ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ “Χούντα” η κυβέρνηση για τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Κώστα Μουτζούρη, με αφορμή την θηριώδη απόβαση των δυνάμεων των ΜΑΤ σε Λέσβο και Χίο. Ο περιφερειάρχης δεν είναι τυχαία περίπτωση. Πρώην πρύτανης, γενικός γραμματέας Λιμένων στο υπουργείο Ναυτιλίας επί κυβέρνησης Σαμαρά, υποψήφιος βουλευτής με τη Ν.Δ, “αντάρτης” στις περιφερειακές εκλογές του 2019 με “παρασκηνιακή” στήριξη από τους βουλευτές Χαράλαμπο Αθανασίου και Νότη Μηταράκη. Σκληρός νεοδημοκράτης μέχρι το μεδούλι, εξ αυτών που πρωτοστάτησαν στις επιθέσεις κατά της προηγούμενης κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ) για την Μόρια και εν γένει το προσφυγικό.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Ενεοί και οι αντιπεριφερειάρχες του, πολιτευτές κι αυτοί του κυβερνώντος κόμματος. “Δεν ονειρεύομουν ποτέ πως θα δεχθώ χημικά από κυβέρνηση της Ν.Δ”, είπε, ένας απ΄ αυτούς, με ανάμεικτα συναισθήματα αφέλειας και οργής.
Στη Σάμο, τη Λέρο, την Κω, τη Λέσβο, τη Χίο παραιτούνται η μία μετά την άλλη οι ΝΟΔΕ της Ν.Δ. Στη Χίο, το πολιτικό γραφείο του Νότη Μηταράκη έχει κατεβάσει ρολά και φρουρείται από αστυνομικές δυνάμεις.
Ο υπουργός…λείπει σε τάξίδι στην Αθήνα για δουλειές. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως τα πολιτικά “καύσιμα” του νέου υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής εξαντλήθηκαν πριν καλά καλά φτάσει στην πρώτη στροφή και πως δύσκολα θα μπορέσει να επιστρέψει έστω και για σαββατοκύριακο στην εκλογική του περιφέρεια.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, ο Μηταράκης είναι ίσως αυτός που φταίει λιγότερο. Αν και θα “καεί” πρώτος.
Επιστρατεύθηκε –λόγω καταγωγής (Χιώτης) και λόγω πολιτικής συγγένειας με την “ομάδα Σαμαρά”– για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όταν είχαν ήδη “αποστρατευθεί” όσοι ασχολήθηκαν από το καλοκαίρι έως σήμερα με το μεταναστευτικό, κι όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει μαζεμένες όσες κυβιστήσεις γίνονται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής.
Οι πληροφορίες θέλουν, μάλιστα, το γνωστό ισχυρό δίδυμο του Μεγάρου Μαξίμου να έχει προτείνει για τη θέση του επανασυσταθέντος υπουργείου τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ως τον “άνθρωπο που ξέρει να κάνει τη δουλειά και να την παρουσιάσει σωστά…”. Ο Χρυσοχοϊδης, όμως, ως έμπειρη και “παλιά καραβάνα” μύρισε από χιλιόμετρα μακριά το μπαρούτι και αρνήθηκε. Ο Μηταράκης κρίθηκε ως η “καλύτερη επόμενη (και αναλώσιμη) λύση”, για να διαχειριστεί μια πολιτική εκ των προτέρων ατελέσφορη.
Τα λάθη στους κυβερνητικούς χειρισμούς πρέπει να διδάσκονται στις σχολές διαχείρισης κρίσεων.
Είχε υποσχεθεί αποσυμφόρηση των νησιών και αντί να πείσει τους δικούς της βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους να δεχθούν την μετεγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών στις περιοχές τους, έστειλε τα ΜΑΤ να δείρους κατοίκους και αιρετούς ασχέτως “χρώματος” και να επιβλέψουν τις μπουλντόζες στην κατασκευή νέων κλειστών δομών.
Το “κλειστές” αποτελεί βεβαίως επίφαση, καθώς τελικά θα είναι “ελεγχόμενες” (η Κομισιόν βγάζει φλύκταινες με τον όρο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καραδοκεί), και, βεβαίως, θα λειτουργούν πιθανότατα παράλληλα με τις υπάρχουσες ανοιχτές.
Αυτό φοβούνται οι νησιώτες και σε αυτό η κυβέρνηση έχασε τη μάχη της πειθούς και με μανία επιδιώκει να κερδίσει τώρα τον “πόλεμο της Καράβας και του Μανταμάδου”. Και τρέμει στην ιδέα πως στην Ανάσταση οι “ρουκέτες” του Βροντάδου θα αποκτήσουν για πρώτη φορά στόχο –τις δυνάμεις των ΜΑΤ.
