ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το 1974 αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής θέλει να δώσει άλλο τόνο στην ΕΡΤ που είχε για προϊσταμένους μόνο… καραβανάδες. Δημιουργεί μια τριπλέτα – διαφήμιση για τον πολιτισμό. Πρόεδρος ο Δημήτρης Χορν, Γενικός Διευθυντής ο Παύλος Μπακογιάννης και ο πρόεδρος του ΔΣ ο Οδυσσέας Ελύτης που μπορεί να μην είχε πάρει ακόμα το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά παρέμενε μια σημαντική προσωπικότητα.
Ολόκληρη η ιστορία στο pasatempo.wordpress.com
Ο αστικός μύθος αναφέρει τη συνομιλία του Καραμανλή με τον Χορν.
«Θέλω να αναλάβεις πρόεδρος στην ΕΡΤ» του είπε
«Κύριε Πρόεδρε, εγώ δεν τα καταφέρνω σε αυτά τα πράγματα» απάντησε ο μεγάλος ηθοποιός.
«Μα δεν θέλουμε να διοικήσεις, το γούστο σου θέλουμε στην τηλεόραση» του αντιπρότεινε ο πρωθυπουργός.
«Αυτό ακριβώς φοβάμαι. Εάν μου το κρατήσουν όταν φύγω;» ήταν η απάντηση του Χορν.
Πολλοί μέσα στη Νέα Δημοκρατία δεν είδαν με καλό μάτι τις επιλογές Καραμανλή. Ειδικά ο Παύλος Μπακογιάννης που είχε έρθει από τη Γερμανία είχε άλλη αντίληψη για τις ειδήσεις και τον τρόπο δουλειάς. Αμέσως μπήκε στο στόχαστρο. Είχε κι ένα κακό συνήθεια, δεν σήκωνε το τηλέφωνο στους λογής πολιτευτές που ζητούσαν να μιλήσουν στην τηλεόραση.
Το αποκορύφωμα ήταν η 27η Οκτωβρίου 1974, στην πρώτη προεκλογική ομιλία του Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη. Τότε η ΕΡΤ δεν είχε μονάδες βίντεο και νοίκιαζε κινηματογραφικά συνεργεία από ιδιώτες. Ο Δημήτρης Ρίζος είχε ένα τέτοιο συνεργείο που κάλυπτε γεγονότα για λογαριασμό της ΕΡΤ. Το δικό του συνεργεία πήγε στη Θεσσαλονίκη, με δύο κάμερες μάλιστα για να καλύψει τη συγκέντρωση. Χρόνια δίπλα στον Καραμανλή ο Ρίζος ήταν αυτό που λέμε «πιστός στρατιώτης».
Κι όμως εκεί λειτούργησε ο νόμος του Μέρφι. Οι κάμερες μπλόκαραν, δεν κατάφεραν να τραβήξουν πλάνα της προκοπής, η συγκέντρωση άρχισε όταν άρχισε να πέφτει η νύχτα κι η έλλειψη προβολέων δεν μπορούσε να δείξει το πλήθος που είχε κατακλύσει την Πλατεία Αριστοτέλους.
Στην ΕΡΤ έφθασαν λίγα μέτρα φιλμ κάκιστης ποιότητας. Οι αναποδιές όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ο αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου Γιώργος Μαύρος μιλούσε στα Ιωάννινα. Κι εκεί η πτήση της «Ολυμπιακής» για Αθήνα έφυγε χωρίς την κινηματογραφική ταινία. Στο βραδινό δελτίο δεν υπήρχε ούτε ένα πλάνο. Και το χειρότερο; Ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε στο Ηράκλειο, εκεί όλα πήγαν καλά και στο δελτίο υπήρχε πεντακάθαρη εικόνα και ήχος από τη συγκέντρωση. Αυτό ήταν! Ο πόλεμος στον Μπακογιάννη που μέχρι τότε ήταν υπόγειος, επειδή πετούσε τα αιτήματα των Νεοδημοκρατών για ρουσφέτια προβολής έγινε φανερός.
Η Απογευματινή στην πρώτη σελίδα έγραψε
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Βραδυνή
Την επομένη ο Δημήτρης Ρίζος πήρε την ευθύνη για τα όσα έγιναν στην κάλυψη της συγκέντρωσης Καραμανλή. Ο Μπακογιάννης όμως παρέμενε στόχος. Η ανακοίνωση του ΕΡΤ δεν ηρέμησε αυτούς που φώναζαν. Στη μάχη μπήκε και το σωματείο των οπερατέρ που κατηγορούσε τους ιδιοκτήτες συνεργείων όπως ο Ρίζος ότι χρησιμοποιούσαν μη επαγγελματίες
Λάβρος ο Κώστας Τσαρουχάς από τις στήλες της Βραδυνής
Και για όσους δεν καταλάβαιναν ποιος ήταν ο στόχος ερχόντουσαν δημοσιεύματα όπως αυτό στη Βραδυνή που μπορούν να θεωρηθούν χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Η αρραβωνιαστικιά του Μπακογιάννη ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη που τότε για κακή τύχη του μέλλοντα συζύγου της δεν ανήκε στη Νέα Δημοκρατία, αλλά στο ΚΚΕ εσωτερικού.
Η ιστορία όμως εκδικείται. Το «μαύρο πρόβατο» του 1974 έγινε ο άνθρωπος που γεφύρωσε το χάσμα δεξιών κι αριστερών το 1989 δείχνοτάς τους το δρόμο προς την εξουσία.
Όσο για τη «τριπλέτα» του Πολιτισμού στην ΕΡΤ… αποβλήθηκε από το σύστημα. Ο Μπακογιάννης έμεινε στο περιθώριο, ο Χορν πήρε πρωτοβουλίες μέχρι να αντικατασταθεί μετά τις εκλογές κι ο Οδυσσέας Ελύτης επέστρεψε στα γραπτά του.