Αιμίλιος Χειλάκης: Δεν πρόκειται για κανονικότητα και κεντροδεξιά διακυβέρνηση, είναι μια διακυβέρνηση Α.Ε

Με τον Αιμίλιο Χειλάκη δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να σου ξημερώσει…Τον συναντάς μία Πέμπτη πρωί στο θέατρο “Βεάκη” στην οδό Στουρνάρη και έχεις όλη την καλή διάθεση να μιλήσετε για θέατρο, τέχνη, κουλτούρα και λίγο πολιτική. Πατάς όμως το rec στο κασετοφωνάκι και αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου δεν μπορεί να μπει σε πρόγραμμα ούτε σε δημοσιογραφικά κουτάκια. Πετάς, έτσι, τις σημειώσεις σου στα σκουπίδια και τον αφήνεις να οδηγήσει το παιχνίδι στο γήπεδο που θέλει ο ίδιος. Αντιδημοσιογραφικό; Ίσως. Αλλά και τρομερά απολαυστικό όταν μιλάς με τον Αιμίλιο.

Η συνέντευξη αρχίζει μ’ έναν πολιτικό μονόλογο…

Ξέρεις, είναι πολύ εύκολο να πλακώνεσαι. Είναι πάρα πολύ εύκολο τα εκνευρισμένα παιδάκια που νιώθουν τώρα ότι τα μάλωσαν στον πισινό να γίνουν οι επόμενες αναρχικές ομάδες που να είναι πραγματικά επικίνδυνες. Θέλω να σου θυμίσω τον Νίκο Ρωμανό, ένα παιδί του οποίου ο κολλητός σκοτώθηκε δίπλα του. Αυτό το παιδί κάποια στιγμή ανέλαβε δράση πάρα πολύ συγκεκριμένη και συγκροτημένη σε σχέση με τα πιστεύω του.

Για ποιο λόγο είναι κεντρώοι το 70% των Ελλήνων; Γιατί αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι στα δικά μας τα χέρια, ξέρουν ότι η οικονομική πολιτική της χώρας δεν είναι αποτέλεσμα της ψήφου μας, ότι η αμυντική πολιτική της χώρας σε σχέση με το ενεργειακό και τους γείτονες δεν είναι επίσης στο χέρι μας. Γνωρίζει όμως πάρα πολύ καλά ότι τουλάχιστον πρέπει το πρωί να πάει στη δουλειά και να πει καλημέρα στο διπλανό του. Και ο διπλανός μπορεί να έχει μία διαφορετική άποψη. Και θέλει μαζί του να πάει να παίξει και μπάλα κ.τ.λ. . Αν υπενθυμίσουμε στον Έλληνα ότι το κέντρο είναι το σημείο όπου κάποιος μπορεί να βρει μία σημαντική συνιστώσα κοινωνικής συνύπαρξης, νομίζω ότι θα μπορέσουμε να νικήσουμε τα άκρα. Και να μην έχουμε μία κοινωνία που είναι απλά συμβιβασμένη με τη μοίρα της.

Ας αρχίσουμε από εδώ λοιπόν: Πώς αντιλαμβάνεσαι την αλλαγή στάσης της αστυνομίας, που παρατηρούμε εσχάτως, με την έντονη καταστολή;

Ο μπαμπάς μου ήταν αξιωματικός της αστυνομίας. Έχω γνωρίσει αστυνομικούς, μορφωμένους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν κάνει σπουδές στη νομική. Το πρόβλημα που αναδείχθηκε τα τελευταία 35-40 χρόνια, και το ανέδειξε η λαϊκιστική πλευρά του ΠΑΣΟΚ, έχει να κάνει με την αντίληψη ότι τα λαϊκά παιδιά κάνουν τα καλύτερα γαμήσια. Η λαϊκότητα δεν σου προσδίδει και αυθεντικότητα. Αντιθέτως, μπορεί να είσαι πολύ αυθεντικός και να είσαι ο Μάνος Χατζιδάκις. Μέγας αστός αλλά πιο βαθιά κομμουνιστική σκέψη δεν έχω διαβάσει.

Commun ή social είναι δύο λέξεις που έχουν να κάνουν με το κοινό και το κοινωνικό. Να θυμηθούμε επίσης ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι η απάντηση του Χίτλερ απέναντι στο διεθνιστικό σοσιαλισμό της Σοβιετικής Ένωσης. Διεθνισμός είναι το “πατρίδα μας όλη η γη”, όχι η παγκοσμιοποίηση της αγοράς, το “αγορά μας, όλη η γη”. Ο Στάλιν ήταν εθνικιστής σοσιαλιστής, δεν είχε διεθνισμό μέσα του. Θα συμφωνήσω λοιπόν με την Ευρωπαϊκή Ένωση όταν θα πάει να συγκρίνει το σοβιετικό σοσιαλισμό με το φασισμό και θα πει “ναι, είναι πρόβλημα”. Δεν μπορείς όμως ποτέ να εξισώνεις την έννοια του κομμουνισμού με την έννοια του ναζισμού.