Η κυβερνητική επιχειρηματολογία οχυρώνεται πίσω από τις “γκρίζες” ζώνες της Κοινής Δήλωσης Ε.Ε- Τουρκίας που, όπως λέγεται, απαγορεύει την μετεγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα. Το διέψευσε, βεβαίως, έμμεσα, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν και αρμόδιος Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς, αλλά ακόμα κι έτσι να ήταν ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υπεύθυνος για την μεταναστευτική πολιτική…Εξωτερικού (Κουμουτσάκος) έχουν κάνει κάποιο σοβαρό διάβημα προς τις Βρυξέλλες ή έχουν ζητήσει να επανεξετασθεί το θέμα.
Και εν μέσω όλων αυτών ήρθε και η γκάφα της χρονιάς δια στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Με τα κλειστά κέντρα προστεύεται καλύτερα ο πληθυσμός από την επιδημία του κοροναϊου, είπε με στόμφο νομπελίστα λοιμωξιολόγου ο Στέλιος Πέτσας.
Πως γίνεται τώρα να προστατευθούμε από τον Covid 19 με τα κλειστά κέντρα, τα οποία θα κατασκευαστούν στην καλύτερη περίπτωση σε έξι μήνες από σήμερα, όταν, δηλαδή, ο κίνδυνος –όπως λένε οι πραγματικοί επιστήμονες- θα έχει παρέλθει, μόνο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το γνωρίζει. Ακόμα και στο Μαξίμου, όπως μαθαίνω, τραβούν τα μαλλιά τους με το “επιχείρημα”…
Για κάποιους λόγους που δεν έχουν ακόμα αποσαφηνιστεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται αποφασισμένος να προχωρήσει στην κατασκευή των κλειστών κέντρων ακόμα κι αν χρειαστεί να “θυσιάσει” πολιτικά τα νησιά. Υπό άλλες συνθήκες θα του αναγνώριζε κανείς ότι παραγνωρίζει το πολιτικό κόστος, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Διότι η πραγματική ανάληψη πολιτικού κόστους είναι να πεισθούν, πρώτα οι Βρυξέλλες (με τις σχετικές και αναγκαίες απειλές), και μετά οι “πολιτικάντηδες” –όπως ο ίδιος είπε από την Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ– που υπονομεύουν την κυβερνητική πολιτική. Με την διαφορά πως αυτοί δεν είναι στα νησιά (τον Μουτζούρη και την παρέα του εννοούσε), αλλά στη Βόρεια Ελλάδα, τη Θεσσαλία, την Κρήτη, τη Στερεά Ελλάδα. Εκεί όπου έχει δεσμευθεί πως θα κατασκευαστούν νέες δομές φιλοξενίας των προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στη “ζούγκλα” της Μόριας, την ΒΙΑΛ, τη Λέρο, τη Σάμο, την Κω.
Στα νησιά αυτά η Ν.Δ εκλέγει δέκα βουλευτές οι οποίοι δεν τόλμησαν να αρθρώσουν ούτε μια λέξη για την απόβαση των ΜΑΤ, οι συνέπειες, ωστόσο, θα φανούν κάποια στιγμή στο μέλλον.
Όλα δείχνουν, όμως, πως στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αποφασίσει να δράσουν με την λογική του “ελάσσονος κακού”. Αντί να πράξουν το σωστό κι ας δυσαρεστήσουν τους ψηφοφόρους τους στην υπόλοιπη Ελλάδα “καίνε” τα υψηλά εκλογικά ποσοστά της Ν.Δ στα πέντε νησιά. Και κρατούν “ήσυχους”, πιθανώς, τους Ευρωπαίους εταίρους που ίσως προτιμούν -υποκριτικά, όπως συνήθως– τα απάνθρωπα γκέτο στα νησιά από τις ανθρώπινες δομές στην ενδοχώρα.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως στο πρωθυπουργικό επιτελείο έχουν την άποψη πως με το χρόνο οι αντιδράσεις θα κοπάσουν, ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εισπράξει από την οργή των νησιωτών.
Αυτή, φυσικά, δεν είναι λογική μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να επιλύσει το πρόβλημα, αλλά ενός κλειστού επιτελείου που λειτουργεί με επικοινωνιακά και μιντιακά κριτήρια. Το γεγονός ότι οι συγκρούσεις των νησιωτών με τα ΜΑΤ υποβαθμίζονται στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης δείχνει πως αυτή η προσπάθεια βρίσκει ευήκοα ώτα…