Θα επιμείνω στη θέση που εξέφρασα ότι όταν ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας -όποιος και αν είναι- βρίσκεται στο εξωτερικό και διαπραγματεύεται σημαντικά θέματα, πρέπει οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, εάν δεν είναι υποστηρικτικές, τουλάχιστον να κρατούν χαμηλούς τόνους. Στους ομογενείς της Αμερικής, είναι κανόνας ανεξάρτητα από την προτίμησή τους σε ελληνικά πολιτικά κόμματα, να βοηθούν τους Έλληνες πολιτικούς και ειδικά τους πρωθυπουργούς. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, τους ήταν αντιπαθέστατος όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός -παρότι διαφωνούσαν μαζί του- στην πλειοψηφία τους βρέθηκαν δίπλα του. Και καλώς έπραξαν.

Και αν η περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου είναι μακρινή, του Αλέξη Τσίπρα είναι πρόσφατη. Έγιναν ξαφνικά οι ομογενείς Συριζαίοι; Όχι βέβαια. Αλλά έπρεπε να τον υποστηρίξουν, διότι βοηθώντας τον σημερινό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, βοηθούσαν την Ελλάδα.

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αντιμετωπίστηκε -πριν ακόμα φτάσει- με εξαιρετικά αρνητικό τρόπο από την αντιπολίτευση. Λίγο-πολύ ακούσαμε ότι πούλησε τα πάντα στους Αμερικανούς πριν ξεκινήσει από την Αθήνα. Και αναρωτήθηκα: «Πούλησε» τα ήδη «πουλημένα»; Η Ελλάδα επέλεξε να είναι σύμμαχος της Δύσης και της Αμερικής και στο πλαίσιο αυτό υλοποιεί τις υποχρεώσεις της προς το ΝΑΤΟ. Μπορεί να διαφωνούμε -προσωπικά διαφωνώ σφόδρα-, λόγω της μόνιμα φιλοτουρκικής στάσης της Δυτικής Συμμαχίας, αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει. Η Ελλάδα -και κάθε κυβέρνηση της το ακολουθεί- είναι προσηλωμένη και ταγμένη στις αρχές του ΝΑΤΟ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