Newsroom Team Ο καθηγητής και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης Γιώργος Πλειός απαντά σε ερωτήσεις της «Εφ.Συν.» για την αδράνεια στην εξέταση καταγγελιών, για τις καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων, για το έλλειμμα ενημέρωσης και για τις πολιτικές σκοπιμότητες που κάνουν την Ανεξάρτητη Αρχή να υπολειτουργεί.
Η είδηση είναι μία και συγκεκριμένη: το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το ΕΣΡ, υπολειτουργεί. Δεν παίρνει καν αποφάσεις, συνεδριάζει αραιά και πού, εδώ και μήνες είναι σαν να μην υπάρχει. Σκεφτείτε πως εδώ κι έναν χρόνο σταμάτησε να ενημερώνει και τους δημοσιογράφους.
Η εφημερίδα ζήτησε από τον Γιώργο Πλειό, ο οποίος είναι μέλος του ΕΣΡ (είναι καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ερευνας στα ΜΜΕ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών) να απαντήσει σε μερικά σχετικά ερωτήματα.
▪ Αν το ΕΣΡ παραμένει σε «χειμερία νάρκη»…
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, επί δίμηνο δεν έλαβα μέρος σε σημαντική συνεδρίαση, συγκεκριμένα μεταξύ 10 Μαρτίου που ήταν η τελευταία και 11 Μαΐου που ήταν η επόμενη. Στο διάστημα αυτό 1 ή 2 φορές εκλήθην να τοποθετηθώ (από απόσταση) για κάποια κοινωνικά μηνύματα των οποίων εκκρεμούσε η έγκριση. Τώρα αν αυτό που έγινε στο ΕΣΡ μπορεί να χαρακτηριστεί «χειμερία νάρκη», είναι στην εκτίμηση του καθενός που θα το κρίνει.
▪ Αν υπάρχει πολιτικός δάκτυλος πίσω από αυτή την αδράνεια…
Σημασία, πέρα από τις προθέσεις, έχει το τελικό αποτέλεσμα. Διότι εκτός από τις σκόπιμες υπάρχουν και οι λεγόμενες «αθέλητες συνέπειες». Ομως οι συνέπειες, είτε σκόπιμες είτε αθέλητες, διαμορφώνουν τις συνθήκες που θα ζήσουμε εμείς αλλά και άλλοι μετά από μας στο μέλλον, με ό,τι αυτό σημαίνει. Μιλώντας γενικά, θα έλεγα ότι μερικές φορές παρατηρείται και το φαινόμενο του μπούμερανγκ.
Το είδαμε και το 2015 με το δημοψήφισμα. Δηλαδή, να προκαλείται ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό το οποίο επιχειρούν κάποιοι. Και μπορεί η έλλειψη σκοπιμότητας σε κάποιες συμπεριφορές μας να μας απαλλάσσει από την ατομική ευθύνη με τρέχοντες όρους, όχι όμως και την ιστορική ευθύνη που έχουμε. Κανείς στην ιστορία δεν απαλλάχθηκε από τις ευθύνες του επειδή προκάλεσε συνέπειες χωρίς να το επιδιώκει.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