ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αμέσως μόλις επανήλθε στο δημόσιο διάλογο η, κατά την κυβέρνηση, dream team των οικονομολόγων που θα εκπονήσει το εθνικό σχέδιο της επόμενης μέρας, το libre.gr σας είχε κρατήσει ενήμερους, είχε υπενθυμίσει τις απόψεις του επικεφαλής εξ αυτών, του νομπελίστα και ακαδημαϊκού Χριστόφορου Πισσαρίδη («Υποστηρικτής των μνημονίων ο νομπελίστας Πισσαρίδης που αναλαμβάνει το “ταμείο των 32 δισ”»).
Δεν ήταν βέβαια ο μόνος που προέβλεπε 4ο μνημόνιο με κυβέρνηση Τσίπρα, άλλωστε όλοι, ακόμη και οι νομπελίστες έχουν δικαίωμα σε μια άστοχη πρόβλεψη. Σήμερα, το libre.gr. κάνει μια «βουτιά» σε παλαιότερες απόψεις του κ. Πισσαρίδη, πολύ πριν, δηλαδή, γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, καταδεικνύοντας τη σταθερότητα -εμμονή, θα την χαρακτήριζαν κάποιοι- στα «εργαλεία» που απαιτούνται για να είναι, κατ’ αυτούς, μια οικονομία υγιής. Αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι τόσο οι προσωπικές απόψεις, παλαιές και νεότερες, ενός κορυφαίου επιστήμονα, αλλά το αποτύπωμα, ασφαλώς, που θα αφήσει στην επιτροπή για το εθνικό σχέδιο της μεταμνημονιακής Ελλάδας.
Άρθρο – παρέμβαση
Και, ξεκινάμε από το εμβληματικό άρθρο του Χρ. Πισσαρίδη από κοινού με δύο ακόμη καθηγητές με ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό, τους Γ. Ιωαννίδη και Κ. Αζαριάδη (ο τελευταίος επιχειρηματολογούσε το 2016 -στους «Φακέλους» του Αλ. Παπαχελά- υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη). Οι τρεις καθηγητές αρθρογραφούσαν στην «Καθημερινή» σε δύο συνέχειες, τον Οκτώβριο του 2010, με θέμα, «Προτάσεις για μια αναπτυξιακή στρατηγική» -ό,τι δηλαδή είναι και το αντικείμενο της επιτροπής των «σοφών» σήμερα. Και οι ιδέες τους τροφοδότησαν τα μνημονιακές πολιτικές των επόμενων ετών, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων.
Με αφετηριακή τους θέση ότι το δημόσιο πρέπει να υποχωρήσει έναντι του ιδιωτικού, πρότειναν χαρακτηριστικά ότι «η κεντρική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας, προστασίας του πολίτη, υποδομών, και κοινωνικής πρόνοιας». Εκτέλεση και συντήρηση σύγχρονων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων, έπρεπε να δοθεί στους ιδιώτες με αντάλλαγμα «αφορολόγητη εκμετάλλευση για 30 χρόνια».
«Μαχαίρι» στους δημόσιους υπαλλήλους
Αξιοποιώντας επίσης τα φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο, οι Χρ. Πισσαρίδης, Κ. Αζαριάδης, Κ. Ιωαννίδης σημείωναν πως «οι ωφέλειες από καλύτερη διοίκηση θα είναι ακόμα μεγαλύτερες εάν συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας από 25% της συνολικής απασχόλησης σε 15%, όπως είναι στην Ισπανία και την Κύπρο». Οι ιδέες αυτές θα είχαν, φυσικά, και κάποιο ανθρώπινο κόστος, επ’ αυτού πρότειναν λοιπόν: «Η απασχόληση στον γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 σε 700 χιλιάδες μέχρι το 2015, με πώληση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, και ανακατανέμεται ορθολογικά. Πλεονάζοντες υπάλληλοι αδειοδοτούνται με 80% των αποδοχών για 3 χρόνια, 60% για τα επόμενα δύο. Άτομα άνω των 55 ετών υπόκεινται σε ειδική μεταχείριση».