Ναι, αλλά σε ρώτησα για την αστυνομία και εσύ με έκανες βόλτα σε όλη την ιστορία του 20ου αιώνα…

Θα σε κάνω πάντα μεγάλες βόλτες, γιατί αν θέλεις να μιλήσουμε για ένα παιδί που παίρνει όπλο στο χέρι του πρέπει να τα πούμε όλα. Ο Κορκονέας πυροβόλησε ρεβανσιστικά. Κάποιος του είχε πετάξει μία μολότοφ και είπε “τώρα θα σε πυροβολήσω με το δικό μου όπλο”. Στην αστυνομία, αν ψάξουμε, όντως θα βρούμε βλάκες, αμόρφωτους, λαϊκιστές οι οποίοι συνορεύουν πολύ στη σκέψη με το μόρφωμα το πολιτικό που βρίσκεται υπό διάλυση. Ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί φασίστες. Από μία διμοιρία 50 ατόμων, εάν βρίζει ένας θα πρέπει οι υπόλοιποι να γυρίσουν να τον χτυπάνε με τα γκλομπ.

Δεν γίνεται όμως…

Όντως, δεν γίνεται, δεν το βλέπουμε. Θέλω όμως να πιστεύω ότι οι υπόλοιποι 49 θα τον έβριζαν τον έναν μαλάκα που πετάχτηκε και είπε μαλακία. Μπορούμε με τον τρόπο μας να υπενθυμίζουμε τη θέση μας.

Δεν πιστεύεις όμως και εσύ ότι κάπου η κατάσταση έχει ξεφύγει τους τελευταίους μήνες;

Θα απαντηθεί αυτό. Και πάρα πολύ σκληρά. Υπάρχουν δύο πόλοι αυτή τη στιγμή. Αυτοί που ορίζουν την καταστολή και αυτοί που ορίζουν, μέσα τους ξαφνικά, την επανάσταση. Είμαι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με Μαρξ, Μπακούνιν, Προυντόν, αυτά είναι τα διαβάσματά μου στα 16 και στα 17. Ξέρω πολύ καλά ότι για να ορίσεις την επανάσταση θα πρέπει να φτάσεις σε συνισταμένη πολλών συνιστωσών. Αυτή τη στιγμή οι συνιστώσες υπάρχουν, αλλά δεν έχουμε τον τρόπο να κάνουμε επανάσταση, γιατί δεν έχουμε κοινό εχθρό. Στη Ρωσία υπήρχε ο τσάρος και στη Γαλλία ο Λουδοβίκος. Πρέπει να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Αν διαβάσει κάποιος το κείμενό σου για τη Βολιβία, θα καταλάβει ότι υπάρχει το ερώτημα “σε τι να επαναστατήσεις”. Αν ρωτήσεις τους Βολιβιανούς τι πρέπει να υποστηρίξουν, θα είναι μπερδεμένοι, είμαι σίγουρος.

Γιατί το λες;

Από τη μία κάποιοι χαρακτηρίζουν τον Μοράλες φασίστα και δικτάτορα και πιστεύουν ότι κάποιος ήρθε για να τους σώσει. Τέλος πάντων. Όταν αντιλαμβάνεσαι τα παιχνίδια της γεωστρατηγικής, αρχίζεις να αναρωτιέσαι σε τι να επαναστατήσω ρε πούστη μου; Στην Ουάσιγκτον; Να πάρω πέτρες και να τις ρίχνω στο Λευκό Οίκο; Ξέρω, οι ιθαγενείς στη Βολιβία λένε ότι ο Μοράλες τούς έβγαλε από τη μεγάλη φτώχεια. Είναι περισσότεροι. Αλλά οι αστοί, που χαρακτηρίζουν τον Μοράλες δικτάτορα, κρατούν την οικονομία στα χέρια τους. Το να σηκώσεις, λοιπόν, μία μολότοφ και να την ρίξεις ενέχει δύο περιπτώσεις. Είτε ότι χτυπάς το κατεστημένο ανοργάνωτα και είσαι μία από τις 100 μολότοφ που πέφτουν κάθε Παρασκευή βράδυ μετά τις 2, είτε ότι σηκώνεσαι και λες “εγώ ξεκινάω πόλεμο”. Στα Εξάρχεια όμως δεν υπάρχει πόλεμος.

