ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος έγραψε –στο anoixtoparathryro.gr – πως το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα για διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύεται “εκ των έσω” και επικαλέστηκε ένα κείμενο των “53” που, ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως υποστηρίζει, επιδιώκουν το συνέδριο του Μαϊου να είναι εαρινή σύναξη των original Συριζαίων με “γκεστ σταρ” όσους προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ κλπ.
Οι “53”, δια του commonality.gr, του απάντησαν, διέψευσαν τα περί υπονόμευσης, και προσπάθησαν να τον απαξιώσουν ως “πολυγραφότατο κεντροαριστερό δημοσιογράφο”. Και…η ζωή στην Κουμουνδούρου συνεχίζεται.
Με κομψό τρόπο, ο εμπειρότατος Δημήτρης Παπαδημούλης παρενέβη, επιβεβαιώνοντας έμμεσα πως οι “ομαδοποιήσεις” και “η ανακάλυψη εσωτερικών εχθρών” καλά κρατούν. Μια ωραία ατμόσφαιρα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς.
Η αλήθεια είναι πως συνέδριο σε κόμμα της Αριστεράς χωρίς παρασκήνιο, “ποσοστώσεις”, ιδεολογικά “δισκοπότηρα” και επικλήσεις της “καθαρότητας” είναι ομελέτα χωρίς αβγά. Υπάρχει, όμως, και κάτι πέρα απ΄ όλα αυτά, που με γνώση και επιμονή αναλύουν όσοι γνωρίζουν καλύτερα εμού τα “υπόγεια ρεύματα”.
Πριν κάμποσο καιρό -μετά τη μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκλογές του Ιουλίου– ρωτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας: “Θέλεις να ξαναγίνεις πρωθυπουργός;”.
Κοίταξε τον συνομιλητή του μάλλον με την επιείκια ανθρώπου που βρίσκεται αντιμέτωπος με κάποιον αφελή.
Δεν είπε “τι ερώτηση είναι αυτή;“, αλλά το βλέμμα του αυτό υπονοούσε. Όταν αντιλήφθηκε πως ο συνομιλητής του μιλούσε σοβαρά, έδωσε την απάντηση που θα περίμενε κανείς. Πως “φυσικά και θέλει να ξανακυβερνήσει”. Στον εγχώριο -και όχι μόνο- διπολισμό, άλλωστε, θεωρείται αυτονόητο ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης να επιδιώκει την εναλλαγή στην διακυβέρνηση με τον “αντίπαλο” πόλο. Άρα, τι ρωτούσε ο άνθρωπος…
Μόνο που τα αυτονόητα δεν είναι πάντοτε αυτονόητα.
Επιμένω, όμως, συμφωνώντας με τον “αφελή” που έθεσε την παραπάνω ερώτηση στον Τσίπρα, πως η ίδια ερώτηση θα έπρεπε να διατυπώνεται σε όλα τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τους “53”, τις άλλες συνιστώστες, τους Πασόκους που έχουν προσχωρήσει, ακόμα και στον θυρωρό και τον καφετζή της Κουμουνδούρου: “θέλετε να ξανακυβερνήσετε;”. Από ένστικτο και μόνο πιστεύω πως η καταφατική απάντηση δεν είναι δεδομένη και κατηγορηματική.
Σε βαθμό που ίσως θα άξιζε τον κόπο η επιλογή συνέδρων ενόψει της διεύρυνσης του Μαϊου να συνδυάζεται με κάποιο “τεστ αληθείας” (ή “ανιχνευτή ψεύδους”). Καλώδια, αποκωδικοποιητής συναισθημάτων, οι γνωστές ερωτήσεις και όλα αυτά…
Διότι με όλη αυτή την εσωστρέφεια που παράγουν κάποιοι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όλα τα παραπάνω αυτονόητα δεν είναι τελικά αυτονόητα.
Όμως, το 32% που ψήφισε (τον Τσίπρα, ή τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα αρχηγό, όπως θέλει το βλέπει κανείς), από τις 8 Ιουλίου και εντεύθεν ζει με την ελπίδα πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναγίνει πρωθυπουργός. Όχι, οποιοσδήποτε αρχηγός, για να συνεννοούμαστε.
Όλος αυτός ο κόσμος, αριστεροί, κεντροαριστεροί, πρώην Πασόκοι, μετριοπαθείς κεντροδεξιοί, λιγότερο ή περισσότερο ριζοσπάστες, ελαφρώς (κρυφο)φιλελεύθεροι, και ούτω καθ΄ εξής, δεν επέλεξε να ταυτιστεί με το συγκεκριμένο κόμμα για να συμμετάσχει σε κάποια διαδικασία ομφαλοσκόπησης και αναζήτησης της “χαμένης Ατλαντίδας”.
Πρωτίστως, και τόσο απλά –και κυνικά, θα πουν ορισμένοι-, επιθυμεί να δει τον ΣΥΡΙΖΑ να ξανακυβερνά. Με πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Και όσο προχωρά η διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και εδραιώνει την ηγεμονία της, τόσο περισσότερο το επιθυμεί.
Με δύο “αστερίσκους”:
Πρώτον, ο κόσμος κουράζεται. Κανείς δεν πρέπει θεωρείται δεδομένος. Το 32% εύκολα μπορεί να γίνει 28% ή 20%, εάν αντιληφθούν πως η μελλοντική εναλλακτική διακυβέρνηση σπαταλά τον χρόνο της σε μικροσυγκρούσεις για το εάν η “Προοδευτική Συμμαχία” θα είναι στη μαρκίζα ή στην κουζίνα με τους μάγειρες.
Δεύτερον, οι ψηφοφόροι του Ιουλίου εμφορούνται από την άποψη πως “ο Τσίπρας είναι ηγετική προσωπικότητα” και πως μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Για να επιβεβαιωθούν όλα αυτά πρέπει, πρωτίστως, να διαπιστώσουν πως η “ηγετικότητα” μπορεί να κερδίζει τις μικρές μάχες οπισθοφυλακών πριν φτάσει στο Αούστερλιτς.
Αλλιώς, υπάρχει κίνδυνος να φοβηθούν πως επίκειται Βατερλό. Και τότε δεν είναι απίθανο να σπεύσουν στα σούπερ μάρκετ για τις κατάλληλες προμήθειες και να κλειστούν στα σπίτια τους…
Σ.Κ