Το δεύτερο βιβλίο της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού (Ματιέ, Μεταμεσονύκτιες εκδόσεις) είναι πολύ διαφορετικό και πολύ ίδιο με το πρώτο (Απαρατήρητοι, εκδόσεις Πόλις). Αυτή τη φορά δεν ασχολείται με τους ανθρώπους που δεν τους προσέχουμε γιατί κάνουν αδιάφορα και απρόσωπα επαγγέλματα (την ταμία στο σούπερμάρκετ, τον ντελιβερά και τους άλλους) αλλά και πάλι κοιτάζει τους “κάτω”.
Πρωταγωνιστής του βιλίου είναι ένας κούριερ, vegan, που μπλέκει σε μια ομάδα οικο-εξτρεμιστών και καταλήγει στην εντατική μετά από ένα άγριο λυντσάρισμα στο σούπερμάρκετ που η ομάδα του, οι Αλεπούδες, λήστεψε.
Η ιστορία είναι σκοτεινή και εξελίσσεται μέσα από τις αφηγήσεις της οικογένειάς του, των συντρόφων του, της ταμία που βιντεοσκόπησε το λυντσάρισμα, της πελάτισσας που τον κλότσησε, του ιδιοκτήτη του σούπερμάρκετ, του υπαλλήλου που έδωσε το πιο σκληρό χτύπημα, εκείνης που φώναξε “αφήστε τον”, του αστυνομικού που έκανε τη χειροπέδηση, του ΕΚΑΒίτη, ενός δημοσκόπου, βουλευτών, μιας ρεπόρτερ που καλύπτει το θέμα σε κανάλι και άλλων που προσεγγίζουν το γεγονός με το δικό τους τρόπο.
Τα όρια ανάμεσα στη δημοσιογραφική έρευνα και τη λογοτεχνία τα βρίσκει ο αναγνώστης χωρίς διαμεσολάβηση. Οι συνειρμοί με το φονικό λυντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου είναι αναπόφευκτοι και τα συμπεράσματα για τη λειτουργία των ΜΜΕ και την μικροαστική βία απέναντι στο ανοίκειο επώδυνα.