Είχαν όμως προτάσεις και για τα ελληνικά πανεπιστήμια: «Ανακαλείται η απαγόρευση ιδιωτικών πανεπιστημίων και αστυνομικής παρουσίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η χρηματοδότηση και επίβλεψη των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μεταφέρεται από το υπ. Παιδείας σε περιφερειακές αυτοδιοικήσεις. Για την περίοδο 2011-13 η διαχείριση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ανατίθεται έκτακτα σε επιτροπές πανεπιστημιακών, Ελλήνων και ξένων, που αξιολογούν μέλη ΔΕΠ, διοικητικό προσωπικό και σπουδαστές με διεθνή κριτήρια (σ.σ. προφητικό!). Πλεονάζον προσωπικό απομακρύνεται…».
Στη φαρέτρα των προτάσεων των τριών καθηγητών ήταν και η νομοθέτηση χρονοδιαγράμματος «απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αγορών».
Ριζικές ανατροπές στα εργασιακά
Ενώ στο κεφάλαιο των εργασιακών ζητούσαν τα εξής: «Αναδιοργανώνεται το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις ρυθμίζουν αμοιβές και όρους απασχόλησης και αποζημίωσης. Απεργιακές αποφάσεις σωματείων απαιτούν πλειοψηφία των μελών τους σε μυστικές ψηφοφορίες υπό δικαστική επίβλεψη».
Κάποιες φορές ξέφευγαν πάντως από τον αυστηρά τεχνοκρατικό λόγο -έκαναν φερ’ ειπείν λόγο για «έκλυτη σπατάλη στον δημόσιο τομέα» ενώ χαρακτήριζαν την υπερκατανάλωση ως τη «μεγάλη αδυναμία της ελληνικής οικονομίας».
«Γενναιόδωρες» οι συντάξεις στην Ελλάδα
Με δεδομένο, όπως έγραφαν, ότι στη χώρα μας «οι συντάξεις είναι οι πλέον γενναιόδωρες», κατέθεταν την πρόταση, «η συνταξιοδότηση να γίνεται σε ηλικία 63 ετών, κατά μέσον όρο με τις συντάξεις στο 65% των αποδοχών».
Άλλωστε, «συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση οργανώνονται σε σύστημα εν μέρει βασιζόμενο σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς, και οι αντίστοιχοι πόροι επενδύονται. Ορθά υπολογισμένος φόρος εξασφαλίζει αξιοπρεπή ελάχιστη σύνταξη για όλους», χωρίς, πάντως, να προσδιορίζουν το ύψος αυτής ή τις ελάχιστες, κατ’ αυτούς, προϋποθέσεις για αξιοπρεπή βίο.
Και για τη δημόσια Υγεία, «τα δημόσια νοσοκομεία οργανώνονται ως αυτοτελή ιδρύματα και αποζημιώνονται από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες μέσω ενός συστήματος υποχρεωτικής ασφάλισης υγείας υπό την επίβλεψη του κράτους».
Δέκατη τέταρτη και τελευταία πρόταση των τριών πανεπιστημιακών ήταν η εξής: «Όλοι οι άμεσοι φόροι στις επιχειρήσεις μειώνονται στο 10%, όπως στην Κύπρο. Οι κρατήσεις για κοινωνική ασφάλιση μειώνονται βαθμιαία μέχρι το 2015 κατά το ένα τρίτο. Το φορολογικό σύστημα αναμορφώνεται, με τους φόρους εισοδήματος μειούμενους στο μισό, και συνδυάζεται με σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα που εγγυάται ελάχιστο εισόδημα για εργαζομένους και συνταξιούχους». Εδώ η μείωση της φορολογίας είναι το… τυράκι, η εξασφάλιση ελάχιστου εισοδήματος, και μόνον, από το κράτος για εργαζόμενους και συνταξιούχους είναι η φάκα.
Ενώ σε διευκρινιστικές δηλώσεις του, στην «Καθημερινή» και πάλι, μερικές μέρες μετά – είχε μεσολαβήσει, φαίνεται, θύελλα αντιδράσεων για το άρθρο-παρέμβαση -, ο Χρ. Πισσαρίδης έλεγε ότι το κράτος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να απολύει, όμως ταυτόχρονα με τη δυνατότητα απολύσεων στο Δημόσιο θα πρέπει να αυξηθεί και το επίδομα ανεργίας.
Περισσότερα στο libre.gr