Η λαϊκότητα δεν σου προσδίδει και αυθεντικότητα. Αντιθέτως, μπορεί να είσαι πολύ αυθεντικός και να είσαι ο Μάνος Χατζιδάκις.

Μέση οδός χωρίς μολότοφ δεν υπάρχει;

Μιλάμε για τα άκρα αυτή τη στιγμή.

Θεωρείς ότι έχουμε κοινωνικό πόλεμο;

Άπελθε απ’ εμού το ποτήριον τούτο. Δεν θεωρώ ποτέ ότι έχει πάψει να υπάρχει ο “πόλεμος” αυτών που δουλεύουν νυχθημερόν για να επιβιώσουν και αυτών που δουλεύουν, νυχθημερόν επίσης, για να ορίσουν τι είναι το χρήμα. Όταν ένας εφοπλιστής κάνει ντιλ 500εκ. ευρώ δεν είναι ότι έχει βάλει 500εκ στην άκρη. Οχι, αυτά ίσως τα χάσει σ’ ένα άλλο ντιλ. Είναι ότι έχει ορίσει την αξία του χρήματος. Ας μην δαιμονοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα. Σε οποιοδήποτε περιβάλλον θα υπάρχει κάποιος που θα επιχειρεί να φτιάξει κάτι που θα διαδοθεί, ένα προϊόν. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στις σπηλιές. Το επιχειρείν θα υπάρχει πάντοτε. Δεν σου μιλάω γι’ αυτόν που φτιάχνει κάτι και το διαθέτει στην αγορά. Σου μιλώ γι’ αυτόν που ορίζει την τιμή του. Και συνήθως την τιμή του κάθε i-phone δεν την ορίζει η κάθε Apple.Την ορίζουν αυτοί που ορίζουν τη μετοχή της. Εγώ θα ήθελα να είχε όλος ο κόσμος i-Phone. Πιστεύω στον άριστο, στην αριστοκρατία δεν πιστεύω. Θα έπρεπε όλος ο κόσμος να έχει το καλύτερο κινητό της αγοράς. Όλοι. Όχι μόνο αυτοί που μπορούν να το πληρώσουν.

Πώς την βλέπεις τη νέα πολιτική κατάσταση που υπάρχει στη χώρα;

Θα τους φάει η καταναγκαστικότητά τους, αυτό το βοριδικό. Θα τους καταπιεί!

Και αν δεν υπήρχε αυτό;

Να σου πω κάτι; Με τους κκ Μητσοτάκη και Τσίπρα δεν διαφωνώ στα λεγόμενά τους. Διαφωνώ στον τρόπο άσκησης της εξουσίας τους. Διαψεύστηκαν και οι δύο. Μάλιστα, ο κύριος Μητσοτάκης είναι μέλλων διαψευδόμενος. Γιατί πρέπει να χαϊδέψεις και τα αυτιά του ψηφοφόρου σου που πάει για χούντα δαγκωτό. Η ακροδεξιά σκέψη υπάρχει ακόμα και στον μπογδανισμό. Φαντάσου, αυτός δεν έχει γνωρίσει χούντα, αλλά θέλει να έχει τη δύναμη του καταστολέα. Γαμάτο ε; Σε καταστέλλω ό,τι ώρα γουστάρω! Οι λεκτικοί βερμπαλισμοί των καταστολέων είναι πάρα πολύ αστείοι, γιατί κάποια στιγμή όλοι φτάνουν στα τρενάκια του Γεωργιάδη. Είναι η αντίληψη του ανθρώπου ο οποίος θέλει να βάλει τα πράγματα κάτω, να τα πατήσει, να τα λιώσει. Και όταν τον ρωτήσεις γιατί, θα σου πει γιατί έτσι θέλω. Τον λυπάμαι τον κύριο Μητσοτάκη που μίλησε για κανονικότητα. Ήθελα να ανοίξω ένα μπλοκ και να γράφω…Κανονικότητα, ημέρα 1η, κανονικότητα, ημέρα 2η. Και να δείξω ότι τα πράγματα δεν λειτουργούν. Δεν πρόκειται για κεντροδεξιά διακυβέρνηση. Είναι μία διακυβέρνηση Α.Ε. .

Σε θλίβει αυτό;

Πάρα πολύ. Δεν μπορούμε να έχουμε την Μενδώνη υπουργό πολιτισμού. Θα σου πω για ποιο λόγο. Γιατί δεν καίγεται για τον πολιτισμό. Θέλει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο πολιτισμός είναι κάτι πολύ πιο τετράγωνο. Δεν είναι. Δεν είναι τεχνοκρατικός ο πολιτισμός. Μπορεί να χρειαζόμαστε τεχνοκράτες για να ορίσουν την τιμή, αλλά ο πολιτισμός ενέχει μία τρέλα.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο news247.gr