Newsroom Team Απαντήσεις για το ζήτημα της αναβολής αύξησης του κατώτατου μισθού ζητούν από τον υπουργό Εργασίας οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Μουλκιώτης και Βασίλης Κεγκέρογλου.
«Η απόφαση της κυβέρνησης να αναβάλει τη διαδικασία καθορισμού κατώτατου μισθού, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 14 της από 1-5-2020 ΠΝΠ, και μάλιστα αποκρύπτοντάς την κατά την ανακοίνωση των μέτρων που λαμβάνει για την στήριξη των εργαζομένων στις 30-4-2020, προστίθεται στις ήδη δυσμενείς διατάξεις για τους εργαζόμενους, που έχουν εφαρμοστεί με αφορμή την πανδημία του νέου κορωνοϊού COVID-19: παράταση αναστολής των συμβάσεων εργασίας, ουσιαστική παγίωση της εκ περιτροπής εργασίας με μείωση 50% μισθών, μονιμοποίηση της ελαστικοποίησης των μορφών εργασίας, συνεχιζόμενης και της μη δήλωσης των υπερωριών από τον εργοδότη» αναφέρουν οι βουλευτές.
Όπως εξάλλου τονίζουν «η πράξη αυτή επιτείνει και τους φόβους για ενδεχόμενη μείωση μισθών και ημερομισθίων, δεδομένου ότι ο καθορισμός τους γίνεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών».
Οι βουλευτές ζητούν από τον αρμόδιο Υπουργό να απαντήσει «γιατί απέκρυψε την ειλημμένη απόφαση που αναφέρεται στο άρθρο 14 της ΠΝΠ από τις ανακοινώσεις των μέτρων στις 30-4-2020 και ποια ήταν η αιτία πολύμηνης αναβολής (και κατ’ ουσίαν ματαίωσης) της διαδικασίας καθορισμού του κατώτατου μισθού για το 2020».
Επιπλέον, ερωτούν αν ενόψει της επέκτασης της μερικής απασχόλησης, είτε διά του υποχρεωτικού συστήματος της ειδικής εκ περιτροπής εργασίας είτε με την, με οποιοδήποτε τρόπο, μείωση του χρόνου εργασίας με συνέπεια τη μείωση των αποδοχών, τι μέτρα σχεδιάζει να λάβει για την αποτροπή του θλιβερού φαινομένου.
Τέλος, πώς θα αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κατάρρευσης της πλήρους απασχόλησης (με την εκτίναξη ευέλικτων μορφών εργασίας-μερική απασχόληση, διαλείπουσα, εκ περιτροπής κλπ.) στο ασφαλιστικό σύστημα αλλά και η εκ των πραγμάτων αδυναμία της δυνατότητας συλλογικής δράσης.