες στην κρίσιμη ώρα.
Με όρους σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας είναι ελκυστικότερος από την Φώφη Γεννηματά. Θα μπορούσε να σταθεί καλύτερα δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, ακόμα και στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να αναβιώσει το ΠΑΣΟΚ που έχει στο μυαλό του με νέους όρους. Στους 25άρηδες έχει κάτι να πει, άντε και στους 40άρηδες. Σε ένα εκλογικό ακροατήριο, όμως, όπου ακόμα πλειοψηφούν εκείνοι που βρίσκονταν στις συγκεντρώσεις του Ανδρέα το 1980 και διάβαζαν “Αυριανή” το 1985 είναι αμφίβολο εάν το όνομα Γερουλάνος μπορεί να κερδίσει πόντους απέναντι σε μια…Γεννηματά.
Αν “δουλέψει” το αντιδεξιό του προφίλ και γίνει ο αστός της διπλανής πόρτας (και όχι ο άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά) έχει ελπίδες. Βεβαίως, το μεγάλο ερώτημα είναι εάν το ΠΑΣΟΚ που επικαλείται υπάρχει πράγματι ακόμα, κι αν στην περίπτωση που το (ξανα)ανακαλύψει θα γυρίσει πίσω του και θα δει ότι τον ακολουθούν. Διότι είναι πολύ πιθανό οι μισοί και παραπάνω να έχουν ήδη αναζητήσει την τύχη τους στον αστερισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι υπόλοιποι να ψάχνουν πρόσκληση για το κεντροαριστερό πάρτι του Τσίπρα…
Αλέξης Σείριος
