Μου έλεγαν δύο διευθυντές ειδήσεων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε μια συζήτηση περί του πως θα διαμορφωθεί το μιντιακό τοπίο μετά τις εκλογές του Ιουλίου:
“Είναι κεντρική απόφαση να μην δώσουμε έμφαση στην ενημέρωση αλλά στην ψυχαγωγία. Άλλωστε η επόμενη χρονιά (2020) δεν θα είναι πολιτική χρονιά, δεν θα υπάρξουν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις”.
Μέσα έπεσαν!!! Η αγωνία και το άγχος ορισμένων να υποτιμήσουν την πολιτική και τα κοινωνικά της συνακόλουθα, για ευνόητους λόγους, οδήγησαν στην μονοκαλλιέργεια της “Άγριας Μέλισσας” και του “My Style Rocks”.
Θα μου πείτε, όταν βρίσκεσαι σε κατ’ οίκον περιορισμό λόγω κοροναϊού, η μυθοπλασία και το ριάλιτι είναι μια κάποια λύσις. Και τα αντανακλαστικά της δημοσιογραφίας; Η ανάγκη του κόσμου για ενημέρωση;
Από το φθινόπωρο έως σήμερα, οι πολιτικές εξελίξεις είναι κατακλυσμιαίες. Ελληνοτουρκικά, προκλήσεις στο Αιγαίο, Oruc Reis και γεωτρύπανα, Μητσοτάκης με Ερντογάν και ξανά Ερντογάν με Μητσοτάκη, προσφυγικό, “πολεμικό κλίμα” στον Έβρο, “αποβάσεις” ακροδεξιών στα νησιά, Covid 19 και κατάρρευση κρατικών δομών, κοινωνιών και οικονομιών και ένας Θεός ξέρει τι ακόμα μας περιμένει.
Η δημοσιογραφία δοκιμάζεται, η δημόσια τηλεόραση αναζητεί ακόμα βηματισμό με σχέδια επί σχεδίων αλλά χωρίς, ακόμα, ροή συνεχούς ενημέρωσης για τους πολίτες που βομβαρδίζονται και νοιώθουν να κινδυνεύουν, τα ιδιωτικά κανάλια αναπροσαρμόζουν προγράμματα και προϋπολογισμούς για να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες.
Γι’ αυτό, φίλτατοι διευθυντές των καναλιών, “μηδένα προ του τέλους μακάριζε“.
Διότι φίλη η “ανάγκη” να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι και να μην ενοχληθούν όσοι ενοχλούνται με το παραμικρό, φιλτάτη, όμως, η ενημέρωση και ο σχολιασμός. Η μπάλα, όμως, πιθανότατα χάθηκε…
Σ.Κ