ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Εδώ και καιρό η πολιτική και μιντιακή “πιάτσα” αντιμετωπίζει τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο ως έναν “χαριτωμένο” ακραίο, ή ως έναν γραφικό που στήνει καβγάδες στα τηλεοπτικά πάνελ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και “γράφει” νούμερα τηλεθέασης και τίτλους στο διαδίκτυο. Έχει συμβεί και κατά το παρελθόν και με άλλους πολιτικούς. Κάποιοι έσκασαν με θόρυβο σαν μετεωρίτες και έγιναν σκόνη και πέτρες, άλλοι διέπρεψαν και βρήκαν περίοπτη θέση στο πολιτικό στερέωμα.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Όμως, ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ούτε γραφικός είναι, ούτε “χαριτωμένος”. Είναι ένας επιμελής άνθρωπος που μεθοδικά φιλοτεχνεί το πολιτικό του προφίλ διευρύνοντας το κοινό του και αλιεύοντας ψήφους. Έχει σχέδιο και το υλοποιεί. Αντιλήφθηκε εγκαίρως πως στον απόηχο της οικονομικής κρίσης, του διχαστικού λόγου περί “προδοτών” για τις Πρέσπες, των θεωριών συνωμοσίας, του προσφυγικού και της ισλαμοφοβίας υπάρχει χώρος και κενό εκπροσώπησης.
Ένα κενό που έγινε ακόμα μεγαλύτερο μετά την δίκη της Χρυσής Αυγής, τον αποκλεισμό της από το Κοινοβούλιο και την διάσπασή της με το νέο κόμμα Κασιδιάρη. Ο Κυριάκος Βελόπουλος κατόρθωσε να καλύψει εν μέρει μόνο αυτό το κενό. Δεκάδες, πιθανώς εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι παραμένουν χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση, πρόκειται, δε, για συμπολίτες μας που νοιώθουν παραδοσιακά κοντά στη Ν.Δ αλλά δεν αρκούνται από τις (νεο)φιλελεύθερες αναφορές. Θέλουν περισσότερο νόμο και περισσότερη τάξη, διακρίνονται από εχθροπάθεια προς κάθε τι διαφορετικό, διαβάζουν με πάθος τα “Άρλεκιν” της συνωμοσίας για τον Covid 19 και διακατέχονται από μένος κατά της Αριστεράς.
Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος έχει σχέδιο. Φωτογραφίζεται δίπλα στους άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ, ηγείται συγκεντρώσεων κατά των μεταναστών, μοιράζει αγωγές ή απειλεί δημοσιογράφους, διαμορφώνει συστηματικά ένα στυλ εκπροσώπησης του ακραίου και του κλειστοφοβικού. Με την ίδια ευκολία που ως δημοσιογράφος κατηγορούσε τον πρώην πρωθυπουργό περίπου ως “καθοδηγητή” μπαχαλάκηδων και τρομοκρατών, τώρα μπορεί να συνυπάρχει –και να μην αποχωρεί– με τον Κασιδιάρη. Ακόμα κι αν “βρυχάται ο Χίτλερ”, όπως είπε.
Δεν φοβάται ότι θα ταυτισθεί μαζί του διότι έχει υπερβεί τα στερεότυπα αυτά, όπως, δυστυχώς, τα έχει υπερβεί ένα διόλου αμελητέο τμήμα της κοινωνίας. Δεν εφηύρε ο βουλευτής της Α’ Αθήνας και πρώην τηλεαστέρας του Σκάϊ την αποενοχοποίηση αυτών των απόψεων. Βρήκε έτοιμο και καλλιεργημένο το θερμοκήπιο του μίσους και απλώς φύτεψε τον δικό του σπόρο.
Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος είναι ένα ενδιαφέρον case study. Κυρίως, όμως, είναι μια περίπτωση αποδεκτή από το κόμμα του. Στις εποχές του κυνισμού, φέρνει, δεν διώχνει.
Υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν πως δεν συνάδει με το παραδοσιακό προφίλ του ανεκτικού κοινωνικού φιλελευθερισμού. Δεν κάνουν, όμως, τίποτε και δεν πρόκειται να κάνουν, ενώπιον της αδιαμφισβήτητης ηγεμονίας της σημερινής ηγεσίας. Δεν άλλαξε ο Μπογδάνος τη Ν.Δ, αλλαγμένη την βρήκε. Διάβασε τα μηνύματα των καιρών και έσπευσε να τα εκπροσωπήσει αθροίζοντας στιγμιότυπα και ευκαιρίες που τον φέρνουν στις προθήκες της επικαιρότητας. Δεν διεκδικεί βαρύγδουπες συνεντεύξεις στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, καταλαβαίνει πως η δύναμή του ενισχύεται κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στο ερεβώδες διαδίκτυο όπου οι συνειδήσεις αμβλύνονται και ο ακραίος λόγος γίνεται η αργκό της καθημερινότητας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου έχει μόνο φίλους. Οι κατά καιρούς συστάσεις “για τα μάτια του κόσμου” οδηγούν, απλώς, σε μια μικρή διόρθωση πορείας, ή σε μια σύντομη μιντιακή αγρανάπαυση. Και ξανά προς την “δόξα” τραβά. Τον δέχονται ως σημαιοφόρο του συμπληρωματικού στρατού των ακραίων, ως ανάχωμα που συγκρατεί την φυγή ψηφοφόρων προς την κατακερματισμένη ακροδεξιά των πολλών συνιστωσών.
Είναι ο πιο δημοφιλής από την γενιά του στην alt right. Κι άλλοι προσπάθησαν να την εκπροσωπήσουν αλλά ματαίως. Ξέρει πως δεν πρόκειται να γίνει υπουργός και δεν αναμένει να “γράψει” χιλιόμετρα στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση. Η πολιτική ως πολιτική και ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι τα δυνατά του σημεία. Είναι ένας βουλευτής του…δρόμου και των social media. Αυτό του δίνει αναγνωρισιμότητα και δύναμη, την ώρα που οι συνάδελφοί του ξεροσταλιάζουν στα έδρανα της Βουλής και ματαιοπονούν στα τηλεοπτικά πάνελ. Όσο περισσότερη εχθροπάθεια, τόσα περισσότερα likes και τόσοι περισσότεροι ψήφοι.
Σε μια άλλη Ν.Δ δεν θα μπορούσε ίσως να περάσει ούτε έξω από τα κομματικά γραφεία. Σε αυτή τη Ν.Δ και στους καιρούς της τοξικότητας είναι και χρήσιμος και αποτελεσματικός. Κι επειδή είναι εξυπνος γνωρίζει πως τώρα είναι ο καιρός του…
Η δήλωση, άλλωστε, της (τότε) εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ Μαρίας Σπυράκη -πριν περίπου ενάμιση χρόνο- «Δεν θα είναι υποψήφιος. Τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές από τη ΝΔ» έχει προ πολλού κατατεθεί στην “Τράπεζα Άχρηστων Πληροφοριών”. Οι συμπεριφορές, όχι μόνο γίνονται ανεκτές αλλά επιβραβεύονται και από τους ψηφοφόρους…