ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο Τόμας Βίζερ υπήρξε ένα εμβληματικό πρόσωπο κατά τη διάρκεια των τριών ελληνικών μνημονίων και των διαπραγματεύσεων των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές. Στην εγχώρια μιντιακή και πολιτική πραγματικότητα ήταν το πρόσωπο που “αξιοποιήθηκε” περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο για να “στοιχειοθετηθεί” η καταστροφολογία του πρώτου εξαμήνου του 2015 και να κατηγορηθεί η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα για τους χειρισμούς της. Το ότι εκείνη η περίοδος στοίχισε από 80 έως 200 δισ. ευρώ (ανάλογα με την “ανάγνωση” των δηλώσεών του κάθε φορά) είναι κάτι που έχει καταγραφεί ως “το είπε ο Βίζερ”.
Είναι ο άνθρωπος που ως πρόεδρος του Euroworking Group και εξ απορρήτων του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και του Γερούν Ντάϊσελμπλουμ λείαινε το έδαφος για τις πολιτικές και επικοινωνιακές επιθέσεις που εκπορευόταν κάθε φορά από το Βερολίνο. Ήταν ο άνθρωπος που έκανε τις διαρροές στους δημοσιογράφους και είναι γνωστό πως η εκδοτική επιτυχία “Η τελευταία μπλόφα”, των δημοσιογράφων Ελένη Βαρβιτσιώτη και Βικτωρία Δενδρινού, οφείλεται κατά κύριο λόγο στα στοιχεία, τους διαλόγους και τις απόψεις για την περίοδο του 2015 που ο ίδιος διοχέτευσε.
Αξίζει, όμως, να αποκρυπτογραφήσει μερικά από τα ενδιαφέροντα πράγματα που είπε ο Τόμας Βίζερ κατά την παρουσίαση του βιβλίου. Διότι το 2015 μπορεί να αποτελεί την πολιτική εμμονή του Τόμας Βίζερ ( εν μέρει δικαίως διότι οι χειρισμοί του Γιάνη Βαρουφάκη υπήρξαν όντως εξαιρετικά επικίνδυνοι και επιβάρυναν την ελληνική οικονομία και τη θέση της χώρας), ωστόσο ο Γερμανός τεχνοκράτης ειπε και άλλα πράγματα:
Είπε για παράδειγμα ότι «το 2012 φοβόμασταν ένα ατύχημα, από μία λάθος πολιτική επιλογή. Ήταν σίγουρο όμως ότι η κυβέρνηση ήθελε να μείνει στο ευρώ. […] Το 2015 είχαμε την ακριβώς αντίθετη κατάσταση. Είχαμε μια κυβέρνηση που δεν ήθελε να μείνει στην ευρωζώνη και έλεγε συνέχεια θα φύγω.»
Ο κ. Βίζερ επεσήμανε ότι η Ελλάδα είναι διαφορετική όσον αφορά τον τρόπο που είναι δομημένη η κοινωνία. «Υπάρχει λίγη Ελλάδα μέσα στον καθένα από εμάς, συνηθίζω να λέω,» σημείωσε. «Δεν έχει γίνει ουσιαστική συζήτηση γιατί φτάσαμε ως εδώ, τι έκανε η χώρα λάθος. «Αν δε γίνει αυτό, δε μπορεί να οδηγηθεί η χώρα σε κάθαρση.»
Δεν έχει γίνει ποτέ ουσιαστική συζήτηση για την χρεοκοπία του 2009-2010, λέει ο Τόμας Βίζερ. Ακριβέστατο. Ωστόσο, όσοι βρέθηκαν δίπλα του στην παρουσίαση του βιβλίου, αλλά και ενισχύουν τις απόψεις του για το “καταστροφικό 2015”, είναι εκ των πρωταγωνιστών ή δευτεραγωνιστών της ελληνικής πτώχευσης. Κανείς εξ αυτών δεν έχει αναλάβει την παραμικρή ευθύνη, είτε ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, είτε στη Ν.Δ, είτε στους τεχνοκράτες της εποχής. Ο κεντρικός τραπεζίτης Γιαννης Στουρνάρας, για παράδειγμα, είναι ο άνθρωπος που βρέθηκε στο πλευρό του Κώστα Σημίτη κατά την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη. Υπήρξε, μαζί με τους Γιάννο Παπαντωνίου και Λουκά Παπαδήμο, εκ των τεχνοκρατών της εισόδου στο ευρώ. Τότε που θεμελιώθηκε η πορεία προς την χρεοκοπία, όπως λένε αρκετοί. Είναι ο άνθρωπος που ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ προανήγγειλε τακτικά, από το 2010 και μετά ότι επίκειται έξοδος της ελληνικής οικονομίας από την κρίση. Σε συνεντεύξεις του, μάλιστα, την τοποθετούσε χρονικά στο 2012, κάτι που, φυσικά, δεν συνέβη.
Ερωτώμενος για το εάν τελικά ο κ. Σόιμπλε είχε όντως σχέδιο Β’ ή μπλόφαρε, είπε χαρακτηριστικά «Το κουτί το έχω στη Βιέννη, δεν το έχω πετάξει.»
Η μεγαλύτερη, όμως, αποκάλυψη Βίζερ είναι ότι «το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε ήταν το 2010 όταν είπαμε ότι το ελληνικό χρέος ήταν βιώσιμο». «Φυσικά δεν ήταν βιώσιμο. […] Ήταν ένα τεράστιο λάθος, αλλά δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί,» επεσήμανε, προσθέτοντας ότι κάτι διαφορετικό θα επέφερε ακόμα χειρότερα αποτελέσματα σε μια τεταμένη κατάσταση.
Τεράστιο λάθος; Από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τον Γιάννη Στουρνάρα μέχρι τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αντώνη Σαμαρά, άπαντες δήλωναν πως το χρέος ήταν βιώσιμο. Ουδέποτε διαπραγματεύτηκαν μέτρα εξασφάλισης της βιωσιμότητας, αντιθέτως κατηγορούσαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους και όποιον δημοσιογράφο έλεγε το αντίθετο. Η μη εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους δεν ήταν μόνο ένα “τεράστιο λάθος” κατά τον Βίζερ, ήταν η μεγάλη υπονόμευση της χώρας και της οικονομίας.
Σημείωσε δε ότι το 2012 υπήρχε μια σημαντική ελάφρυνση χρέους, το PSI. Το 2014 θα έπρεπε οι δανειστές να έχουν προχωρήσει σε ελάφρυνση χρέους, αλλά οι πολιτικές δεν συνηγορούσαν σε αυτό. Το 2014. Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά διατεινόταν πως το χρέος είναι βιώσιμο.
Εκ των υστέρων, όπως τόνισε, οι δανειστές θα έπρεπε να έχουν δράσει από την αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010. «Θα ήταν σαν να δίνεις στο παιδί σου χρήματα να αγοράσει αυτοκίνητο και να μην ξέρει αν θα τα ξοδέψει όλα εκεί ή θα τα χαλάσει όλα στη ντίσκο,» σημείωσε. Υποδεικνύοντας και τους υπεύθυνους της κρίσης και της ένταξης στα μνημόνια με τον συγκεκριμένο τρόπο που αυτό συνέβη.
Όλα αυτά, όμως, δεν θα ειπωθούν ποτέ…